Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	Z
Zaliczka na podróż służbową	Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej również jako „*k.p*”) nawiązanie stosunku pracy rodzi po stronie pracownika zobowiązanie do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wskazanym, a po stronie pracodawcy – zatrudnianie za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie jest więc podstawowym i niezbywalnym prawem pracownika. Nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W szczególnych sytuacjach przepisy Kodeksu pracy przewidują ekstraordynaryjne zasady wynagradzania. Zgodnie z art. 775 § 1 k.p. pracownik, który na polecenie pracodawcy wykonuje zadania służbowe poza miejscowością inną niż siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy ma prawo do pokrycia kosztów związanych z podróżą przez pracodawcę. Pracownik, który na polecenie pracodawcy odbywa podróż krajową lub podróż zagraniczną ma prawo do: 1) diety; 2) zwrot kosztów: przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów, wszelkich innych niezbędnych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (wydatki te muszą zostać udokumentowane). Wypłata należności na pokrycie tych kosztów może nastąpić w formie zaliczki. Zaliczką jest, kwota wypłacona pracownikowi z przeznaczeniem na wydatki pracodawcy (na poczet wydatków z wiązanych z podróżą służbową), z której musi się on rozliczyć po powrocie z podróży służbowej. Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Przywołane Rozporządzenie stanow, m.in., że na wniosek pracownika pracodawca przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży krajowej w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. Przepisy te, zgodnie z tytułem powołanego rozporządzenia, stosuje się wprost wyłącznie do pracowników zatrudnionych w tzw. budżetówce. . Jeśli chodzi natomiast o pracowników spoza tej sfery rozliczając pobraną przez pracownika zaliczkę na koszty podróży służbowej, należy pamiętać, że dla tych pracowników warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowych określa się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania. Jeśli pracodawca nie jest objęty żadnym z takich aktów, wówczas warunki te powinny być określone w umowie o pracę. Wysokość diet ustalanych w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub w umowie o pracę nie może być niższa od tych, które wynikają z ww. przepisów wykonawczych. Wyżej powołane przepisy mają zastosowanie również wtedy gdy warunków wypłacania należności z tytułu podróży służbowych nie określono w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub w umowie o pracę (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. III PK 90/06) Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.), Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. 2013 poz. 167). Źródła: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. III PK 90/06 Zobacz także: Zaliczka Zadatek

Zaliczka na podróż służbową

Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej również jako „k.p”) nawiązanie stosunku pracy rodzi po stronie pracownika zobowiązanie do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wskazanym, a po stronie pracodawcy – zatrudnianie za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie jest więc podstawowym i niezbywalnym prawem pracownika. Nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W szczególnych sytuacjach przepisy Kodeksu pracy przewidują ekstraordynaryjne zasady wynagradzania. Zgodnie z art. 775 § 1 k.p. pracownik, który na polecenie pracodawcy wykonuje zadania służbowe poza miejscowością inną niż siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy ma prawo do pokrycia kosztów związanych z podróżą przez pracodawcę.

Pracownik, który na polecenie pracodawcy odbywa podróż krajową lub podróż zagraniczną ma prawo do:

1) diety;

2) zwrot kosztów:

przejazdów,
dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
noclegów,
wszelkich innych niezbędnych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (wydatki te muszą zostać udokumentowane).

Wypłata należności na pokrycie tych kosztów może nastąpić w formie zaliczki. Zaliczką jest, kwota wypłacona pracownikowi z przeznaczeniem na wydatki pracodawcy (na poczet wydatków z wiązanych z podróżą służbową), z której musi się on rozliczyć po powrocie z podróży służbowej.

Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Przywołane Rozporządzenie stanow, m.in., że na wniosek pracownika pracodawca przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży krajowej w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. Przepisy te, zgodnie z tytułem powołanego rozporządzenia, stosuje się wprost wyłącznie do pracowników zatrudnionych w tzw. budżetówce. . Jeśli chodzi natomiast o pracowników spoza tej sfery rozliczając pobraną przez pracownika zaliczkę na koszty podróży służbowej, należy pamiętać, że dla tych pracowników warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowych określa się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania. Jeśli pracodawca nie jest objęty żadnym z takich aktów, wówczas warunki te powinny być określone w umowie o pracę. Wysokość diet ustalanych w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub w umowie o pracę nie może być niższa od tych, które wynikają z ww. przepisów wykonawczych. Wyżej powołane przepisy mają zastosowanie również wtedy gdy warunków wypłacania należności z tytułu podróży służbowych nie określono w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub w umowie o pracę (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2007 r. sygn. III PK 90/06)

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.),
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. 2013 poz. 167).

Źródła: