Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	O
Odpis amortyzacyjny	Odpisem amortyzacyjnym określa się co do zasady możliwość ujęcia przez przedsiębiorcę w kosztach uzyskania przychodu kwot sukcesywnego zużywania się środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w czasie. Odpisów amortyzacyjnych, wedle przepisów Ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dotyczy to co do zasady wszystkich podatników prowadzących działalność gospodaczą, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej. Odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji nie może nastąpić wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, a jej zakończenie - nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową środka trwałego (całkowite zamortyzowanie do wartości 0) lub przeznaczenia go do likwidacji lub sprzedaży. Odpisów dokonuje się wówczas, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa niższa niż 10 000 zł, podatnicy mogą dokonać odpisów amortyzacyjnych jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym. Dodatkowo podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy (bez takiego ograniczenia), mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej niektórych środków trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca. Przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na określenie którego wpływają m.in.: liczba zmian, na których pracuje środek trwały; tempo postępu techniczno-ekonomicznego; wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym miernikiem; prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego; przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto pozostałości środka trwałego. Na dzień przyjęcia środka trwałego do używania przez przedsiębiorcę należy ustalić okres lub stawkę i metodę jego amortyzacji. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinna być przez podmiot weryfikowana co pewien okres, a w razie potrzeby – dokonywane stosowne korekty. Podstawa prawna: 1. Ustawa z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t.j. Dz.U. 2021 r. poz. 217); 2. Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1406); 3. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1426). Zobacz także: Formy nabycia i rozliczenia samochodu w firmie Jak wycofać środki trwałe z firmy

Odpis amortyzacyjny

Odpisem amortyzacyjnym określa się co do zasady możliwość ujęcia przez przedsiębiorcę w kosztach uzyskania przychodu kwot sukcesywnego zużywania się środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w czasie.

Odpisów amortyzacyjnych, wedle przepisów Ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dotyczy to co do zasady wszystkich podatników prowadzących działalność gospodaczą, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej.

Odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji nie może nastąpić wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, a jej zakończenie - nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową środka trwałego (całkowite zamortyzowanie do wartości 0) lub przeznaczenia go do likwidacji lub sprzedaży.

Odpisów dokonuje się wówczas, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa niższa niż 10 000 zł, podatnicy mogą dokonać odpisów amortyzacyjnych jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Dodatkowo podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy (bez takiego ograniczenia), mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej niektórych środków trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca.

Przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na określenie którego wpływają m.in.:

liczba zmian, na których pracuje środek trwały;
tempo postępu techniczno-ekonomicznego;
wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym miernikiem;
prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego;
przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto pozostałości środka trwałego.

Na dzień przyjęcia środka trwałego do używania przez przedsiębiorcę należy ustalić okres lub stawkę i metodę jego amortyzacji. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinna być przez podmiot weryfikowana co pewien okres, a w razie potrzeby – dokonywane stosowne korekty.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t.j. Dz.U. 2021 r. poz. 217);

2. Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1406);

3. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1426).

Zobacz także: