Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	M
Metoda CPM	Metoda Ścieżki Krytycznej (Critical Path Method – jest to metoda zarządzania realizowanym projektem oraz jego poszczególnymi częściami. Służy do koordynowania prac, ich planowaniem, a także wykonaniem. Została opracowana 1958 roku w koncernie DuPont dla celów planowania i kontroli realizacji złożonych programów przemysłowych. Metoda ta pozwala na graficzną prezentację kolejnych czynności wykonywanych w ramach projektu, z zaznaczonym szacowanym czasem trwania tych czynności, oraz z zachowaniem ich sekwencji. Przerwanie przyjętej ścieżki lub opóźnienie jednego z jej elementów może zakończyć się upadkiem całego przedsięwzięcia. W jej idealnym modelu rozpoczęcie kolejnego etapu, może mieć miejsce dopiero po zakończeniu poprzedniego. Opracowanie ścieżki krytycznej poprzez stworzenie jej wizualizacji graficznej, poprzedza dokonanie prognoz dotyczących projektu. W ścieżce krytycznej określa się: czas rozpoczęcia projektu i jego zakończenia, poszczególne podzadania projektu w kolejności chronologicznej, wskazuje się współzależność etapów. Istotne jest określenie warunków do wdrożenia każdego z etapów (wskazanie czynności i czasu ich trwania). Kolejność jak już zaznaczono nie może być przypadkowa. Jest ona naturalną konsekwencją rodzaju projektu, zdolności technologicznych planującego czy jego możliwości organizacyjnych. Ścieżka krytyczna powinna być określona według następującego przykładowego schematu: Wskazanie rzeczywistego najwcześniejszego momentu, w którym mogą zaistnieć cząstkowe zdarzenia projektu, Wskazanie (obliczenie) granicznego momentu (najpóźniejszego), w którym mogą zaistnieć cząstkowe zdarzenia projektu – dla każdego osobno, Wskazanie ścieżki krytycznej, będącą odpowiednio ułożonymi działaniami cząstkowymi. Ścieżka krytyczna nie jest prostą metodą zarządzania projektami, bowiem stanowi ona algorytm matematyczny. Przystępując do niej, koniecznym jest opracowanie właściwego modelu projektu. Prezentowana metoda pozwala analizować opłacalność, skuteczność i opłacalność planowanego przedsięwzięcia poprzez: wyliczenie czasu całego projektu, jego poszczególnych etapów – terminów najwcześniejszego i najpóźniejszego oraz rezerw czasowych. Dzięki tej technice można właściwie zarządzać projektem, przygotowując środki zaradcze lub nadając poszczególnym działaniom priorytet. Okazuje się ona niezwykle przydatna przy realizacji szczególnie skomplikowanych przedsięwzięć. Odpowiednio wcześnie przygotowana mapa zagrożeń dla projektu, pozwala jego menadżerowi na kontrolowanie i egzekwowanie obowiązków poszczególnych osób odpowiedzialnych za cząstkowe zadania. Treść ścieżki krytycznej powinna być realna, działania planowane „na wyrost” mogą zagrażać całemu projektowi. Zobacz także: Metoda Pert Makromarketing

Metoda CPM

Metoda Ścieżki Krytycznej (Critical Path Method – jest to metoda zarządzania realizowanym projektem oraz jego poszczególnymi częściami. Służy do koordynowania prac, ich planowaniem, a także wykonaniem. Została opracowana 1958 roku w koncernie DuPont dla celów planowania i kontroli realizacji złożonych programów przemysłowych. Metoda ta pozwala na graficzną prezentację kolejnych czynności wykonywanych w ramach projektu, z zaznaczonym szacowanym czasem trwania tych czynności, oraz z zachowaniem ich sekwencji. Przerwanie przyjętej ścieżki lub opóźnienie jednego z jej elementów może zakończyć się upadkiem całego przedsięwzięcia. W jej idealnym modelu rozpoczęcie kolejnego etapu, może mieć miejsce dopiero po zakończeniu poprzedniego. Opracowanie ścieżki krytycznej poprzez stworzenie jej wizualizacji graficznej, poprzedza dokonanie prognoz dotyczących projektu. W ścieżce krytycznej określa się: czas rozpoczęcia projektu i jego zakończenia, poszczególne podzadania projektu w kolejności chronologicznej, wskazuje się współzależność etapów. Istotne jest określenie warunków do wdrożenia każdego z etapów (wskazanie czynności i czasu ich trwania). Kolejność jak już zaznaczono nie może być przypadkowa. Jest ona naturalną konsekwencją rodzaju projektu, zdolności technologicznych planującego czy jego możliwości organizacyjnych.

Ścieżka krytyczna powinna być określona według następującego przykładowego schematu:

Wskazanie rzeczywistego najwcześniejszego momentu, w którym mogą zaistnieć cząstkowe zdarzenia projektu,
Wskazanie (obliczenie) granicznego momentu (najpóźniejszego), w którym mogą zaistnieć cząstkowe zdarzenia projektu – dla każdego osobno,
Wskazanie ścieżki krytycznej, będącą odpowiednio ułożonymi działaniami cząstkowymi.

Ścieżka krytyczna nie jest prostą metodą zarządzania projektami, bowiem stanowi ona algorytm matematyczny. Przystępując do niej, koniecznym jest opracowanie właściwego modelu projektu. Prezentowana metoda pozwala analizować opłacalność, skuteczność i opłacalność planowanego przedsięwzięcia poprzez: wyliczenie czasu całego projektu, jego poszczególnych etapów – terminów najwcześniejszego i najpóźniejszego oraz rezerw czasowych. Dzięki tej technice można właściwie zarządzać projektem, przygotowując środki zaradcze lub nadając poszczególnym działaniom priorytet. Okazuje się ona niezwykle przydatna przy realizacji szczególnie skomplikowanych przedsięwzięć. Odpowiednio wcześnie przygotowana mapa zagrożeń dla projektu, pozwala jego menadżerowi na kontrolowanie i egzekwowanie obowiązków poszczególnych osób odpowiedzialnych za cząstkowe zadania. Treść ścieżki krytycznej powinna być realna, działania planowane „na wyrost” mogą zagrażać całemu projektowi.

Zobacz także: