Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	W
Weksel własny / Weksel sola	Weksel jest rodzajem papieru wartościowego, który sporządza się według przepisów ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (dalej również jako: „Ustawa”). Zobowiązanie wekslowe powstaje z chwilą złożenia na nim podpisu. Ma ono charakter bezwarunkowy, co oznacza, że dla jego ważności nie jest wymagana causa. Zapłata sumy wekslowej następuje niezależnie od jakichkolwiek warunków (abstrakcyjność stosunku wekslowego). Literatura przedmiotu wyróżnia dwa podstawowe rodzaje weksli: własny, trasowany, in blanco (należy jednak uznać go za szczególny rodzaj weksli własnych lub trasowanych). Weksel własny w piśmiennictwie określa się również jako prosty, sola lub suchy. Zawiera on bezwarunkowe przyrzeczenie jego wystawcy do zapłacenia oznaczonej sumy w określonym miejscu i czasie na rzecz remitenta. Odpowiedzialność wystawcy weksla ma charakter bezwarunkowy. Zgodnie z art. 101 Ustawy weksel własny musi zawierać: nazwę „weksel” w języku, w którym go wystawiono, bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej, wskazanie terminu płatności, wskazanie miejsca płatności, oznaczenie osoby, na której rzecz lub na której zlecenie będzie dokonana zapłata, oznaczenie daty i miejsce wystawienia wekslu, podpis wystawcy wekslu. Wekslem własnym nie jest dokumentem, w którym brakuje któregokolwiek ze wskazanego powyżej elementu, chyba że Ustawa wprowadza odstępstwa od tej zasady. Jeżeli w wekslu nie oznaczy się terminu płatności – przyjmuje się, że jest on płatny za okazaniem. Jeżeli nie oznaczono tego osobno, miejscem wystawienia wekslu oraz miejscem zamieszkania wystawcy, jest miejsce jego płatności. Brak miejsce wystawienia wekslu rodzi fikcję prawną, w której za miejsce to uważa się miejscowość podaną przy nazwisku wystawcy. Do ustawowych wymogów dotyczący weksla własnego odniósł się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 kwietnia 2015 r. sygn. akt III CZP 11/15: „nie ulega wątpliwości, że spełnienie wymagania bezwarunkowego przyrzeczenia lub bezwarunkowego polecenia zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej, niezbędne do uznania dokumentu za weksel własny lub weksel trasowany, zakłada wskazanie w dokumencie, słownie lub liczbami, sumy jednostek pieniężnych określonej waluty, mającej obieg w chwili wystawienia dokumentu, w którymkolwiek państwie”. Ustawa stawia wymogi dotyczące minimum treści weksla, dopuszczalne jest zatem umieszczanie dodatkowych postanowień – klauzuli wekslowych. W piśmiennictwie wyróżnia się klauzule: skuteczne, obojętne, zakazane i pozawekslowe. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 160). Źródła: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2015 r. sygn. akt III CZP 11/15, Zobacz także: Weksel Zabezpieczenie powództwa / powództwo zabezpieczające

Weksel własny / Weksel sola

Weksel jest rodzajem papieru wartościowego, który sporządza się według przepisów ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (dalej również jako: „Ustawa”). Zobowiązanie wekslowe powstaje z chwilą złożenia na nim podpisu. Ma ono charakter bezwarunkowy, co oznacza, że dla jego ważności nie jest wymagana causa. Zapłata sumy wekslowej następuje niezależnie od jakichkolwiek warunków (abstrakcyjność stosunku wekslowego).

Literatura przedmiotu wyróżnia dwa podstawowe rodzaje weksli:

własny,
trasowany,
in blanco (należy jednak uznać go za szczególny rodzaj weksli własnych lub trasowanych).

Weksel własny w piśmiennictwie określa się również jako prosty, sola lub suchy. Zawiera on bezwarunkowe przyrzeczenie jego wystawcy do zapłacenia oznaczonej sumy w określonym miejscu i czasie na rzecz remitenta. Odpowiedzialność wystawcy weksla ma charakter bezwarunkowy.

Zgodnie z art. 101 Ustawy weksel własny musi zawierać:

nazwę „weksel” w języku, w którym go wystawiono,
bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej,
wskazanie terminu płatności,
wskazanie miejsca płatności,
oznaczenie osoby, na której rzecz lub na której zlecenie będzie dokonana zapłata,
oznaczenie daty i miejsce wystawienia wekslu,
podpis wystawcy wekslu.

Wekslem własnym nie jest dokumentem, w którym brakuje któregokolwiek ze wskazanego powyżej elementu, chyba że Ustawa wprowadza odstępstwa od tej zasady. Jeżeli w wekslu nie oznaczy się terminu płatności – przyjmuje się, że jest on płatny za okazaniem. Jeżeli nie oznaczono tego osobno, miejscem wystawienia wekslu oraz miejscem zamieszkania wystawcy, jest miejsce jego płatności. Brak miejsce wystawienia wekslu rodzi fikcję prawną, w której za miejsce to uważa się miejscowość podaną przy nazwisku wystawcy.

Do ustawowych wymogów dotyczący weksla własnego odniósł się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 kwietnia 2015 r. sygn. akt III CZP 11/15: „nie ulega wątpliwości, że spełnienie wymagania bezwarunkowego przyrzeczenia lub bezwarunkowego polecenia zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej, niezbędne do uznania dokumentu za weksel własny lub weksel trasowany, zakłada wskazanie w dokumencie, słownie lub liczbami, sumy jednostek pieniężnych określonej waluty, mającej obieg w chwili wystawienia dokumentu, w którymkolwiek państwie”.

Ustawa stawia wymogi dotyczące minimum treści weksla, dopuszczalne jest zatem umieszczanie dodatkowych postanowień – klauzuli wekslowych. W piśmiennictwie wyróżnia się klauzule: skuteczne, obojętne, zakazane i pozawekslowe.

Podstawa prawna: