Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	U
Umowa zawierana na odległość	Niezwykle ważne znaczenie dla obrotu prawnego w ramach prawa prywatnego ma zasada swobody umów wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny: „strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”. Przepisy ustawowe jako lex specialis mogą ją modyfikować w ramach właściwych stosunków prawnych. Tak też jest w przypadku umów zawieranych na odległość. Jest to kontrakt nazwany, w którym jedną stroną jest przedsiębiorca, a drugą konsument (obrót konsumencki). Do zawarcia tej umowy dochodzi w ramach zorganizowanego przez przedsiębiorcę systemu zawierania umów na odległość. Umowa zawierana na odległość została uregulowana w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta i posiada definicję legalną. Zgodnie z art. 2 pkt 1 tej ustawy przez należy przez nią rozumieć „umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie”. Niezwykle trafnie w tym przedmiocie wypowiedział się Sąd Rejonowy w Piszu w wyroku z dnia 23 listopada 2020 r. sygn. I C 356/20, wskazując, że brak obecności stron w tym samym miejscu i czasie oraz zawieranie umowy z wykorzystaniem co najmniej jednego środka porozumiewania się na odległość, jest koniecznym warunkiem do zakwalifikowania danej umowy jako umowy zawieranej na odległość. Regulacje dotyczące obowiązków przedsiębiorców przy zawieraniu umowy na odległość, jak i uprawnienia konsumenta do odstąpienia od takiej umowy znajdują się ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Przedstawiliśmy je bliżej w poniższym dokumencie: https://mikroporady.pl/prowadzenie-dzialalnosci/co-nowego-w-prawie/item/1378-nowa-ustawa-o-prawach-konsumenta-część-druga.html obowiązuje ona od dnia 25 grudnia 2014r. Analiza konkretnych stanów faktyczny w zakresie umów zawartych na odległość przeprowadzona została także w ramach E-punktu konsultacyjnego i znaleźć ją można tutaj: https://mikroporady.pl/pytania-uzytkownikow-i-udzielone-porady/item/1391-prawo-odstąpienia-od-umowy-zawartej-na-odległość-koszty-zwrotu-towaru.html oraz tutaj: https://mikroporady.pl/pytania-uzytkownikow-i-udzielone-porady/item/1393-odstąpienie-od-umowy-zawartej-na-odległość-z-przedsiębiorcą-zagranicznym-obrót-profesjonalny.html Najistotniejszym uprawnieniem z konsumenckiego punktu widzenia jest tzw. prawo do namysłu. Zgodnie z art. 27 ustawy o prawach konsumenta, konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa może odstąpić od niej w terminie 14 dni bez podawania przyczyny, ponosząc jedynie niektóre koszty. W praktyce często zdarza się, że podmioty nieprofesjonalne omawianej umowy (konsumenci) mają problemy w obliczaniu ustawowego terminu. Poniżej zasady rozpoczynania biegu 14 dniowego terminu na odstąpienie od umowy: gdy z umowy wynika, że przedsiębiorca wydaje rzecz i jest zobowiązany do przeniesienia jej własności – od objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta alb wskazaną przez niego osobę, gdy umowa obejmuje wiele rzeczy dostarczanych osobno, w częściach lub partiami – od objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy, gdy umowa polega na regularnym dostarczaniu przez w nieoznaczonym okresie – od objęcia w posiadanie pierwszej rzeczy, w pozostałych przypadkach – od dnia zawarcia umowy. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 287). Źródła: Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 23 listopada 2020 r. sygn. I C 356/20. Zobacz także: Jak skutecznie rozwiązać umowę Rodzaje umów sprzedaży

Umowa zawierana na odległość

Niezwykle ważne znaczenie dla obrotu prawnego w ramach prawa prywatnego ma zasada swobody umów wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny: „strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”. Przepisy ustawowe jako lex specialis mogą ją modyfikować w ramach właściwych stosunków prawnych. Tak też jest w przypadku umów zawieranych na odległość. Jest to kontrakt nazwany, w którym jedną stroną jest przedsiębiorca, a drugą konsument (obrót konsumencki). Do zawarcia tej umowy dochodzi w ramach zorganizowanego przez przedsiębiorcę systemu zawierania umów na odległość. Umowa zawierana na odległość została uregulowana w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta i posiada definicję legalną. Zgodnie z art. 2 pkt 1 tej ustawy przez należy przez nią rozumieć „umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie”.

Niezwykle trafnie w tym przedmiocie wypowiedział się Sąd Rejonowy w Piszu w wyroku z dnia 23 listopada 2020 r. sygn. I C 356/20, wskazując, że brak obecności stron w tym samym miejscu i czasie oraz zawieranie umowy z wykorzystaniem co najmniej jednego środka porozumiewania się na odległość, jest koniecznym warunkiem do zakwalifikowania danej umowy jako umowy zawieranej na odległość. Regulacje dotyczące obowiązków przedsiębiorców przy zawieraniu umowy na odległość, jak i uprawnienia konsumenta do odstąpienia od takiej umowy znajdują się ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Przedstawiliśmy je bliżej w poniższym dokumencie: https://mikroporady.pl/prowadzenie-dzialalnosci/co-nowego-w-prawie/item/1378-nowa-ustawa-o-prawach-konsumenta-część-druga.html obowiązuje ona od dnia 25 grudnia 2014r.

Analiza konkretnych stanów faktyczny w zakresie umów zawartych na odległość przeprowadzona została także w ramach E-punktu konsultacyjnego i znaleźć ją można tutaj: https://mikroporady.pl/pytania-uzytkownikow-i-udzielone-porady/item/1391-prawo-odstąpienia-od-umowy-zawartej-na-odległość-koszty-zwrotu-towaru.html oraz tutaj: https://mikroporady.pl/pytania-uzytkownikow-i-udzielone-porady/item/1393-odstąpienie-od-umowy-zawartej-na-odległość-z-przedsiębiorcą-zagranicznym-obrót-profesjonalny.html

Najistotniejszym uprawnieniem z konsumenckiego punktu widzenia jest tzw. prawo do namysłu. Zgodnie z art. 27 ustawy o prawach konsumenta, konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa może odstąpić od niej w terminie 14 dni bez podawania przyczyny, ponosząc jedynie niektóre koszty. W praktyce często zdarza się, że podmioty nieprofesjonalne omawianej umowy (konsumenci) mają problemy w obliczaniu ustawowego terminu. Poniżej zasady rozpoczynania biegu 14 dniowego terminu na odstąpienie od umowy:

gdy z umowy wynika, że przedsiębiorca wydaje rzecz i jest zobowiązany do przeniesienia jej własności – od objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta alb wskazaną przez niego osobę,
gdy umowa obejmuje wiele rzeczy dostarczanych osobno, w częściach lub partiami – od objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy,
gdy umowa polega na regularnym dostarczaniu przez w nieoznaczonym okresie – od objęcia w posiadanie pierwszej rzeczy,
w pozostałych przypadkach – od dnia zawarcia umowy.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.),
Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 287).

Źródła: