Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	I
Indos in blanco	Indos oznacza oświadczenie woli zbywającego weksel, czek, konosament na zlecenie lub inne papiery wartościowe (na mocy przepisów szczególnych) o przeniesieniu ich własności. Oświadczenie woli zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej również jako: „k.c.”), to każde zachowanie się człowieka, które w co najmniej dostateczny sposób wyraża jego wolę (także dokonywane w postaci elektronicznej). Zgodnie z art. 921⁹ §2 k.c.: „indos jest pisemnym oświadczeniem umieszczonym na papierze wartościowym na zlecenie i zawierającym co najmniej podpis zbywcy, oznaczającym przeniesienie praw na inną osobę”. Przeniesienie praw ma miejsce tylko wówczas gdy dokument został wydany oraz wykazano istnienie nieprzerwanego szeregu indosów. Rodzajem tego dokumentu jest indos in blanco. Zawiera on wyłącznie podpis zbywającego oraz klauzulę przeniesienia na nieoznaczoną osobę. Co warte zaznaczenia, jego skutki to tożsame ze skutkami indosu na okaziciela. Za każdym jednak razem indos ma formę oświadczenia na piśmie, umieszczanego na grzbiecie czeku lub weksla albo na przedłużku. Kwestia indosów, tym indosów in blanco została uregulowana także w ustawie z dnia 28 kwietnia 1936 r. prawo czekowe. Dla przedstawienia tej regulacji istotne jest wskazanie, że osoba, która przenosi weksel/czek przez indos jest określana jako indosant, zaś druga strona tej czynności do indosatariusz. Zgodnie z art. 16 tej ustawy indosem in blanco jest indos który nie wymienia indosatariusza lub ogranicza się wyłącznie do podpisu indosanta. Jego ważność jest uzależniona od podpisana na przedłużku lub na rewersie czeku. Zasadą jest, że indos przenosi wszystkie prawa z czeku. W przypadku indosu in blanco posiadacz czeku może wypełnić go własnym imieniem i nazwiskiem, lub innej osoby, indosować czek dalej (in blanco lub na inną osobę) oraz przenieść czek na inną osobę bez wypełniania indosu in blanco i bez indosowania. Ustawodawca wprowadził nieważność indosu w przypadku jego przekreślenia oraz zasadę nabywania czeku na mocy indosu in blanco jeżeli po indosie in blanco nastąpił dalszy indos. Na mocy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe, indos na okaziciela jest równoznaczny z indosem in blanco. W tej ustawie, w istocie dokonano „przekalkowania” przepisów dotyczących indosu in blanco z ustawy prawo czekowe, z tym że w odniesieniu do weksli. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo czekowe (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 462), Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 160). Zobacz także: Weksel Konosament

Indos in blanco

Indos oznacza oświadczenie woli zbywającego weksel, czek, konosament na zlecenie lub inne papiery wartościowe (na mocy przepisów szczególnych) o przeniesieniu ich własności. Oświadczenie woli zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej również jako: „k.c.”), to każde zachowanie się człowieka, które w co najmniej dostateczny sposób wyraża jego wolę (także dokonywane w postaci elektronicznej).

Zgodnie z art. 921⁹ §2 k.c.: „indos jest pisemnym oświadczeniem umieszczonym na papierze wartościowym na zlecenie i zawierającym co najmniej podpis zbywcy, oznaczającym przeniesienie praw na inną osobę”. Przeniesienie praw ma miejsce tylko wówczas gdy dokument został wydany oraz wykazano istnienie nieprzerwanego szeregu indosów.

Rodzajem tego dokumentu jest indos in blanco. Zawiera on wyłącznie podpis zbywającego oraz klauzulę przeniesienia na nieoznaczoną osobę. Co warte zaznaczenia, jego skutki to tożsame ze skutkami indosu na okaziciela. Za każdym jednak razem indos ma formę oświadczenia na piśmie, umieszczanego na grzbiecie czeku lub weksla albo na przedłużku.

Kwestia indosów, tym indosów in blanco została uregulowana także w ustawie z dnia 28 kwietnia 1936 r. prawo czekowe. Dla przedstawienia tej regulacji istotne jest wskazanie, że osoba, która przenosi weksel/czek przez indos jest określana jako indosant, zaś druga strona tej czynności do indosatariusz. Zgodnie z art. 16 tej ustawy indosem in blanco jest indos który nie wymienia indosatariusza lub ogranicza się wyłącznie do podpisu indosanta. Jego ważność jest uzależniona od podpisana na przedłużku lub na rewersie czeku.

Zasadą jest, że indos przenosi wszystkie prawa z czeku. W przypadku indosu in blanco posiadacz czeku może wypełnić go własnym imieniem i nazwiskiem, lub innej osoby, indosować czek dalej (in blanco lub na inną osobę) oraz przenieść czek na inną osobę bez wypełniania indosu in blanco i bez indosowania. Ustawodawca wprowadził nieważność indosu w przypadku jego przekreślenia oraz zasadę nabywania czeku na mocy indosu in blanco jeżeli po indosie in blanco nastąpił dalszy indos.

Na mocy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe, indos na okaziciela jest równoznaczny z indosem in blanco. W tej ustawie, w istocie dokonano „przekalkowania” przepisów dotyczących indosu in blanco z ustawy prawo czekowe, z tym że w odniesieniu do weksli.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.),
Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo czekowe (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 462),
Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 160).

Zobacz także: