Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	D
Doręczenie zastępcze	Doręczenie jako czynność techniczna istotna dla obrotu prawnego została zdefiniowana w art. 3 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe: „wydanie przesyłki pocztowej lub wypłacenie kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym adresatowi, a w przypadkach określonych prawem także innej osobie, lub przekazanie druku bezadresowego zgodnie z umową o świadczenie usługi pocztowej”. Według stanu z 18.05.2021 r. doręczenie następuje przez wyznaczonego operatora pocztowego (Poczta Polska S.A.) za pokwitowaniem lub w sposób elektroniczny. Duża zmiana w tym zakresie wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2021 r. zwłaszcza w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.). Zasadą zarówno w powołanej powyżej ustawie jak i w ustawie z dnia 16 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (k.p.c.) jest doręczanie pism do rąk adresata. Nie zawsze jest to jednak możliwe. Zgodnie z art. 133 k.p.c. jeżeli adresatem jest osoba fizyczna, pismo doręcza się osobiście, a gdy ma ona przedstawiciela ustawowego – temu przedstawicielowi. W przypadku osób prawnych – organowi uprawnionemu do reprezentacji przed sądem lub upoważnionemu do odbioru korespondencji pracownikowi. Doręczenia dokonuje się w miejscu zamieszkania, miejscu pracy, do wskazanej skrytki pocztowej lub tam gdzie zastanie się adresata. Na mocy art. 138 k.p.c. w przypadku gdy doręczający nie zastanie adresata może złożyć je do rąk dorosłego domownika, a w razie jego nieobecności – dozorcy domu, administracji lub sołtysowi – jeśli osoby te wyrażą zgodę i nie są przeciwnikami procesowymi adresata. Jeżeli okaże się to niemożliwe pismo zostaje przekazane do Urzędu Pocztowego lub właściwego urzędu gminy (w określonych przypadkach), a doręczający pozostawia w drzwiach lub skrzynce pocztowej, zawiadomienie o miejscu i terminie awizowania wraz z pouczeniem o 7 dniowym terminie na odbiór, w drzwiach lub skrzynce pocztowej. Jeżeli powyższy termin upłynie bezskutecznie, zawiadomienie należy powtórzyć. W sytuacji gdy strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Kodeks postępowania cywilnego przewiduje szczególną formę doręczenia – przez właściwego komornika sądowego. Jeśli pozwany nie odebrał pisma pomimo dwukrotnego zawiadomienia, które powoduje potrzebę podjęcia obrony jego praw i nie doręczono mu wcześniej w sprawie żadnego pisma, przewodniczący składu zawiadamia o tym powoda i zobowiązuje go do doręczenia pisma za pośrednictwem komornika. Termin na podjęcie tych czynności lub udowodnienie, że pozwany przebywa pod adresem wskazanym w pozwie wynosi 2 miesiące. Jego bezskuteczny upływ powoduje zawieszenie postępowania z urzędu. Bardzo duże zmiany wprowadzono w doręczeniach elektronicznych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Odwrócono zasadę doręczeń – nadano prymat doręczeniom elektronicznym i wyjątkowy charakter doręczeniu tradycyjnemu. Ustawodawca pozostawił jednak regulację w zakresie doręczenia zastępczego. Zgodnie z art. 40 k.p.a. pisma doręcza się stronie osobiście, a jeżeli ustanowiła ona pełnomocnika – to jej pełnomocnikowi. Miejsce doręczenia to miejsce zamieszkania lub pracy lub następuje ono na adres elektroniczny. Jeżeli jest to niemożliwe, pisma doręcza się w każdym miejscu, w którym zastanie się adresata. Jeżeli adresat jest nieobecny, doręczający może złożyć pismo, za pokwitowaniem, do rąk dorosłego domownika, sąsiada lub dozorcy domu – jeśli osoby te wyrażą zgodę. Informację o doręczeniu w ten sposób pozostawia się w skrzynce pocztowej lub w drzwiach domu. Jeżeli jednak żadna z tych osób nie podejmie się przekazania pisma adresatowi, jest ono przechowywane przez 14 dni w placówce pocztowej, po 7 dniach ponawia się zawiadomienie. Po bezskutecznym upływie tego terminu, pismo uważa się za doręczone. Co do osób prawnych i jednostek organizacyjnych, doręczenie odbywa się poprzez przekazanie pisma do rąk osób upoważnionych. Zastosowanie również ma zasada podwójnego awizowania. W sytuacji gdy odbiorca uchyla się od pokwitowania odbioru pisma lub nie może tego zrobić, zamiast niego dokonuje tego doręczający, wskazując datę i przyczynę braku podpisu. Jeśli adresat odmawia przyjęcia pisma, zwraca się je do nadawcy z datą odmowy i adnotacją, a następnie umieszcza w aktach sprawy, uznając doręczenie za skuteczne. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm. oraz Dz. U. z 2020 r. poz. 2320) Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 oraz Dz. U. z Dz. U. z 2020 r. poz. 2320), Zobacz także: Doręczenie Doręczenie urzędowe

Doręczenie zastępcze

Doręczenie jako czynność techniczna istotna dla obrotu prawnego została zdefiniowana w art. 3 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe: „wydanie przesyłki pocztowej lub wypłacenie kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym adresatowi, a w przypadkach określonych prawem także innej osobie, lub przekazanie druku bezadresowego zgodnie z umową o świadczenie usługi pocztowej”. Według stanu z 18.05.2021 r. doręczenie następuje przez wyznaczonego operatora pocztowego (Poczta Polska S.A.) za pokwitowaniem lub w sposób elektroniczny. Duża zmiana w tym zakresie wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2021 r. zwłaszcza w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.).

Zasadą zarówno w powołanej powyżej ustawie jak i w ustawie z dnia 16 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (k.p.c.) jest doręczanie pism do rąk adresata. Nie zawsze jest to jednak możliwe.

Zgodnie z art. 133 k.p.c. jeżeli adresatem jest osoba fizyczna, pismo doręcza się osobiście, a gdy ma ona przedstawiciela ustawowego – temu przedstawicielowi. W przypadku osób prawnych – organowi uprawnionemu do reprezentacji przed sądem lub upoważnionemu do odbioru korespondencji pracownikowi. Doręczenia dokonuje się w miejscu zamieszkania, miejscu pracy, do wskazanej skrytki pocztowej lub tam gdzie zastanie się adresata. Na mocy art. 138 k.p.c. w przypadku gdy doręczający nie zastanie adresata może złożyć je do rąk dorosłego domownika, a w razie jego nieobecności – dozorcy domu, administracji lub sołtysowi – jeśli osoby te wyrażą zgodę i nie są przeciwnikami procesowymi adresata. Jeżeli okaże się to niemożliwe pismo zostaje przekazane do Urzędu Pocztowego lub właściwego urzędu gminy (w określonych przypadkach), a doręczający pozostawia w drzwiach lub skrzynce pocztowej, zawiadomienie o miejscu i terminie awizowania wraz z pouczeniem o 7 dniowym terminie na odbiór, w drzwiach lub skrzynce pocztowej. Jeżeli powyższy termin upłynie bezskutecznie, zawiadomienie należy powtórzyć. W sytuacji gdy strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Kodeks postępowania cywilnego przewiduje szczególną formę doręczenia – przez właściwego komornika sądowego. Jeśli pozwany nie odebrał pisma pomimo dwukrotnego zawiadomienia, które powoduje potrzebę podjęcia obrony jego praw i nie doręczono mu wcześniej w sprawie żadnego pisma, przewodniczący składu zawiadamia o tym powoda i zobowiązuje go do doręczenia pisma za pośrednictwem komornika. Termin na podjęcie tych czynności lub udowodnienie, że pozwany przebywa pod adresem wskazanym w pozwie wynosi 2 miesiące. Jego bezskuteczny upływ powoduje zawieszenie postępowania z urzędu.

Bardzo duże zmiany wprowadzono w doręczeniach elektronicznych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Odwrócono zasadę doręczeń – nadano prymat doręczeniom elektronicznym i wyjątkowy charakter doręczeniu tradycyjnemu. Ustawodawca pozostawił jednak regulację w zakresie doręczenia zastępczego. Zgodnie z art. 40 k.p.a. pisma doręcza się stronie osobiście, a jeżeli ustanowiła ona pełnomocnika – to jej pełnomocnikowi. Miejsce doręczenia to miejsce zamieszkania lub pracy lub następuje ono na adres elektroniczny. Jeżeli jest to niemożliwe, pisma doręcza się w każdym miejscu, w którym zastanie się adresata. Jeżeli adresat jest nieobecny, doręczający może złożyć pismo, za pokwitowaniem, do rąk dorosłego domownika, sąsiada lub dozorcy domu – jeśli osoby te wyrażą zgodę. Informację o doręczeniu w ten sposób pozostawia się w skrzynce pocztowej lub w drzwiach domu. Jeżeli jednak żadna z tych osób nie podejmie się przekazania pisma adresatowi, jest ono przechowywane przez 14 dni w placówce pocztowej, po 7 dniach ponawia się zawiadomienie. Po bezskutecznym upływie tego terminu, pismo uważa się za doręczone. Co do osób prawnych i jednostek organizacyjnych, doręczenie odbywa się poprzez przekazanie pisma do rąk osób upoważnionych. Zastosowanie również ma zasada podwójnego awizowania. W sytuacji gdy odbiorca uchyla się od pokwitowania odbioru pisma lub nie może tego zrobić, zamiast niego dokonuje tego doręczający, wskazując datę i przyczynę braku podpisu. Jeśli adresat odmawia przyjęcia pisma, zwraca się je do nadawcy z datą odmowy i adnotacją, a następnie umieszcza w aktach sprawy, uznając doręczenie za skuteczne.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm. oraz Dz. U. z 2020 r. poz. 2320)
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 oraz Dz. U. z Dz. U. z 2020 r. poz. 2320),

Zobacz także: