Słownik pojęć

W znaczeniu węższym jest ogół praw majątkowych określonego podmiotu. W znaczeniu szerszym – cywilistycznym i finansowym są to aktywa i pasywa danej osoby, a więc mienie oraz długi i ciężary. Występują majątki (tzw. masy majątkowe) małżeńskie, osobiste, spadkowe, spółek.

Majątkiem publiczny jest ogół praw i obowiązków majątkowych określonego podmiotu najczęściej publicznego, który bezpośrednio lub pośrednio, w sposób prawem określony, służy użytkowi publicznemu. Pojęcie „majątku publicznego” jest często traktowane jako synonim pojęcia „mienia publicznego” albo „mienia państwowego” między tymi pojęciami występuje, jednak różnica. Otóż, pojęcie „majątku” obejmuje nie tylko aktywa, ale także pasywa, z kolei „mienie” odnosi się jedynie do aktywów. Coraz częściej, jednak wyróżnia się pojęcie majątku w wąskim znaczeniu, dotyczącym tylko praw majątkowych, wówczas pojęcie to odpowiada pojęciu mienia z k.c.. Majątek publiczny może być własnością Skarbu Państwa albo samorządu. Dzierżycielami (władającymi) tego majątku mogą być bardzo różne podmioty np. fundacje, przedsiębiorstwa państwowe, kościoły. Rozporządzanie i korzystanie z majątku publicznego jest poddane regulacji prawa publicznego, ale także w pewnym zakresie prawa prywatnego.

Przepisy prawne nie zawierają definicji majątku publicznego pomimo, że pojawia się on w aktach prawnych, i tak np. w ustawie z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz.U.2016.1817 t.j.) ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.2016.1764). Pewną wskazówką, co może wchodzić w skład majątku publicznego jest właśnie wyliczenie w art. 6 pkt 5 u.d.i.p. zakresie informacji publicznej podlegającej udostępnieniu. Przywołany przepis, jako do informacji o majątku publicznym, zalicza informację o:

a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych,

b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego długach,

c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządów zawodowych i gospodarczych oraz majątku osób prawnych samorządu terytorialnego,

d) majątku podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5, pochodzącym z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a-c, oraz pożytkach z tego majątku i jego obciążeniach,

e) dochodach i stratach spółek handlowych, w których podmioty, o których mowa w lit. a-c, mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych, oraz dysponowaniu tymi dochodami i sposobie pokrywania strat,

f) długu publicznym,

g) pomocy publicznej,

h) ciężarach publicznych.

Przedmiotem praw majątkowych, wchodzących w zakres pojęcia majtku publicznego mogą być zarówno dobra o charakterze naturalnym (np. wody), jak i rzeczy wytworzone (np. budynek szkoły). Cechą determinującą określone prawa i obowiązki majątkowe, jako wchodzące w zakres omawianego pojęcia jest ich przeznaczenie lub związek z celami publicznymi, przekazaniem do użytku społeczeństwa lub realizacji zadań publicznych. Za pomocą tego majątku podmioty publiczne zaspokajają potrzeby ludności.

Składniki majątku wykorzystywane w przedsiębiorstwie o charakterze długotrwałym (dłuższym niż rok). Na majątek trwały będą się składać się na przykład nieruchomości, maszyny produkcyjne wykorzystywane w działalności.

Odmiana marketingu, która dotyczy wszystkich uczestników rynku; zaspokajanie potrzeb wszystkich uczestników rynku (dostawców i odbiorców); marketing skierowany na rynek masowy.

Proces zaspakajania potrzeb konsumentów poprzez planowanie i wdrażanie koncepcji cen, promocji oraz dystrybucji idei, dóbr i usług w sposób satysfakcjonujący strony wymianu i równocześnie zrównoważony /S. Zaremba/; działania marketingowe podejmowane w celu wyprodukowania, dystrybucji i promocji produktów przyjaznych dla środowiska. Marketing ekologiczny nazywany jest inaczej ekomarketingiem, marketingiem zielonym, marketingiem środowiskowym czy marketingiem odpowiedzialnym ekologicznie.

Czynniki sprzyjające rozwojowi zielonego marketingu:

- rozwój koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu i marketingu społecznego,

- dostrzeżenie nadmiernego zanieczyszczenia środowiska i eksploatacji jego zasobów,

- uświadomienie faktu, że często to tradycyjny marketing przyczynia się do nadmiernej, niezrównoważonej konsumpcji.

Marketing towarów i usług skierowany do przedsiębiorstw, rządów oraz innych organizacji nastawionych i nie nastawionych na zysk, wykorzystywany w procesie wytwarzania dóbr i usług, które następnie te podmioty przetworzą lub zużyją w celu odsprzedaży innym firmom, będącym użytkownikami końcowymi, lub indywidualnym konsumentom.

Forma geograficznej segmentacji rynku, polegająca na opracowywaniu planów marketingowych odzwierciedlających specyficzne różnice między obszarami w zakresie preferencji, potrzeb, lub zainteresowań; marketing skierowany na rynek docelowy, pozwala na stworzenie programów marketingowych dostosowanych do potrzeb i pragnień lokalnych grup klientów (obszary handlowe, obszary sąsiedzkie, pojedyncze sklepy).

(ang.database marketing) – marketing polegający na użyciu bazy danych do prowadzenia analiz marketingowych w celu budowy strategii oddziaływania na nabywców. Analizy zachowań klientów zestawione z ich charakterystyką inspirują jak należy się komunikować z poszczególnymi odbiorcami oraz jak ich marketingowo stymulować do określonych działań. Otrzymane w ten sposób wnioski służą budowie nie tylko działań bezpośrednich, ale także komunikacji masowej i innych aktywności, w tym budowie kanałów sprzedaży czy ustalaniu polityki produktowej i cenowej. Marketing baz danych jest procesem budowania i wykorzystywania bazy danych klientów i innych baz danych (produktów, dostawców, dystrybutorów) do utrzymywania kontaktów, zawierania transakcji i budowania relacji.

Stosowany przez firmy, polegający na szkoleniu i motywowaniu personelu kontaktującego się z nabywcami oraz wszystkich innych pracowników – aby tworzyli zespół zaspakajający potrzeby nabywców. Satysfakcja nabywców jest m.in. uzależniona od jakości obsługi (przez personel pierwszego kontaktu). Najważniejszym zasobem w firmach jest dobrze wykształcony personel. Marketing wewnętrzny dotyczy wszystkich pracowników danej organizacji.

Klientem wewnętrznym jest każdy pracownik firmy, który uczestniczy w procesie dostarczania satysfakcji jej odbiorcom. Ph. Kotler stwierdza, że klientom trzeba dostarczyć pożądany łańcuch wartości (użyteczności), którzy umożliwi uzyskanie większych korzyści niż suma poniesionych nakładów. Klient w tym także wewnętrzny ma osiągać przewagę konkurencyjną lub przewagę strategiczną (w dłuższym okresie czasu).

Stanowi różnicę między cena zakupu a ceną sprzedaży towaru. Marża detaliczna przeznaczona jest na pokrycie kosztów oraz zapewnienie zysków w przedsiębiorstwie handlu detalicznego. Marża hurtowa stanowi różnicę między ceną hurtową a ceną zbytu. Marżą przetwórczą nazywamy różnicę między wartością sprzedanych gotowych produktów a kosztem zakupu surowców zużytych na ich produkcję. Marża netto jest to zysk netto z danego okresu sprawozdawczego podzielony przez wartość sprzedaży w danym okresie. Marża netto pokazuje, jak zyskowna była w danym okresie działalność firmy. Marża netto uwzględnia koszty poniesione przez firmę, gdyż do jej kalkulacji wchodzą wszystkie koszty, zarówno pośrednie, jak i bezpośrednie. Marża brutto występuje przy emitowaniu papierów wartościowych i stanowi różnicę między ceną, jaką otrzymuje emitent za wydawane papiery wartościowe a ceną płaconą przez inwestorów (nabywców). Obejmuje prowizję za rozprowadzenie emisji.

Nie należy mylić marży z narzutem na cenę zakupu towaru. Marża to uzyskany zysk ze sprzedaży w walucie (np. w PLN) dzielony przez cenę sprzedaży. Narzut oznacza zysk z zakupu.

Mała instalacja fotowoltaiczna – jest to instalacja odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 40kW i nie większej niż 200 kW, przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu większej niż 120 kW i nie większej niż 600 kW (art. 2 pkt 18 ustawy o oze).

Cechy charakterystyczne małej instalacji fotowoltaicznej:

- osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie muszą posiadać koncesji, jeżeli wytwarzanie energii elektrycznej dotyczy jej przeznaczenia na własne potrzeby,

-prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem energii elektrycznej z OZE w małej instalacji wiąże się z wpisem do rejestru wytwórców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji,

- Prezes Urzędu Regulacji Energetyki prowadzi rejestr wytwórców energii w małej instalacji, który może być prowadzony w systemie teleinformatycznym. Wpisane są do niego podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z oze w małych instalacjach,

- osoba, która dokonuje małych instalacji może wystąpić do Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego z wnioskiem o wydanie dokumentu (certyfikatu) potwierdzającego posiadanie przez instalatora kwalifikacji do instalowania określonego rodzaju instalacji oze,

- każda mała instalacja fotowoltaiczna o mocy do 100 kW jest dodatkowo objęta programem wsparcia stałych taryf gwarantowanych. Natomiast właściciele małych instalacji o mocy od 100 kW do 200 kW mają przyznawane świadectwa pochodzenia energii,

- w przypadku dachowych instalacji o mocy od 40 do 100 kW, stawka za każdy kWh wynosi 1,15 zł. Z kolei przy gruntowej instalacji o tej samej mocy, stawka za każdy kWh wynosi 1,10zł.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (tj. Dz. U. 2015 poz. 478).

Przedsiębiorca zatrudniający mniej niż 50 pracowników ,którego roczny obrót i/lub całkowity bilans roczny nie przekracza 10 milionów EUR.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej Art. 105.

Merchandising jako pojęcie z zakresu reklamy po ewolucji ostatnich 10-20 lat obejmuje szerszy obszar działań. Jest jedną z form marketingu, która obejmuje sposób prezentacji towaru lub usługi, łącznie ze sposobem urządzenia wnętrz, promocję i techniki sprzedaży produktów. Charakteryzuje się tym, że polem oddziaływania technik merchandisingu jest ostatni etap sprzedaży produktu, a mianowicie jego wybór i zakup przez konsumenta. Podstawową techniką w tym zakresie jest odpowiednie zagospodarowanie przestrzeni sklepowej, rozmieszczenie towarów w obszarze sklepu, ekspozycje promocyjne oraz wizualizacja sklepu. Dziś, gdy często to producent, zawierając umowę na dostawy produktów, chce spozycjonować swój produkt w sklepie, na „półce”, i staje się to przedmiotem również ustaleń umowy oraz ma wpływ na marżę, pojawił się problem swoistego arbitrażu, mitygacji ryzyk i godzenia interesów klientów, jak i sklepu. Tak więc merchandising musi obejmować z konieczności, przy projektowaniu kompatybilnie prezentacji produktu na półce, kompozycji przestrzeni sprzedażowej, oświetlenia, a także wymogi i ustalenia dla danych produktów danego klienta. Połączenie poszczególnych elementów składających się na wizerunek sklepu ma odnieść skutek w postaci zainteresowania konsumenta danym towarem i jego zakup. Technika merchandisingu skupia się obok przestrzeni jednocześnie na odbiorze wizualnym, tle dźwiękowym oraz oświetleniu, a więc tych komponentach, które mogą klienta zachęcić do dokonywania wyboru produktu. Analiza preferencji zakupowych dokonana przy zastosowaniu merchandisingu pozwala wypracować techniki ekspozycyjne skutkujące wzrostem efektywności sprzedażowej. Głównym celem merchandisingu jest obniżenie kosztów i zwiększenie zysku ze sprzedaży towarów. Kształtuje się nowy obszar, jakim jest prezentacja produktów na witrynach e-sklepów. Techniki układu stron produktowych, układu banerów i pasków wyboru łącznie z prezentacją, sposobem opisu produktu oraz odpowiednią grafiką i technikami wizualizacji przestrzennej (2D, 3D, w przyszłości holowizja) składają się na pracę merchandisera.

Źródła:

1. Józef Penc, Strategiczny system zarządzania. , Agencja Wydawnicza PLACET, Warszawa 2001, ISBN: 83-85428-72-0
2. Maria Sławińska (red.), Kompendium wiedzy o handlu. , Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN: 978-83-15446-2

(t.o.) (Critical Path Method - Metoda ścieżki krytycznej) – metoda ścieżki krytycznej stosowana w zarządzaniu projektami.

Została opracowana 1958 roku w koncernie DuPont dla celów planowania i kontroli realizacji złożonych programów przemysłowych. Metoda ta pozwala na graficzną prezentację kolejnych czynności wykonywanych w ramach projektu, z zaznaczonym szacowanym czasem trwania tych czynności, oraz z zachowaniem ich sekwencji.

(Program Evaluation and Review Technigue - technika oceny i kontroli programu). Dziś stosowana jest w dwóch wersjach:

PERT-TIME, gdzie kontrolowany jest czas różnych prac składających się na dane przedsięwzięcie,

PERT—COST, gdzie dodatkowo planuje się koszty poszczególnych faz prac i rezerw oraz koszty całości.

Metody te pozwalają na optymalizację czasu złożonych przedsięwzięć oraz na racjonalną alokację zasobów (kadrowych, finansowych) do różnych zespołów i etapów prac. Metody te zakładają podział całego przedsięwzięcia na logiczne wyodrębnione etapy, stanowiące pewne zamknięte całości. Zmierzają do ustalenia, które czynności mogą być wykonywane równolegle, w tym samym czasie, przez różne zespoły wykonawców i które mogą być wykonywane jedynie sekwencyjnie - gdzie rozpoczęcie następnej pracy jest możliwe dopiero po zakończeniu prac poprzednich. Dla każdego z etapów określa się czas przedsięwzięcia i powiększa o rezerwy. Prace wykonywane sekwencyjnie, powiększone o rezerwy czasowe, wyznaczają tzw. ścieżkę krytyczną. Całość jest wykreślana graficznie. Niepewność jest to sytuacja decyzyjna o nieznanych prawdopodobieństwach pojawienia się możliwych skutków. Niepewności - czynniki będące poza kontrolą osoby podejmującej decyzję, na które nie ma ona żadnego wpływu.

Do najważniejszych zalet metody PERT należą:

- możliwość zarządzania dużymi i złożonymi projektami,

- nieskomplikowane obliczenia,

- graficzna prezentacja,

- możliwość oceny ryzyka czasowego ukończenia zadań i projektu,

- możliwość szacowania prawdopodobieństwa ukończenia zadań jak i całego projektu w zadanym terminie.

Mieniem jest własność i inne prawa majątkowe. Nie można utożsamiać tego pojęcia z pojęciem „majątku". Mienie zawsze odnosi się do określonych dóbr rzeczowych lub niematerialnych lub prawnych, czyli aktywów(na przykład środki trwałe, towary) i nie jest przypisane do konkretnej osoby.
Kodeks cywilny Art. 44

Definicja mikroinstalacji znajduje się w art. 2 pkt 19) ustawy o oze. Jest to instalacjęa odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 40 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 120 kW;

Dla zainstalowania mikroinstalacji nie jest wymagane posiadanie koncesji na produkcję energii elektrycznej. Przyłączenie mikroinstalacji do sieci dystrybucyjnej odbywa się na podstawie umowy o przyłączenie do sieci po spełnieniu warunków przyłączenia, o ile wnioskodawca chce przyłączyć instalację, której moc przekracza otrzymane warunki przyłączenia. W innym przypadku przyłączenie do sieci podlega zgłoszeniu i zainstalowaniu odpowiednich układów zabezpieczających i pomiarowo – rozliczeniowych.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (tj. Dz. U. 2015 poz. 478).

Sposób, w jaki dana organizacja kieruje swoją działalnością marketingową i alokuje swe zasoby z korzyścią dla klientów; marketing skierowany na jeden z czterech poziomów:

- segment,
- nisza,
- obszar lokalny,
- jednostki.

Przedsiębiorca zatrudniający mniej niż 10 pracowników, którego roczny obrót i/lub całkowity bilans roczny nie przekracza 2 milionów EUR.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej Art. 104.

Milczące przyjęcie oferty to wyrażenie języka prawniczego określające sytuację, gdy brak niezwłocznej odpowiedzi przedsiębiorcy na złożoną mu ofertę traktowany jest jak dorozumiane oświadczenie woli o jej przyjęciu (zgoda na zawarcie umowy). Przy czym pojęcie „niezwłocznie” należy rozumieć jako czas potrzebny adresatowi oferty, aby w zwykłym toku czynności zapoznał się z nią i udzielił odpowiedzi na ofertę. Innymi słowy, takie świadome „milczenie” przedsiębiorcy poczytywane jest w takim przypadku jako zgoda na zawarcie umowy zgodnie z przedstawioną przez inną osobę ofertą.

Przez ofertę w prawie cywilnym należy rozumieć każde oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy, które jednocześnie określa istotne postanowienia tej umowy. Ofertą nie będą więc deklaracje ogólne, dotyczące zainteresowania daną sprawą, decyzją w zakresie przedstawienia propozycji i warunków zawarcia umowy (np. „sprzedam telewizor 42” Samsung 2013 za cenę minimalną 300 zł”) oraz propozycje, które są niepełne np. propozycja sprzedaży telewizora bez podania producenta lub daty produkcji (ile ma lat).

Możliwość potraktowania milczenia adresata oferty (oblata) jako oświadczenia woli o jej przyjęciu jest wyjątkiem od zasady, że do zawarcia umowy konieczne jest złożenie oferty przez jedną stronę i jej przyjęcie przez drugą stronę (art. 66 k.c.) i wymaga spełnienia przesłanek określonych w art. 682 k.c. Przywołany artykuł znajduje bowiem zastosowanie, tylko wtedy, jeżeli przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którą pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych, ofertę zawarcia umowy w ramach swej działalności gospodarczej.

Zatem zawarcie umowy w drodze tak zwanej milczącej akceptacji wymaga zaistnienia wszystkich niżej wymienionych przesłanek łącznie, tj.:

- adresat oferty jest przedsiębiorcą;

Milczące przyjęcie oferty będzie mogło nastąpić, jeżeli adresat oferty będzie przedsiębiorcą, a więc zgodnie z definicją zawartą w art. 43¹ k.c. - osobą fizyczna, osobą prawną lub jednostką organizacyjna niebędąca osobą prawną, ale posiadająca zdolność prawną^[1] prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Natomiast wymóg posiadania statusu przedsiębiorcy nie dotyczy oferenta, który może być zarówno osobą fizyczną np. konsumentem^[2], osobą prawną, jak i inną jednostką organizacyjną posiadająca zdolność prawną. Oczywiście oferentem może być także inny przedsiębiorca.

- adresat oferty i oferent (składający ofertę) pozostają w stałych stosunkach gospodarczych.

„Stałość stosunków gospodarczych” jest pojęciem wymagającym każdorazowo zbadania relacji między stronami, jednakże co do zasady można wskazać, iż „o stałości stosunków” można mówić w sytuacji, gdy strony związane są umowami gospodarczymi regulującymi ich współpracę w dłuższym okresie (np. ramowa, franchisingu itp.) i nadającymi jej przymiot stałości oraz, gdy nawet incydentalnie umowy danego typu prowadzą do powstania stałej współpracy gospodarczej, a więc gdy można powiedzieć, iż współpraca jest ciągła, a wzajemne transakcje powtarzalne. Omawiana przesłanka możliwości zastosowania „milczącego przyjęcia oferty” wynika z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa transakcji zawieranych w tym trybie. Możliwość przewidzenia reakcji partnera gospodarczego, zbudowanie zaufania do jakości świadczenia i rzetelności w relacjach gospodarczych jest możliwa dopiero po jakimś czasie i wynika z doświadczenia nabytego z wzajemnych kontaktów. Zatem jedynie stałe kontakty, które doprowadziły do wytworzenia się zwyczajowego, stałego trybu zawierania umów, w którym reakcje każdej ze stron na czynności drugiej strony są zawsze podobne i łatwe do przewidzenia a do zawierania umów dochodzi rutynowo i niejako automatycznie, mogą uzasadniać przyjęcie, że strony pozostają w stałych stosunkach w rozumieniu art. 682 k.c.^[3]

- umowa, która miałaby zostać zawarta w wyniku „milczącego przyjęcia oferty” mieści sięw ramach działalności gospodarczej adresata.

Wymóg, aby oferta dotyczyła zawarcia umowy w ramach działalności gospodarczej lub zawodowej oznacza sytuacje, w których przedmiot proponowanej umowa pokrywa się z przedmiotem prowadzonej przez niego działalności, jak i transakcje zawierane są dla potrzeb i w związku z tą działalnością. Jeżeli wskazane wyżej przesłanki zostaną spełnione, przedsiębiorca nie odpowiadając niezwłocznie na ofertę doprowadzi do zawarcia umowy zgodnie z jej treścią- poprzez samo tak zwane przyjęcie „milczące”.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. 2014 r. poz. 121); art. 66 k.c., art. 682 k.c. 

--

^[1] Takimi jednostkami są np. wspólnoty mieszkaniowe właścicieli wyodrębnionych lokali

^[2] Uwaga zmiana brzmienia art. 221od 25 grudnia 2014 r.- za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową

[3] Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 5 grudnia 2003 r., sygn. akt IV CK 286/2002

Oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
Kodeks pracy Art. 943. § 2

Złożony model procesu decyzyjnego, w którym wybory strategiczne są produktem przypadkowego spotkania się czterech strumieni: problemów, rozwiązań, aktorów i okazji decyzyjnych (aktor rzeczywisty - kierownik, aktor fikcyjny - służba funkcjonalna lub biuro doradcze). Nazwa modelu sugeruje nieporządek, brak jasnych reguł i przypadkowość (chaos) nawiązuje do kosza na śmieci. Autorem teorii jest Michael D. Cohen