Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	K
Kontrakt forward	Zawieranie kontraktów przez uczestników obrotu stanowi podstawę funkcjonowania rynku. Dotyczy to umów nazwanych oraz innych umów, które wykształciły się dzięki zasadzie swobody umów z art. 353¹ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Kontrakty typu forward są w zasadzie instrumentem finansowym o pochodnym charakterze, który pozwala na nabycie instrumentu bazowego w przyszłości w ustalonych warunkach i w określony sposób oraz w z góry wiadomej cenie. Kontrakty forward mają zatem charakter terminowy. Instrumentem bazowym są przede wszystkim waluty, ale też w praktyce obrotowi z jego zastosowaniem podlegają wszelki aktywa m.in. akcje, obligacje czy ustalone towary. Wskazuje się, że kontrakty typu forward są przeznaczone dla podmiotów doświadczonych w inwestowaniu. Wypracowanie na ich podstawie zysku wymaga dużej wiedzy, znajomości mechanizmów rynkowych oraz rynku, na którym się inwestuje. Współcześnie omawiana forma transakcji staje się narzędziem spekulacyjnym. Meritum kontraktów forward jest zakup lub sprzedaż określonych aktywów po ustalonej cenie w przyszłości. Z tego powodu niektórzy podnoszą że wykazują one cechy podobne do umów przedwstępnych. Kontrakty forward nie są instrumentem standaryzowanym ani giełdowym. Odbywają się wyłącznie na podstawie porozumień między podmiotami np. między instytucją finansową, a klientem lub między instytucjami finansowymi. Zatem strony muszą wypracować poszczególne elementy kontraktu: określenie instrumentu bazowego, cenę, moment wygaśnięcia (powinno być to określone co go godziny i minuty), formę rozliczenia kontraktu. Rynek właściwy dla transakcji forward nie jest zinstytucjonalizowany ani regulowany specjalnymi aktami prawnymi. Jego uczestnicy to zbywcy i nabywcy. Ci pierwsi zobowiązują się do sprzedaży określonych aktywów ustalonego dnia i po z góry wiadomej cenie, zaś druga strona zobowiązuje się do ich zakupu. Rozliczenie transakcji odbywa się w dniu dostawy przedmiotu powziętej umowy. Powszechnie uważa się również, że kontrakty forward wiążą się z wyższym ryzykiem inwestycyjnym. Innym jeszcze zagrożeniem jest moment rozliczania takich kontraktów – na koniec ustalonego okresu, co wiąże się z możliwością niewypłacalności kontrahenta. Mają one również bardziej elastyczną formę niż przeciwległe im kontrakty futures. Jego strony bowiem ustalają warunki transakcji w swobodny sposób. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zobacz także: Inwestycja technologiczna Inwestycja w obcym środku trwałym

Kontrakt forward

Zawieranie kontraktów przez uczestników obrotu stanowi podstawę funkcjonowania rynku. Dotyczy to umów nazwanych oraz innych umów, które wykształciły się dzięki zasadzie swobody umów z art. 353¹ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Kontrakty typu forward są w zasadzie instrumentem finansowym o pochodnym charakterze, który pozwala na nabycie instrumentu bazowego w przyszłości w ustalonych warunkach i w określony sposób oraz w z góry wiadomej cenie. Kontrakty forward mają zatem charakter terminowy. Instrumentem bazowym są przede wszystkim waluty, ale też w praktyce obrotowi z jego zastosowaniem podlegają wszelki aktywa m.in. akcje, obligacje czy ustalone towary.

Wskazuje się, że kontrakty typu forward są przeznaczone dla podmiotów doświadczonych w inwestowaniu. Wypracowanie na ich podstawie zysku wymaga dużej wiedzy, znajomości mechanizmów rynkowych oraz rynku, na którym się inwestuje. Współcześnie omawiana forma transakcji staje się narzędziem spekulacyjnym.

Meritum kontraktów forward jest zakup lub sprzedaż określonych aktywów po ustalonej cenie w przyszłości. Z tego powodu niektórzy podnoszą że wykazują one cechy podobne do umów przedwstępnych. Kontrakty forward nie są instrumentem standaryzowanym ani giełdowym. Odbywają się wyłącznie na podstawie porozumień między podmiotami np. między instytucją finansową, a klientem lub między instytucjami finansowymi. Zatem strony muszą wypracować poszczególne elementy kontraktu: określenie instrumentu bazowego, cenę, moment wygaśnięcia (powinno być to określone co go godziny i minuty), formę rozliczenia kontraktu.

Rynek właściwy dla transakcji forward nie jest zinstytucjonalizowany ani regulowany specjalnymi aktami prawnymi. Jego uczestnicy to zbywcy i nabywcy. Ci pierwsi zobowiązują się do sprzedaży określonych aktywów ustalonego dnia i po z góry wiadomej cenie, zaś druga strona zobowiązuje się do ich zakupu. Rozliczenie transakcji odbywa się w dniu dostawy przedmiotu powziętej umowy.

Powszechnie uważa się również, że kontrakty forward wiążą się z wyższym ryzykiem inwestycyjnym. Innym jeszcze zagrożeniem jest moment rozliczania takich kontraktów – na koniec ustalonego okresu, co wiąże się z możliwością niewypłacalności kontrahenta. Mają one również bardziej elastyczną formę niż przeciwległe im kontrakty futures. Jego strony bowiem ustalają warunki transakcji w swobodny sposób.

Podstawa prawna: