Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	U
Użytkowanie wieczyste	Użytkowanie wieczyste stanowi jedno z trzech rodzajów praw rzeczowych (obok prawa własności oraz ograniczonego prawa rzeczowego). Użytkowanie wieczyste wywodzi się z ustawy z dnia 14 lipca 1961 roku o gospodarce terenami w miastach i osiedlach. Aktualnie regulowane jest w szczególności przez przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”) (art. 232-243 k.c.). Celem wprowadzenia do przepisów prawa polskiego użytkowania wieczystego była ochrona interesów skarbu państwa, przed zagrożeniami wynikającymi z reprywatyzacji państwowych zasobów gruntów przeznaczonych na cele urbanizacyjne. Do ustanowienia prawa użytkowania wieczystego niezbędne jest zawarcie umowy w formie aktu notarialnego oraz wpisanie prawa użytkowania wieczystego do księgi wieczystej gruntu / nieruchomości. Zgodnie z brzmieniem art. 232 k.c. „Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.” Prawo użytkowania wieczystego to nic innego jak umożliwienie podmiotowi uprawnionemu korzystania z nieruchomości w szerokim zakresie, przy zachowaniu prawa własności przez podmiot publicznoprawny. Użytkownik wieczysty może korzystać z gruntu jak jego właściciel, z wyłączeniem osób trzecich. Użytkownik wieczysty może rozporządzać swoim prawem (sprzedawać je, obciążać oraz zapisać w testamencie na rzecz osób trzecich). Użytkowanie wieczyste dokonywane jest na czas określony 99 lat, a w wyjątkowych sytuacjach na czas krótszy, niemniej jednak niż 40 lat. Prawo użytkowania wieczystego to prawo rzeczowe, łączące w sobie elementy prawa własności oraz ograniczonego prawa rzeczowego, które może zostać ustanowione na gruntach Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, związków jednostek samorządu terytorialnego. Użytkowanie wieczyste może dotyczyć wszelkich gruntów oraz nieruchomości. Prawo użytkowania wieczystego może być ustanowione zarówno na rzecz osoby fizycznej jak i osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, którym przepisy przyznały zdolność prawną. Cudzoziemiec może nabyć prawo użytkowania wieczystego nieruchomością wyłącznie za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 kodeks cywilny (Dz.U. 2020.1740 t.j.). Zobacz także: Ograniczone prawa rzeczowe Używanie

Użytkowanie wieczyste

Użytkowanie wieczyste stanowi jedno z trzech rodzajów praw rzeczowych (obok prawa własności oraz ograniczonego prawa rzeczowego). Użytkowanie wieczyste wywodzi się z ustawy z dnia 14 lipca 1961 roku o gospodarce terenami w miastach i osiedlach. Aktualnie regulowane jest w szczególności przez przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”) (art. 232-243 k.c.).

Celem wprowadzenia do przepisów prawa polskiego użytkowania wieczystego była ochrona interesów skarbu państwa, przed zagrożeniami wynikającymi z reprywatyzacji państwowych zasobów gruntów przeznaczonych na cele urbanizacyjne. Do ustanowienia prawa użytkowania wieczystego niezbędne jest zawarcie umowy w formie aktu notarialnego oraz wpisanie prawa użytkowania wieczystego do księgi wieczystej gruntu / nieruchomości.

Zgodnie z brzmieniem art. 232 k.c. „Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.”

Prawo użytkowania wieczystego to nic innego jak umożliwienie podmiotowi uprawnionemu korzystania z nieruchomości w szerokim zakresie, przy zachowaniu prawa własności przez podmiot publicznoprawny. Użytkownik wieczysty może korzystać z gruntu jak jego właściciel, z wyłączeniem osób trzecich. Użytkownik wieczysty może rozporządzać swoim prawem (sprzedawać je, obciążać oraz zapisać w testamencie na rzecz osób trzecich).

Użytkowanie wieczyste dokonywane jest na czas określony 99 lat, a w wyjątkowych sytuacjach na czas krótszy, niemniej jednak niż 40 lat.

Prawo użytkowania wieczystego to prawo rzeczowe, łączące w sobie elementy prawa własności oraz ograniczonego prawa rzeczowego, które może zostać ustanowione na gruntach Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, związków jednostek samorządu terytorialnego.

Użytkowanie wieczyste może dotyczyć wszelkich gruntów oraz nieruchomości.

Prawo użytkowania wieczystego może być ustanowione zarówno na rzecz osoby fizycznej jak i osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, którym przepisy przyznały zdolność prawną. Cudzoziemiec może nabyć prawo użytkowania wieczystego nieruchomością wyłącznie za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Podstawa prawna: