Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	U
Używanie	Używanie jest pojęciem znanym ustawom, ale nie jest ono osobną instytucją jak np. użytkowanie. Z perspektywy prawa cywilnego należy przez nie rozumieć korzystanie z danej rzeczy. To korzystanie powinno mieć miejsce z poszanowaniem przeznaczenia rzeczy i zgodnie z jej naturą. Używanie znajduje swoje źródło w posiadaniu pewnego przedmiotu. Materia ta głównie odnosi się do regulacji przewidzianych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny. Jest ono pewnego rodzaju kategorią stanu faktycznego. Przykładowo w części dotyczącej najmu, ustawodawca wskazuje, że najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej zarówno najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu. Stosunek wynikający z zawartej przez najemcę umowy o bezpłatne używanie lub podnajem rozwiązuje się najpóźniej z chwilą zakończenia stosunku najmu. Podobne rozwiązanie znajduje się nieco dalej w Kodeksie cywilnym – w tytule XVIII dotyczącym użyczenia: przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzecz lub: Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania. Używanie odnosi się także do prawdopodobnie najważniejszego w prawie rzeczowym – do własności. Na uprawnienia właściciela składają się: korzystanie z rzeczy, posiadanie rzeczy, rozporządzanie rzeczą. Z kolei częścią korzystania jest właśnie używanie. Omawiany stan jest obecny także w innych umowach obligacyjnych np. stosunku najmu. Wynajmujący zobowiązuje się do oddania w używanie najemcy przedmiotu najmu, z jednoczesnym powstrzymaniem się od nieuprawnionego ingerowania w niego. Używania nie należy mylić z użytkowaniem. To bowiem należy do zamkniętego katalogu ograniczonych praw rzeczowych. Jest to stosunek prawny o charakterze kontraktowym. Użytkowanie może być odpłatne i nieodpłatne, z terminem określonym lub nieokreślonym. Nadto należy zaznaczyć, że od używania odróżnia się je m.in. w ten sposób, że na użytkowanie składa się także możliwość pobierania pożytków z rzeczy. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zobacz także: Ograniczone prawa rzeczowe Użytkowanie

Używanie

Używanie jest pojęciem znanym ustawom, ale nie jest ono osobną instytucją jak np. użytkowanie. Z perspektywy prawa cywilnego należy przez nie rozumieć korzystanie z danej rzeczy. To korzystanie powinno mieć miejsce z poszanowaniem przeznaczenia rzeczy i zgodnie z jej naturą. Używanie znajduje swoje źródło w posiadaniu pewnego przedmiotu. Materia ta głównie odnosi się do regulacji przewidzianych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny. Jest ono pewnego rodzaju kategorią stanu faktycznego. Przykładowo w części dotyczącej najmu, ustawodawca wskazuje, że najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej zarówno najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu. Stosunek wynikający z zawartej przez najemcę umowy o bezpłatne używanie lub podnajem rozwiązuje się najpóźniej z chwilą zakończenia stosunku najmu. Podobne rozwiązanie znajduje się nieco dalej w Kodeksie cywilnym – w tytule XVIII dotyczącym użyczenia: przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzecz lub: Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania.

Używanie odnosi się także do prawdopodobnie najważniejszego w prawie rzeczowym – do własności. Na uprawnienia właściciela składają się: korzystanie z rzeczy, posiadanie rzeczy, rozporządzanie rzeczą. Z kolei częścią korzystania jest właśnie używanie. Omawiany stan jest obecny także w innych umowach obligacyjnych np. stosunku najmu. Wynajmujący zobowiązuje się do oddania w używanie najemcy przedmiotu najmu, z jednoczesnym powstrzymaniem się od nieuprawnionego ingerowania w niego.

Używania nie należy mylić z użytkowaniem. To bowiem należy do zamkniętego katalogu ograniczonych praw rzeczowych. Jest to stosunek prawny o charakterze kontraktowym. Użytkowanie może być odpłatne i nieodpłatne, z terminem określonym lub nieokreślonym. Nadto należy zaznaczyć, że od używania odróżnia się je m.in. w ten sposób, że na użytkowanie składa się także możliwość pobierania pożytków z rzeczy.

Podstawa prawna: