Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	R
Rokowania	To bardzo szerokie, które pojawia się w wielu gałęziach prawa. Dotyczy stosunków międzynarodowych, zbiorowego prawa pracy, umów zawieranych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, gospodarki nieruchomościami oraz prawa cywilnego. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny nie występuje pojęcie rokowań. Nowelizacja tej ustawy zamieniła je na negocjacje. Obecnie w prawie negocjacje kojarzone są najczęściej ze stosunkami gospodarczymi oraz alternatywnymi metodami rozwiązywania sporów. Rokowania zaś obowiązują w niektórych innych aktach prawnych. Wracając jednak do meritum, zgodnie z art. 72 Kodeksu cywilnego: jeżeli strony prowadzą negocjacje w celu zawarcia oznaczonej umowy, umowa zostaje zawarta, gdy strony dojdą do porozumienia co do wszystkich jej postanowień, które były przedmiotem negocjacji. Dokonując wykładni tego przepisu, można dojść do wniosku że negocjacje (rokowania) mogą służyć do zawarcia satysfakcjonującej strony, umowy. Warto dodać, że jeżeli któraś ze stron prowadziła negocjacje (lub je rozpoczęła) z naruszeniem dobrych obyczajów lub bez zamiaru zawarcia umowy, podlega odpowiedzialność odszkodowawczej za szkodę powstałą u drugiej, gdy ta liczyła na zawarcie umowy. Negocjacje zatem nie tylko stanowią ułatwienie dla nawiązywania stosunków gospodarczych, ale też w określonym przypadku mogą stanowić podstawę do wniesienia powództwa. Nie należy jednak mylić tego rodzaju odpowiedzialności z konsekwencjami niedotrzymania umowy przyrzeczonej. Rokowania w ścisłym znaczeniu występują w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy. Dotyczą one głównie zbiorowego prawa pracy. W drodze rokowań następuje zawarcie układu pracy, który ma charakter źródła prawa pracy. Jest on porozumieniem normatywnym, zawieranym ze strony pracowników przez organizację związkową i pracodawcę. Mogą nim być objęcie niemal wszyscy pracownicy, bez znaczenia na podstawę zatrudnienia. Stroną układową może być wyłącznie związek zawodowy oraz pracodawca i jego przedstawiciel. Są oni zobowiązani do prowadzenia rokowań w dobrej wierze z poszanowaniem interesów drugiej strony. Uprawnieni nie mogą odmówić podjęcia rokowań w sprawie zawarcia układu bądź jego zmiany gdy: ich celem jest zawarcie układu dla pracowników nim nie objętych, zmiana układu jest uzasadniona istotną zmianą sytuacji ekonomicznej bądź finansowej pracodawcy lub pogorszeniem się sytuacji materialnej pracowników, żądanie zostało zgłoszone nie wcześniej niż 60 dni przed upływem okresu, na jaki układ został zawarty albo po dniu wypowiedzenia układu. Opisana poniżej definicja nie opisuje wszystkich prawnie dopuszczalnych rokowań. Jak już wspomniano są one obecne nie tylko w śladowej ilości w Kodeksie cywilnym, czy Kodeksie pracy, ale także innych aktach prawnych. Nie istnieje również zakaz stosowania rokowań jeśli strony stosunku prawnego wyrażają na to zgodę (dotyczy to głównie stosunków umownych). Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1740). Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1320). Zobacz także: Negocjacje Ugoda pomiędzy przedsiębiorcami

Rokowania

To bardzo szerokie, które pojawia się w wielu gałęziach prawa. Dotyczy stosunków międzynarodowych, zbiorowego prawa pracy, umów zawieranych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, gospodarki nieruchomościami oraz prawa cywilnego.

W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny nie występuje pojęcie rokowań. Nowelizacja tej ustawy zamieniła je na negocjacje. Obecnie w prawie negocjacje kojarzone są najczęściej ze stosunkami gospodarczymi oraz alternatywnymi metodami rozwiązywania sporów. Rokowania zaś obowiązują w niektórych innych aktach prawnych. Wracając jednak do meritum, zgodnie z art. 72 Kodeksu cywilnego: jeżeli strony prowadzą negocjacje w celu zawarcia oznaczonej umowy, umowa zostaje zawarta, gdy strony dojdą do porozumienia co do wszystkich jej postanowień, które były przedmiotem negocjacji. Dokonując wykładni tego przepisu, można dojść do wniosku że negocjacje (rokowania) mogą służyć do zawarcia satysfakcjonującej strony, umowy. Warto dodać, że jeżeli któraś ze stron prowadziła negocjacje (lub je rozpoczęła) z naruszeniem dobrych obyczajów lub bez zamiaru zawarcia umowy, podlega odpowiedzialność odszkodowawczej za szkodę powstałą u drugiej, gdy ta liczyła na zawarcie umowy.

Negocjacje zatem nie tylko stanowią ułatwienie dla nawiązywania stosunków gospodarczych, ale też w określonym przypadku mogą stanowić podstawę do wniesienia powództwa. Nie należy jednak mylić tego rodzaju odpowiedzialności z konsekwencjami niedotrzymania umowy przyrzeczonej.

Rokowania w ścisłym znaczeniu występują w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy. Dotyczą one głównie zbiorowego prawa pracy. W drodze rokowań następuje zawarcie układu pracy, który ma charakter źródła prawa pracy. Jest on porozumieniem normatywnym, zawieranym ze strony pracowników przez organizację związkową i pracodawcę. Mogą nim być objęcie niemal wszyscy pracownicy, bez znaczenia na podstawę zatrudnienia. Stroną układową może być wyłącznie związek zawodowy oraz pracodawca i jego przedstawiciel. Są oni zobowiązani do prowadzenia rokowań w dobrej wierze z poszanowaniem interesów drugiej strony. Uprawnieni nie mogą odmówić podjęcia rokowań w sprawie zawarcia układu bądź jego zmiany gdy:

ich celem jest zawarcie układu dla pracowników nim nie objętych,
zmiana układu jest uzasadniona istotną zmianą sytuacji ekonomicznej bądź finansowej pracodawcy lub pogorszeniem się sytuacji materialnej pracowników,
żądanie zostało zgłoszone nie wcześniej niż 60 dni przed upływem okresu, na jaki układ został zawarty albo po dniu wypowiedzenia układu.

Opisana poniżej definicja nie opisuje wszystkich prawnie dopuszczalnych rokowań. Jak już wspomniano są one obecne nie tylko w śladowej ilości w Kodeksie cywilnym, czy Kodeksie pracy, ale także innych aktach prawnych. Nie istnieje również zakaz stosowania rokowań jeśli strony stosunku prawnego wyrażają na to zgodę (dotyczy to głównie stosunków umownych).

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1740).
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1320).

Zobacz także: