Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	Z
Zawisłość sprawy	Zawisłość sprawy jest to sytuacja prawna, w której dana sprawa jest aktualnie rozpatrywana przed właściwym do tego organem. Postępowanie jest w toku. Zawisłość przed jednym sądem wyłącza możliwość rozpatrywania tej samej sprawy przez inny sąd. Zasada ta znajduje zastosowanie zarówno w postępowaniach karnych i cywilnych, jak również w prawie międzynarodowym. Zgodnie z art. 192 k.p.c. z chwilą doręczenia pozwu: 1) nie można w toku sprawy wszcząć pomiędzy tymi samymi stronami nowego postępowania o to samo roszczenie; 2) pozwany może wytoczyć przeciw powodowi powództwo wzajemne; 3) zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy; nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej. Z powyższego wynika, że zchwilą skutecznego wytoczenia powództwa następuje stan zawisłości sporu. Jest on przyczyną odrzucenia pozwu. Zawisłość sporu powstaje z momentem doręczenia pozwu pozwanemu i uniemożliwia rozpatrywanie późniejszej sprawy o to samo roszczenie między tymi samymi stronami. Zgodnie z przyjętą w piśmiennictwie i utrwaloną w orzecznictwie wykładnią tożsamość roszczenia zachodzi wówczas, kiedy jednakowe są nie tylko przedmiot, lecz także podstawa roszczenia. W postanowieniu SN z 9.11.1962 r., II CR 897/62, LEX nr 106072, wyrażono stanowisko, że powództwo o ustalenie nieistnienia roszczenia wytoczone w toku sprawy o zapłatę przez pozwanego ze sprawy o zapłatę, podlega odrzuceniu z zawisłości sprawy. Tym samym tożsamość orzeczenia odnosi się do podstawy faktycznej i prawnej, przy czym jak wynika ze wskazanego wyżej orzeczenia, tożsamość zachodzi nawet wówczas, gdy jedna ze spraw jest o świadczenie, a inna o zapłatę, jeżeli w rzeczywistości zachodzi identyczność roszczeń oraz stron. Z momentem uprawomocnienia się orzeczenia, także co do części świadczenia, stan zawisłości sprawy przekształca się w stan powagi rzeczy osądzonej. Stan prawny: 31 sierpnia 2023 roku Podstawa prawna: 1) Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 z późn. zm.).

Zawisłość sprawy

Zawisłość sprawy jest to sytuacja prawna, w której dana sprawa jest aktualnie rozpatrywana przed właściwym do tego organem. Postępowanie jest w toku.

Zawisłość przed jednym sądem wyłącza możliwość rozpatrywania tej samej sprawy przez inny sąd. Zasada ta znajduje zastosowanie zarówno w postępowaniach karnych i cywilnych, jak również w prawie międzynarodowym.

Zgodnie z art. 192 k.p.c. z chwilą doręczenia pozwu:

1) nie można w toku sprawy wszcząć pomiędzy tymi samymi stronami nowego postępowania o to samo roszczenie;

2) pozwany może wytoczyć przeciw powodowi powództwo wzajemne;

3) zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy; nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej.

Z powyższego wynika, że zchwilą skutecznego wytoczenia powództwa następuje stan zawisłości sporu. Jest on przyczyną odrzucenia pozwu. Zawisłość sporu powstaje z momentem doręczenia pozwu pozwanemu i uniemożliwia rozpatrywanie późniejszej sprawy o to samo roszczenie między tymi samymi stronami. Zgodnie z przyjętą w piśmiennictwie i utrwaloną w orzecznictwie wykładnią tożsamość roszczenia zachodzi wówczas, kiedy jednakowe są nie tylko przedmiot, lecz także podstawa roszczenia. W postanowieniu SN z 9.11.1962 r., II CR 897/62, LEX nr 106072, wyrażono stanowisko, że powództwo o ustalenie nieistnienia roszczenia wytoczone w toku sprawy o zapłatę przez pozwanego ze sprawy o zapłatę, podlega odrzuceniu z zawisłości sprawy. Tym samym tożsamość orzeczenia odnosi się do podstawy faktycznej i prawnej, przy czym jak wynika ze wskazanego wyżej orzeczenia, tożsamość zachodzi nawet wówczas, gdy jedna ze spraw jest o świadczenie, a inna o zapłatę, jeżeli w rzeczywistości zachodzi identyczność roszczeń oraz stron. Z momentem uprawomocnienia się orzeczenia, także co do części świadczenia, stan zawisłości sprawy przekształca się w stan powagi rzeczy osądzonej.

Stan prawny: 31 sierpnia 2023 roku

Podstawa prawna:

1) Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1550 z późn. zm.).