Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	Z
Zakazana (nieuczciwa) reklama	Przez reklamę należy rozumieć rozpowszechnianie w dowolnej formie na szeroką skalę informacji o oferowanych przez przedsiębiorstwo towarach i usługach. Celem takiego działania jest zachęcanie konsumentów do dokonania zakupu prezentowanego dobra. Rynek reklamowy można uznać za reglamentowany w szerokim tego słowa znaczeniu. Reglamentacja ta przejawia się w ustawowym ograniczeniu treści reklamy.Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, zakazana jest: reklama sprzeczna z prawem, dobrymi obyczajami oraz taka, która uchybia godności człowieka, reklama wprowadzająca klienta w błąd, która może mieć wpływ na decyzję o nabyciu danego dobra, reklama wywołująca lęk u jej odbiorców poprzez odwołanie się do ich uczuć, reklama wykorzystująca przesądy, reklama wykorzystująca łatwowierność dzieci, informacja będąca wypowiedzią o pozornie neutralnym charakterze, ale zachęcająca do nabywania towarów i usług (ukryta reklama), reklama, stanowiąca istotną ingerencję w sferę prywatności (np. uciążliwe nagabywanie w miejscach publicznych, nadużywanie środków przekazu, przesyłanie na koszt klienta towarów, których nie zamówił). Każda zakazana reklama stanowi czyn nieuczciwej konkurencji. Dopuszcza się go nie tylko podmiot, który się reklamuje, ale również przedsiębiorca lub agencja reklamowa, która opracowała reklamę. Należy podkreślić jeszcze, że oceniając przesłankę wprowadzania w błąd, uwzględnia się wszystkie elementy reklamy (dotyczące ilości, jakości, składników, przydatności, zastosowania, naprawa, konserwacja reklamowanych usług lub towarów, a także zachowanie się klienta). Zakazane jest także stosowanie reklamy porównawczej, będącej sprzeczną z dobrymi obyczajami. Należy przez nią rozumieć reklamę, która bezpośrednio lub pośrednio umożliwia rozeznanie konkurenta albo towarów lub usług. Zakazana reklama jest pojęciem znanym przepisom ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne. Powołany akt prawny w wyczerpujący sposób reguluje reklamowanie farmaceutyków – wskazuje przypadki zakazanej reklamy oraz ograniczenie treści reklam. Zgodnie z art. 57 ust. 1 tej ustawy zabronione jest kierowanie do publicznej wiadomości reklamy produktów leczniczych: wydawanych na podstawie recepty, mających w składzie substancje psychotropowe i środki odurzające, umieszczone w wykazach leków refundowanych dopuszczonych do wydawania bez recepty o nazwie identycznej z lekami umieszczonymi w wykazach leków refundowanych. Zakazana (nieuczciwa) reklama jest przedmiotem wielu orzeczeń sądowych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. II CSK 338/14 orzekł o odpowiedzialności reklamującego: „w przypadku czynu nieuczciwej konkurencji polegającego na emisji niedozwolonej (nieuczciwej) reklamy nie znajduje uzasadnienia stanowisko skarżącego, że jej wytworzenie przez podmiot zewnętrzny wobec reklamującego powinno zwalniać od odpowiedzialności reklamującego, gdyż w przeciwnym razie ponosiłby on odpowiedzialność za działanie "cudze" (agencji reklamowej). Emisja reklamy odbywa się w interesie reklamującego. Jest to zatem forma korzystania z reklamy przez reklamującego i stanowi jego własne działanie także wówczas, gdy od strony technicznej emisją reklamy zajmuje się inny podmiot”. Z kolei w precedensowym wyroku z dnia 6 grudnia 2007 r. sygn. III SK 20/07 Sąd Najwyższy zdefiniowałinformację będąca wypowiedzią o pozornie neutralnym charakterze, ale zachęcająca do nabywania towarów i usług (ukryta reklama). -„Zakres zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k. ogranicza się do takich praktyk reklamowych, które polegają na rozpowszechnianiu informacji o produkcie w taki sposób i w takich okolicznościach, że - z obiektywnego punktu widzenia, a więc niezależnie od faktycznego przekonania adresata przekazu - odbiorca nie odbiera ich, jako pochodzących od przedsiębiorcy lub podmiotów z nim powiązanych, którego produktu takie wypowiedzi dotyczą. Jako przykłady takich praktyk można wskazać emisję lub publikację rozmowy dziennikarza z ekspertem, który zamiast przedstawić obiektywną opinię lub własne stanowisko, poleca produkt konkretnego przedsiębiorcy z uwagi na związki biznesowe lub towarzyskie z tym przedsiębiorcą; audycję, w której pozytywnie lub negatywnie wypowiadają się o produkcie "przypadkowi" przechodnie lub widownia, w sytuacji gdy zostali poinstruowani jak mają się wypowiadać; wyrażanie się o konkretnym, rzeczywistym produkcie przez bohaterów seriali lub filmów, gdy jest to niezwiązane z akcją (np. chwalenie konkretnego, rzeczywistego serwisu marki samochodu, którym porusza się bohater)”. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1913), Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 974 ze zm.), Źródła: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. II CSK 338/14, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2007 r. sygn. III SK 20/07 Zobacz także: Czyn nieuczciwej konkurencji Kiedy przedsiębiorca popełnia czyn nieuczciwej konkurencji

Zakazana (nieuczciwa) reklama

Przez reklamę należy rozumieć rozpowszechnianie w dowolnej formie na szeroką skalę informacji o oferowanych przez przedsiębiorstwo towarach i usługach. Celem takiego działania jest zachęcanie konsumentów do dokonania zakupu prezentowanego dobra.

Rynek reklamowy można uznać za reglamentowany w szerokim tego słowa znaczeniu. Reglamentacja ta przejawia się w ustawowym ograniczeniu treści reklamy.Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, zakazana jest: reklama sprzeczna z prawem, dobrymi obyczajami oraz taka, która uchybia godności człowieka,
reklama wprowadzająca klienta w błąd, która może mieć wpływ na decyzję o nabyciu danego dobra,
reklama wywołująca lęk u jej odbiorców poprzez odwołanie się do ich uczuć,
reklama wykorzystująca przesądy,
reklama wykorzystująca łatwowierność dzieci,
informacja będąca wypowiedzią o pozornie neutralnym charakterze, ale zachęcająca do nabywania towarów i usług (ukryta reklama),
reklama, stanowiąca istotną ingerencję w sferę prywatności (np. uciążliwe nagabywanie w miejscach publicznych, nadużywanie środków przekazu, przesyłanie na koszt klienta towarów, których nie zamówił).

Każda zakazana reklama stanowi czyn nieuczciwej konkurencji. Dopuszcza się go nie tylko podmiot, który się reklamuje, ale również przedsiębiorca lub agencja reklamowa, która opracowała reklamę. Należy podkreślić jeszcze, że oceniając przesłankę wprowadzania w błąd, uwzględnia się wszystkie elementy reklamy (dotyczące ilości, jakości, składników, przydatności, zastosowania, naprawa, konserwacja reklamowanych usług lub towarów, a także zachowanie się klienta). Zakazane jest także stosowanie reklamy porównawczej, będącej sprzeczną z dobrymi obyczajami. Należy przez nią rozumieć reklamę, która bezpośrednio lub pośrednio umożliwia rozeznanie konkurenta albo towarów lub usług.

Zakazana reklama jest pojęciem znanym przepisom ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne. Powołany akt prawny w wyczerpujący sposób reguluje reklamowanie farmaceutyków – wskazuje przypadki zakazanej reklamy oraz ograniczenie treści reklam. Zgodnie z art. 57 ust. 1 tej ustawy zabronione jest kierowanie do publicznej wiadomości reklamy produktów leczniczych:

wydawanych na podstawie recepty,
mających w składzie substancje psychotropowe i środki odurzające,
umieszczone w wykazach leków refundowanych
dopuszczonych do wydawania bez recepty o nazwie identycznej z lekami umieszczonymi w wykazach leków refundowanych.

Zakazana (nieuczciwa) reklama jest przedmiotem wielu orzeczeń sądowych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. II CSK 338/14 orzekł o odpowiedzialności reklamującego: „w przypadku czynu nieuczciwej konkurencji polegającego na emisji niedozwolonej (nieuczciwej) reklamy nie znajduje uzasadnienia stanowisko skarżącego, że jej wytworzenie przez podmiot zewnętrzny wobec reklamującego powinno zwalniać od odpowiedzialności reklamującego, gdyż w przeciwnym razie ponosiłby on odpowiedzialność za działanie "cudze" (agencji reklamowej). Emisja reklamy odbywa się w interesie reklamującego. Jest to zatem forma korzystania z reklamy przez reklamującego i stanowi jego własne działanie także wówczas, gdy od strony technicznej emisją reklamy zajmuje się inny podmiot”.

Z kolei w precedensowym wyroku z dnia 6 grudnia 2007 r. sygn. III SK 20/07 Sąd Najwyższy zdefiniowałinformację będąca wypowiedzią o pozornie neutralnym charakterze, ale zachęcająca do nabywania towarów i usług (ukryta reklama). -„Zakres zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k. ogranicza się do takich praktyk reklamowych, które polegają na rozpowszechnianiu informacji o produkcie w taki sposób i w takich okolicznościach, że - z obiektywnego punktu widzenia, a więc niezależnie od faktycznego przekonania adresata przekazu - odbiorca nie odbiera ich, jako pochodzących od przedsiębiorcy lub podmiotów z nim powiązanych, którego produktu takie wypowiedzi dotyczą. Jako przykłady takich praktyk można wskazać emisję lub publikację rozmowy dziennikarza z ekspertem, który zamiast przedstawić obiektywną opinię lub własne stanowisko, poleca produkt konkretnego przedsiębiorcy z uwagi na związki biznesowe lub towarzyskie z tym przedsiębiorcą; audycję, w której pozytywnie lub negatywnie wypowiadają się o produkcie "przypadkowi" przechodnie lub widownia, w sytuacji gdy zostali poinstruowani jak mają się wypowiadać; wyrażanie się o konkretnym, rzeczywistym produkcie przez bohaterów seriali lub filmów, gdy jest to niezwiązane z akcją (np. chwalenie konkretnego, rzeczywistego serwisu marki samochodu, którym porusza się bohater)”.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1913),
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 974 ze zm.),

Źródła: