Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	K
Koszty uzyskania przychodu	Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z ponoszeniem różnego rodzaju nakładów. Przepisy ustawy o rachunkowości lub ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od osób prawnych, nie zawierają katalogu wydatków, które są uznawane za koszty w działalności gospodarczej. Trzeba odróżniać koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości, od tych prawa publicznego. Co do zasady, obejmują one w większości te same wydatki. Można do nich zaliczyć wszelkie wydatki, jakie przedsiębiorca ponosi w związku z prowadzeniem swojej działalności i uzyskiwaniem przychodu, np. m.in.: zakup maszyn, urządzeń, komputerów, oprogramowania, domeny internetowej; zakup telefonu, koszty poniesione na utrzymanie i wyposażenie lokalu tj. czynsz, media, zakup samochodu i koszty związane z jego utrzymaniem (ubezpieczenie, paliwo, przeglądy i naprawy); usługi księgowe; opłaty bankowe; opłaty za energię i wodę; odpisy amortyzacyjne od środków trwałych; koszty zatrudniania pracowników, zleceniobiorców itp. - oczywiście, o ile służą osiągnięciu przychodu, a więc mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednak niektóre z nich nie są kosztem podatkowym patrz hasło koszt podatkowy. Trzeba pamiętać, że to co może stanowić koszt uzyskania przychodu uzależnione jest przede wszystkim od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Aby poniesione wydatki zostały uznane za koszty uzyskania przychodów, muszą mieć bezpośredni lub pośredni związek z uzyskiwanym przez przedsiębiorcę przychodem ze zgłoszonej/zarejestrowanej działalności. Zestawienie, kwalifikację i klasyfikację kosztów reguluje ustawa o rachunkowości w art. 3 ust. 1 pkt 32 oraz w załączniku nr 1 w zakresie rachunku wyników (zestawienia kosztów i przychodów). Zasady dokumentowania kosztów uzyskania przychodów, obok ustawy o rachunkowości reguluje rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z § 12 rozporządzenia kosztami uzyskania przychodu, mogą być m.in.: faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne; inne dowody, wymienione w § 13 i 14 rozporządzenia, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej: wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty, przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych, podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych. Dowód księgowy musi być sporządzony w języku polskim, a jego treść musi być pełna i zrozumiała – dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Waluta na dowodzie może być wprawdzie obca, ale przedsiębiorca będzie w takim przypadku zobligowany do przeliczenia jej na złotówki zgodnie z wymogami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawa prawna: Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. Zobacz także: Tytuł prawny i forma nabycia lokalu, a koszty uzyskania przychodu Odszkodowanie a przychód podlegający PIT, CIT i VAT Czy wniesienie wkładu przez osobę fizyczną do spółki cichej stanowi przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy wypłata udziału w zyskach będzie stanowiła dla X sp. z o.o. koszt podatkowy?

Koszty uzyskania przychodu

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z ponoszeniem różnego rodzaju nakładów. Przepisy ustawy o rachunkowości lub ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od osób prawnych, nie zawierają katalogu wydatków, które są uznawane za koszty w działalności gospodarczej.

Trzeba odróżniać koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości, od tych prawa publicznego. Co do zasady, obejmują one w większości te same wydatki. Można do nich zaliczyć wszelkie wydatki, jakie przedsiębiorca ponosi w związku z prowadzeniem swojej działalności i uzyskiwaniem przychodu, np. m.in.:

zakup maszyn, urządzeń, komputerów, oprogramowania, domeny internetowej;
zakup telefonu,
koszty poniesione na utrzymanie i wyposażenie lokalu tj. czynsz, media,
zakup samochodu i koszty związane z jego utrzymaniem (ubezpieczenie, paliwo, przeglądy i naprawy);
usługi księgowe;
opłaty bankowe;
opłaty za energię i wodę;
odpisy amortyzacyjne od środków trwałych;
koszty zatrudniania pracowników, zleceniobiorców itp.

- oczywiście, o ile służą osiągnięciu przychodu, a więc mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednak niektóre z nich nie są kosztem podatkowym patrz hasło koszt podatkowy.

Trzeba pamiętać, że to co może stanowić koszt uzyskania przychodu uzależnione jest przede wszystkim od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Aby poniesione wydatki zostały uznane za koszty uzyskania przychodów, muszą mieć bezpośredni lub pośredni związek z uzyskiwanym przez przedsiębiorcę przychodem ze zgłoszonej/zarejestrowanej działalności.

Zestawienie, kwalifikację i klasyfikację kosztów reguluje ustawa o rachunkowości w art. 3 ust. 1 pkt 32 oraz w załączniku nr 1 w zakresie rachunku wyników (zestawienia kosztów i przychodów).

Zasady dokumentowania kosztów uzyskania przychodów, obok ustawy o rachunkowości reguluje rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z § 12 rozporządzenia kosztami uzyskania przychodu, mogą być m.in.:

faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne;
inne dowody, wymienione w § 13 i 14 rozporządzenia, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych.

Dowód księgowy musi być sporządzony w języku polskim, a jego treść musi być pełna i zrozumiała – dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Waluta na dowodzie może być wprawdzie obca, ale przedsiębiorca będzie w takim przypadku zobligowany do przeliczenia jej na złotówki zgodnie z wymogami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawa prawna: