Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	Z
Zasiłek chorobowy	Zasiłek chorobowy jest świadczeniem wypłacanym za czas niezdolności do pracy. Podstawą prawną tej instytucji jest ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej jako: „*k.p*”) oraz w ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej jako: ”Ustawa o świadczeniach pieniężnych”). Kodeks pracy gwarantuje wszystkim pracownikom wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zasadą jest, że pracownik ma prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, o ile niezdolność zostanie wywołana chorobą lub odosobnieniem wywołanym chorobą zakaźną przez okres do 33 dni, a w przypadku pracowników po 50. roku życia – 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Od 34 dnia (w przypadku pracowników po 50. roku życia od 15 dnia) w danym roku niezdolności do pracy, pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego. Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy pochodzi ze środków pracodawcy, podczas gdy zasiłek chorobowy pochodzi ze środków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, którym zarządza ZUS. Prawo do zasiłku chorobowego nabywa się po tzw. okresie wyczekiwania, tj. w przypadku osób objętych obowiązkowo ubezpieczeniem chorobowym jest to okres 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (np. pracownicy), czyli od dnia zatrudnienia. W przypadku gdy ubezpieczenie to jest dobrowolne okres ten wynosi 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (np. zleceniobiorcy). Do okresu ubezpieczenia, o którym mowa powyżej, wlicza się poprzednie okresy dobrowolnego i obowiązkowego ubezpieczenia oraz okresy ubezpieczenia społecznego rolników, jeżeli przerwa między okresami ubezpieczenia wynosiła nie więcej niż 30 dni lub wynikała z: urlopu wychowawczego urlopu bezpłatnego odbywania czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego. Zgodnie z art. 4 ust. 3 Ustawy o świadczeniach pieniężnych, od pierwszego dnia objęciem ubezpieczeniem chorobowym prawo do zasiłku chorobowego przysługuje: absolwentom szkół lub uczelni lub osobom, które zakończyły kształcenie w szkole doktorskiej, – jeżeli zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów, lub zakończenia kształcenia w szkole doktorskiej; gdy niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy; osobom obowiązkowo podlegającym ubezpieczeniu, mającym wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia ym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego; posłom i senatorom, jeżeli przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji; Do okresu wyczekiwania nie zalicza się okresu pobierania zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego lub świadczenia rehabilitacyjnego przysługujących za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego oraz zasiłku dla bezrobotnych. W zakresie przedmiotowym, ustawa o świadczeniach pieniężnych wskazuje, że przyczyną niezdolności do pracy jest zarówno choroba, jak i niemożność wykonywania pracy powstała w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jak również przebywanie w: stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego lub szpitalu, innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych. Przyczyną niezdolności do pracy skutkującej uaktywnieniem prawa do zasiłku jest także niemożność wykonywania pracy wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów. Miesięczny zasiłek chorobowy przysługuje uprawnionemu w wysokości: 80 % podstawy wymiaru, 70% podstawy wymiaru za okres pobytu w szpitalu, 100% podstawy wymiaru za okres pobytu w szpitalu w sytuacji, gdy uprawniony stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo w sytuacji gdy uprawniony poddał się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów lub zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów, bądź też w sytuacji, gdy uprawniona do zasiłku chorobowego jest w ciąży. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie macierzyństwa i choroby (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1133). Zobacz także: Zasiłek macierzyński Zasiłek opiekuńczy

Zasiłek chorobowy

Zasiłek chorobowy jest świadczeniem wypłacanym za czas niezdolności do pracy. Podstawą prawną tej instytucji jest ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej jako: „k.p”) oraz w ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej jako: ”Ustawa o świadczeniach pieniężnych”).

Kodeks pracy gwarantuje wszystkim pracownikom wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zasadą jest, że pracownik ma prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, o ile niezdolność zostanie wywołana chorobą lub odosobnieniem wywołanym chorobą zakaźną przez okres do 33 dni, a w przypadku pracowników po 50. roku życia – 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Od 34 dnia (w przypadku pracowników po 50. roku życia od 15 dnia) w danym roku niezdolności do pracy, pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego. Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy pochodzi ze środków pracodawcy, podczas gdy zasiłek chorobowy pochodzi ze środków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, którym zarządza ZUS.

Prawo do zasiłku chorobowego nabywa się po tzw. okresie wyczekiwania, tj. w przypadku osób objętych obowiązkowo ubezpieczeniem chorobowym jest to okres 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (np. pracownicy), czyli od dnia zatrudnienia. W przypadku gdy ubezpieczenie to jest dobrowolne okres ten wynosi 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (np. zleceniobiorcy).

Do okresu ubezpieczenia, o którym mowa powyżej, wlicza się poprzednie okresy dobrowolnego i obowiązkowego ubezpieczenia oraz okresy ubezpieczenia społecznego rolników, jeżeli przerwa między okresami ubezpieczenia wynosiła nie więcej niż 30 dni lub wynikała z:

urlopu wychowawczego
urlopu bezpłatnego
odbywania czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 Ustawy o świadczeniach pieniężnych, od pierwszego dnia objęciem ubezpieczeniem chorobowym prawo do zasiłku chorobowego przysługuje:

absolwentom szkół lub uczelni lub osobom, które zakończyły kształcenie w szkole doktorskiej, – jeżeli zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów, lub zakończenia kształcenia w szkole doktorskiej;
gdy niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
osobom obowiązkowo podlegającym ubezpieczeniu, mającym wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia ym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;
posłom i senatorom, jeżeli przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji;

Do okresu wyczekiwania nie zalicza się okresu pobierania zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego lub świadczenia rehabilitacyjnego przysługujących za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego oraz zasiłku dla bezrobotnych.

W zakresie przedmiotowym, ustawa o świadczeniach pieniężnych wskazuje, że przyczyną niezdolności do pracy jest zarówno choroba, jak i niemożność wykonywania pracy powstała w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jak również przebywanie w:

stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego lub
szpitalu, innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych.

Przyczyną niezdolności do pracy skutkującej uaktywnieniem prawa do zasiłku jest także niemożność wykonywania pracy wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.

Miesięczny zasiłek chorobowy przysługuje uprawnionemu w wysokości:

80 % podstawy wymiaru,
70% podstawy wymiaru za okres pobytu w szpitalu,

100% podstawy wymiaru za okres pobytu w szpitalu w sytuacji, gdy uprawniony stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo w sytuacji gdy uprawniony poddał się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów lub zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów, bądź też w sytuacji, gdy uprawniona do zasiłku chorobowego jest w ciąży.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie macierzyństwa i choroby (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1133).

Zobacz także: