Słownik pojęć

Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

Przejdź do Twój e-PIT
  Ś
Średnie przedsiębiorstwo

Zgodnie z art. 20 Konstytucji RP jedną z podstaw ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej jest wolność działalności gospodarczej. Z kolei na podstawie art. 22 ograniczenie tej wolności jest dopuszczalna tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny. Przesłanki te powinny być spełnione ręcznie. Działalność gospodarcza została zdefiniowana w art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców jako „zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły”. 

Środki publiczne

Nie istnieje definicja legalna środków publicznych.  Została ona wypracowana w praktyce stosowania prawa, funkcjonowania państwa, przez fiskalizm i ekonomię.  Należy przez nie rozumieć wszelkie wpływy finansowe, gromadzone na rachunkach władz publicznych zgodnie z obowiązującym prawem.

Szef

Marzysz o własnej firmie?
Odwiedź jestemszefem.pl i zrób z nami pierwszy krok do własnego biznesu

Świadczenia ekwiwalentne

Świadczenia ekwiwalentne są elementem (przedmiotem) umów wzajemnych, dwustronnie zobowiązujących (obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem, co do wartości rynkowej świadczenia drugiej). W umowie o świadczenie ekwiwalentne, każda ze stron jest jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem drugiej strony, a otrzymywane świadczenie jest odpowiednikiem świadczenia zwrotnie świadczonego. 

Świadczenie na rzecz osoby trzeciej

Recepcja prawa rzymskiego, w szerokim znaczeniu, nastąpiła również we współczesnym prawie polskim. Dotyczy to przede wszystkim regulacji prawa prywatnego. Do dorobku prawa rzymskiego z pewnością zaliczyć można stworzenie konstrukcji i teroii świadczeń. Przez świadczenie należy rozumieć zachowanie dłużnika polegające na działaniu lub zaniechaniu działania, odpowiadające treści zobowiązania i czyniące zadość interesowi wierzyciela, który zasługuje na ochronę. Świadczenie może polegać na: czynieniu czegoś (facere), nieczynieniu czegoś (non facere) lub daniu czegoś (dare). Przyjmuje się, że znoszenie czegoś (pati) rownież może mieć charakter świadczenia. 

Świadczenie niepieniężne

Przez świadczenie należy rozumieć zachowanie się dłużnika, polegające na działaniu albo zaniechania działania, zgodne z treścią zobowiązania i czyniące zadość zasługującemu na ochronę interesowi wierzyciela. Wyróżnia się cztery podstawowe czynności podejmowane w celu spełnienia świadczenia: czynienie czegoś, nieczynienie czegoś, danie czegoś oraz znoszenie czegoś. Istnieje wiele rodzajów świadczeń m.in. świadczenia niepieniężne. 

Świadczenie przez osobę trzecią

Przez pojęcie świadczenia należy rozumieć zachowanie dłużnika polegające na działaniu albo zaniechaniu działania, zgodne z treścią zobowiązania i czyniące zadość zasługującemu na ochronę interesowi wierzyciela. Do podstawowych czynności, które służą spełnianiu świadczenia zalicza się: czynienie czegoś, nieczynienie czegoś, danie czegoś oraz znoszenie czegoś. 

Świadczenie w miejsce wykonania

Polskie prawo cywilne w znacznej mierze opiera się na rozwiązanych wypracowanych przez prawo rzymskie (recepcja prawa rzymskiego). Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny reguluje sposoby wygasania zobowiązań. Jednym z nich jest świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum). 

Świadectwo pracy

Świadectwo pracy jest dokumentem wydawanym pracownikowi przez pracodawcę w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem umowy o pracę. 

Środki trwałe

Pojęcie środka trwałego zostało zdefiniowane, w polskim ustawodawstwie, w trzech aktach prawnych określając jego istotę z uwagi na przedmiot regulacji.

Świadczenie urlopowe

Kwestie świadczenia urlopowego reguluje ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 923 - dalej „ustawa”). Zgodnie z jej treścią, każdy pracodawca, który 1 stycznia zatrudnia mniej niż 50 pracowników, jest zwolniony z tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS). Alternatywą dla funduszu powinno być wypłacane świadczenie urlopowe.