Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	F
Fundusz alimentacyjny	Instytucja funduszu alimentacyjnego została uregulowana w Ustawie o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Definicja funduszu została unormowana w art. 1 ust. 2 ustawy o pomocy alimentacyjnej. Zgodnie z powyższym przepisem fundusz alimentacyjny to system wspierania osób uprawnionych do alimentów środkami finansowymi z budżetu państwa. Inaczej rzecz ujmując, jest to wyznaczona przez państwo określona pula pieniężna na wypłatę świadczeń dla dzieci i innych osób w przypadku niemożności wyegzekwowania świadczeń alimentacyjnych. Stosunek alimentacyjny jako rodzaj stosunku cywilnoprawnego powoduje, że jeden podmiot ma prawo domagać się dostarczenia środków utrzymania, natomiast drugi z podmiotów obowiązany jest żądanie to zaspokoić. Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie wspomnianego ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy zawodowej. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności - przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego. Katalog podmiotów mogących ubiegać się o świadczenia z funduszu alimentacyjnego został określony w art. 1a Ustawy o pomocy alimentacyjnej. Przepis ten nie tylko wskazuje, kto może korzystać z funduszu, ale również określa zasady terytorialne obowiązujące świadczeniobiorców. Uprawnionymi do starania się o świadczenia z funduszu alimentacyjnego są wyłącznie osoby fizyczne. Oznacza to, że świadczenia z funduszu może pobierać jedynie osoba oznaczona z imienia i nazwiska. Uprawnionymi do ubiegania się o świadczenia z funduszu alimentacyjnego są obywatele Polski, w rozumieniu Ustawy o obywatelstwie polskim. Cudzoziemcy mogą natomiast nabyć świadczenia z funduszu alimentacyjnego warunkowo. Prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego posiadają obywatele RP, o ile zamieszkują terytorium Polski przez okres, w którym otrzymują świadczenia. Wskazać przy tym wypada, że zgodnie z art. 25 Ustawy Kodeks cywilny miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Przy czym stały pobyt dotyczy jedynie okresu, w którym osoba upoważniona pobiera świadczenia. Należy przy tym pamiętać, że miejsce zamieszkania nie jest pojęciem tożsamym z zameldowaniem, co oznacza, że osoba zameldowana w Polsce, ale przebywająca stale za granicą (np. w celach zarobkowych) jest pozbawiona prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Podstawa prawna: 1) Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 581 z późn. zm.). Zobacz także: Obowiązek odprowadzania składki zdrowotnej - emeryt prowadzący działalność gospodarczą Poradnik - Jak wyliczać wynagrodzenie pracownika

Fundusz alimentacyjny

Instytucja funduszu alimentacyjnego została uregulowana w Ustawie o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Definicja funduszu została unormowana w art. 1 ust. 2 ustawy o pomocy alimentacyjnej. Zgodnie z powyższym przepisem fundusz alimentacyjny to system wspierania osób uprawnionych do alimentów środkami finansowymi z budżetu państwa. Inaczej rzecz ujmując, jest to wyznaczona przez państwo określona pula pieniężna na wypłatę świadczeń dla dzieci i innych osób w przypadku niemożności wyegzekwowania świadczeń alimentacyjnych. Stosunek alimentacyjny jako rodzaj stosunku cywilnoprawnego powoduje, że jeden podmiot ma prawo domagać się dostarczenia środków utrzymania, natomiast drugi z podmiotów obowiązany jest żądanie to zaspokoić.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie wspomnianego ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go - odpowiednio do jego uzdolnień - do pracy zawodowej. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności - przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego.

Katalog podmiotów mogących ubiegać się o świadczenia z funduszu alimentacyjnego został określony w art. 1a Ustawy o pomocy alimentacyjnej. Przepis ten nie tylko wskazuje, kto może korzystać z funduszu, ale również określa zasady terytorialne obowiązujące świadczeniobiorców. Uprawnionymi do starania się o świadczenia z funduszu alimentacyjnego są wyłącznie osoby fizyczne. Oznacza to, że świadczenia z funduszu może pobierać jedynie osoba oznaczona z imienia i nazwiska.

Uprawnionymi do ubiegania się o świadczenia z funduszu alimentacyjnego są obywatele Polski, w rozumieniu Ustawy o obywatelstwie polskim. Cudzoziemcy mogą natomiast nabyć świadczenia z funduszu alimentacyjnego warunkowo.

Prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego posiadają obywatele RP, o ile zamieszkują terytorium Polski przez okres, w którym otrzymują świadczenia. Wskazać przy tym wypada, że zgodnie z art. 25 Ustawy Kodeks cywilny miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Przy czym stały pobyt dotyczy jedynie okresu, w którym osoba upoważniona pobiera świadczenia. Należy przy tym pamiętać, że miejsce zamieszkania nie jest pojęciem tożsamym z zameldowaniem, co oznacza, że osoba zameldowana w Polsce, ale przebywająca stale za granicą (np. w celach zarobkowych) jest pozbawiona prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Podstawa prawna:

1) Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 581 z późn. zm.).

Zobacz także: