	P
Podpis	Odręczne utrwalenie przez autora tekstu jego „imienia" (patrz imię) czyli nazwiska i imienia (pierwszej listery imienia). Językowy znak graficzny utrwalony na dokumencie (patrz dokument). Zapisany na dokumencie znak tak składany własnoręcznie, że dzięki temu czemu można będziezidentyfikować osobę, która go złożyła. Podpis powinien wskazywać imię i nazwisko, jednak jeśli samo wskazanie nazwiska nie będzie budziło wątpliwości co do tożsamości osoby, to będzie to wystarczająca forma podpisu. Podpis należy złożyć pod tekstem oświadczenia woli lub wiedzy (utworu). Parafowanie dokumentu jedynie inicjałami (pierwsza litera imienia i nazwiska) nie jest złożeniem podpisu. Podpis składa się pod oświadczeniem woli - wskazuje się w ten sposób potwierdzenie jego złożenia oraz jego granice. Nie istnieje definicja legalna podpisu, ale prawodawca wielokrotnie odnosi się do tego pojęcia. Należy przyjąć, że jest to znak graficzny przedstawiający imię i nazwisko osoby, która go składa. W doktrynie występuje również pogląd, że za podpis można uznać znak graficzny tego kto go składa, o ile można na tej podstawie go zidentyfikować. Zgonie z art. 78 § ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”): „do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany”. Zgodnie ze stawianym przed ustawodawcą postulatem racjonalności, przewidział on rozwiązanie na wypadek niemożności złożenia podpisu przez daną osobę. Wówczas zastosowanie znajdzie art. 79 k.c.: „do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany”. Kodeks cywilny wymienia także inne sytuację odnoszące się do podpisu: podpis zbywcy na indosie (art. 921⁹§2), możliwość odbicia podpisu (art. 921¹⁰ §2), wymogi odręcznego testamentu (art. 949), testament ustny spisany w protokole, który musi zostać podpisany (art. 951 §2). Powyższe wyliczenie nie wyczerpuje wszystkich sytuacji, w których prawo odnosi się do kwestii podpisu. Te bowiem wskazywane są także przez przepisy szczególne. Na temat podpisu wypowiedział się także Sąd Najwyższy w wyroku z 15 stycznia 2020 r. III PK 206/18: „obowiązujące ustawodawstwo nie wskazuje, jaka ma być treść podpisu i w jaki sposób ma być on wykonany. Jednak ze stanowiska judykatury i piśmiennictwa wynika, że podpis może być skrócony, nie musi być czytelny, zatem pominięcie w nim pewnych liter nie musi świadczyć o podpisaniu się innym nazwiskiem, a jedynie o skorzystaniu z dopuszczalnej i stosowanej praktyki złożenia własnoręcznego podpisu w sposób skrócony, za pomocą techniki oddającej indywidualne cechy piszącego. Pomijanie pewnych liter, zwłaszcza samej końcówki nazwiska, jest w praktyce obrotu prawnego powszechne. W konsekwencji minimum wymagań koniecznych do uznania znaku pisarskiego za podpis jest to, by umożliwiał identyfikację autora, przynajmniej według takich kryteriów jak cechy indywidualne i niepowtarzalne”. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Źródła: Wyrok Sądu Najwyższego z z 15 stycznia 2020 r. III PK 206/18. Zobacz także: Podpis elektroniczny Podpis urzędowo poświadczony

Podpis

Odręczne utrwalenie przez autora tekstu jego „imienia" (patrz imię) czyli nazwiska i imienia (pierwszej listery imienia). Językowy znak graficzny utrwalony na dokumencie (patrz dokument). Zapisany na dokumencie znak tak składany własnoręcznie, że dzięki temu czemu można będziezidentyfikować osobę, która go złożyła. Podpis powinien wskazywać imię i nazwisko, jednak jeśli samo wskazanie nazwiska nie będzie budziło wątpliwości co do tożsamości osoby, to będzie to wystarczająca forma podpisu. Podpis należy złożyć pod tekstem oświadczenia woli lub wiedzy (utworu). Parafowanie dokumentu jedynie inicjałami (pierwsza litera imienia i nazwiska) nie jest złożeniem podpisu.
Podpis składa się pod oświadczeniem woli - wskazuje się w ten sposób potwierdzenie jego złożenia oraz jego granice.

Nie istnieje definicja legalna podpisu, ale prawodawca wielokrotnie odnosi się do tego pojęcia. Należy przyjąć, że jest to znak graficzny przedstawiający imię i nazwisko osoby, która go składa. W doktrynie występuje również pogląd, że za podpis można uznać znak graficzny tego kto go składa, o ile można na tej podstawie go zidentyfikować.

Zgonie z art. 78 § ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”): „do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany”.

Zgodnie ze stawianym przed ustawodawcą postulatem racjonalności, przewidział on rozwiązanie na wypadek niemożności złożenia podpisu przez daną osobę. Wówczas zastosowanie znajdzie art. 79 k.c.: „do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany”.

Kodeks cywilny wymienia także inne sytuację odnoszące się do podpisu: podpis zbywcy na indosie (art. 921⁹§2), możliwość odbicia podpisu (art. 921¹⁰ §2), wymogi odręcznego testamentu (art. 949), testament ustny spisany w protokole, który musi zostać podpisany (art. 951 §2). Powyższe wyliczenie nie wyczerpuje wszystkich sytuacji, w których prawo odnosi się do kwestii podpisu. Te bowiem wskazywane są także przez przepisy szczególne.

Na temat podpisu wypowiedział się także Sąd Najwyższy w wyroku z 15 stycznia 2020 r. III PK 206/18: „obowiązujące ustawodawstwo nie wskazuje, jaka ma być treść podpisu i w jaki sposób ma być on wykonany. Jednak ze stanowiska judykatury i piśmiennictwa wynika, że podpis może być skrócony, nie musi być czytelny, zatem pominięcie w nim pewnych liter nie musi świadczyć o podpisaniu się innym nazwiskiem, a jedynie o skorzystaniu z dopuszczalnej i stosowanej praktyki złożenia własnoręcznego podpisu w sposób skrócony, za pomocą techniki oddającej indywidualne cechy piszącego. Pomijanie pewnych liter, zwłaszcza samej końcówki nazwiska, jest w praktyce obrotu prawnego powszechne. W konsekwencji minimum wymagań koniecznych do uznania znaku pisarskiego za podpis jest to, by umożliwiał identyfikację autora, przynajmniej według takich kryteriów jak cechy indywidualne i niepowtarzalne”.

Podstawa prawna: