Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	K
Klauzula salwatoryjna	Zawierając umowę, jej strony obawiając się, że w przypadku uznania jej postanowień za nieważne, sprzeczne z ustawą, mające na celu obejście przepisów prawa bądź sprzeczne z zasadami współżycia społecznego mogą zastosować tzw. klauzulę salwatoryjną. W tym miejscu na wstępie należy wskazać, że salvare po łacinie oznacza „ratować” i taki jest właśnie cel zamieszczania w umowach klauzul salwatoryjnych. Zgodnie z brzmieniem art. 58 ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”): § 1. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. § 2. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. § 3. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana. Zgodnie z powyższym, wprowadzenie klauzuli salwatoryjnej umożliwia nam § 3 cytowanego powyżej przepisu. Strony, które zawierają umowę mogą zastosować jedną z poniżej opisanych klauzul salwatoryjnych. Najczęściej stosowane są tzw.: tzw. klauzulę rozłączności – wskazując, że w przypadku gdy część postanowień umowy będzie nieważna inne pozostają w mocy; klauzulę przewidująca, iż w sytuacji gdy niektóre z postanowień umowy będą nieważne, strony zobowiązują się do ich zastąpienia innymi postanowieniami, mogącymi być uznane za ważne; klauzulę przewidującą, iż w sytuacji nieważności niektórych postanowień umowy, w ich miejsce stosowane będą inne postanowienia wskazane w umowie. Możliwe do zastosowania przykłady klauzul salwatoryjnych to np. „Strony oświadczają, że w przypadku, gdy którekolwiek z postanowień Umowy, z mocy prawa bądź ostatecznego lub prawomocnego orzeczenia jakiegokolwiek organu administracyjnego lub sądu powszechnego, uznane zostanie nieważnym bądź bezskutecznym pozostałe postanowienia Umowy zachowują pozostają w mocy.” „Postanowienia Umowy, które z mocy prawa bądź ostatecznego lub prawomocnego orzeczenia jakiegokolwiek organu administracyjnego lub sądu powszechnego, uznane zostanie nieważnym bądź bezskutecznym zostaną zastąpione postanowieniami wskazanymi w § .. Umowy” „Postanowienia Umowy, które z mocy prawa bądź ostatecznego lub prawomocnego orzeczenia jakiegokolwiek organu administracyjnego lub sądu powszechnego, uznane zostanie nieważnym bądź bezskutecznym zostaną zastąpione postanowieniami ustalonymi przez Strony w terminie 14 dni od dnia, w którym powzięły one wiadomość o bezskuteczności bądź nieważności postanowień”. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 24 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (Dz.U. 2020. 1740 t.j.)

Klauzula salwatoryjna

Zawierając umowę, jej strony obawiając się, że w przypadku uznania jej postanowień za nieważne, sprzeczne z ustawą, mające na celu obejście przepisów prawa bądź sprzeczne z zasadami współżycia społecznego mogą zastosować tzw. klauzulę salwatoryjną.

W tym miejscu na wstępie należy wskazać, że salvare po łacinie oznacza „ratować” i taki jest właśnie cel zamieszczania w umowach klauzul salwatoryjnych.

Zgodnie z brzmieniem art. 58 ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”):

§ 1. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

§ 2. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

§ 3. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana.

Zgodnie z powyższym, wprowadzenie klauzuli salwatoryjnej umożliwia nam § 3 cytowanego powyżej przepisu.

Strony, które zawierają umowę mogą zastosować jedną z poniżej opisanych klauzul salwatoryjnych. Najczęściej stosowane są tzw.:

tzw. klauzulę rozłączności – wskazując, że w przypadku gdy część postanowień umowy będzie nieważna inne pozostają w mocy;
klauzulę przewidująca, iż w sytuacji gdy niektóre z postanowień umowy będą nieważne, strony zobowiązują się do ich zastąpienia innymi postanowieniami, mogącymi być uznane za ważne;
klauzulę przewidującą, iż w sytuacji nieważności niektórych postanowień umowy, w ich miejsce stosowane będą inne postanowienia wskazane w umowie.

Możliwe do zastosowania przykłady klauzul salwatoryjnych to np.

„Strony oświadczają, że w przypadku, gdy którekolwiek z postanowień Umowy, z mocy prawa bądź ostatecznego lub prawomocnego orzeczenia jakiegokolwiek organu administracyjnego lub sądu powszechnego, uznane zostanie nieważnym bądź bezskutecznym pozostałe postanowienia Umowy zachowują pozostają w mocy.”

„Postanowienia Umowy, które z mocy prawa bądź ostatecznego lub prawomocnego orzeczenia jakiegokolwiek organu administracyjnego lub sądu powszechnego, uznane zostanie nieważnym bądź bezskutecznym zostaną zastąpione postanowieniami ustalonymi przez Strony w terminie 14 dni od dnia, w którym powzięły one wiadomość o bezskuteczności bądź nieważności postanowień”.

Podstawa prawna: