Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	I
Interpretacja podatkowa	Interpretacja podatkowa to urzędnicza interpretacja konkretnego problemu w kontekście prawa podatkowego. Głównym jej celem jest usuwanie wątpliwości dotyczących odpowiedniego zastosowania danego przepisu i niwelowanie negatywnych skutków błędnego zrozumienia (funkcja gwarancyjna) oraz wskazanie jaki przepis prawa podatkowego będzie miał zastosowanie w określonych warunkach (funkcja informacyjna). Narzędzie to ma coraz częstsze zastosowanie ze względu na skomplikowany charakter prawa podatkowego, którego przyczyny różni autorzy widzą w odmiennych obszarach. Interpretacja nie ma służyć tworzeniu nowych norm prawnych z zakresu podatków, ma jedynie wspomagać ich odpowiednie odczytywanie z przepisów i prawidłowe zastosowanie w sytuacji której dotyczy. Istota ogólnych interpretacji podatkowych tkwi w tym, że ich zasadniczym celem jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe (art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa – dalej „ustawa” lub o.p.). Interpretacje ogólne nie są źródłem prawa wewnętrznego, które mogłyby służyć organom podatkowym jako podstawy rozstrzygnięcia indywidualnych spraw podatkowych. Zawierają natomiast pewne elementy wykładni doktrynalnej, a nawet legalnej, ale jedynie przy zestawieniu jej z wykładnią operatywną. Przedmiotowe interpretacje mogą jedynie pośrednio wpływać na stosowanie prawa podatkowego i z formalnego punktu widzenia nie wiążą organu podatkowego. Ogólne interpretacje prawa podatkowego będą miały także wpływ na ujednolicenie praktyki stosowania prawa podatkowego przez samorządowe organy podatkowe, wobec których Minister Finansów również realizuje swoje uprawnienia nadzorczej. Przedmiotem interpretacji ogólnych Ministra Finansów są przepisy prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt. 2 o.p. Chodzi tu o przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez RP umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez RP innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Wskazuje się jednak na potrzebę szerszego, systemowego rozumienia przepisów prawa podatkowego, do których należy zaliczyć nie tylko przepisy ustaw podatkowych, lecz wszystkie przepisy, niezależnie od tego, do jakiej gałęzi prawa przynależą, jeżeli kształtują normatywnie opodatkowanie, zwłaszcza zakres przedmiotowy, podmiotowy i wysokość podatku. Treść interpretacji ogólnych została określona w art. 14a § 1a o.p. Skoro ustawodawca wprowadził możliwość ubiegania się o wydanie interpretacji ogólnej na wniosek, to wydana interpretacja powinna ściśle korespondować z zagadnieniami przedstawionymi we wniosku (§ 2) To samo dotyczy interpretacji indywidualnych, które będą podlegały stwierdzeniu wygaśnięcia, jeżeli zostały wydane w takim stanie prawnym, jak funkcjonująca w obrocie prawnym interpretacja ogólna (art. 14e § 1 pkt. 3 o.p.). W związku z powyższym kwalifikowanymi elementami interpretacji ogólnej są: 1)opis zagadnienia, w związku z którym jest dokonywana interpretacja przepisów prawa podatkowego, oraz 2) wyjaśnienie zakresu oraz sposobu stosowania interpretowanych przepisów prawa podatkowego do opisanego zagadnienia wraz z uzasadnieniem prawnym. Pierwszy element wyraźnie nawiązuje do zagadnienia przedstawionego we wniosku. Drugi natomiast jest odniesieniem do ujętego we wniosku niejednolitego stosowania prawa podatkowego we wskazanych przez wnioskodawcę aktach wydanych przez organy podatkowe oraz przedstawieniem pożądanego, jednolitego trybu postępowania w opisanej sytuacji wraz z uzasadnieniem prawnym. Interpretacja podatkowa nie jest rozstrzygnięciem władczym i nie ma charakteru aktu stosowania prawa. Zawiera jedynie pogląd o sposobie rozumienia treści przepisów podatkowych poddanych ocenie oraz ich zastosowania w odniesieniu do określonego we wniosku stanu faktycznego. Tym samym nie może stanowić zagadnienia wstępnego dla toczącego się postępowania podatkowego, w rozumieniu art. 201 § 1 pkt. 2 o.p. (wyrok NSA z 21.06.2011 r., I GSK 404/10, LEX nr 1082424). Przepis nie wskazuje jednoznacznie, kto jest legitymowany do złożenia wniosku o wydanie interpretacji ogólnej. Zastrzega jedynie wyraźnie, że wnioskodawcą nie może być organ administracji publicznej. Oznacza to, że uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji ogólnej jest w zasadzie każdy podmiot (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej), któremu nie przyznano statusu organu administracji publicznej. Enumeratywny katalog takich podmiotów określono wprawdzie w art. 5 § 2 pkt. 3 k.p.a., jednak (co należy podkreślić) wyłącznie na potrzeby ogólnego postępowania administracyjnego. Wobec braku stosownego odesłania nie ma zatem podstaw do stosowania quasi-definicji z art. 5 § 2 pkt. 3 k.p.a. Wniosek o wydanie interpretacji ogólnej powinien zawierać uzasadnienie konieczności jej wydania, w szczególności należy w nim: 1)przedstawić zagadnienie; 2)wskazać przepisy prawa podatkowego wymagające wydania interpretacji ogólnej (art. 14a § 2 pkt. 1 o.p.); 3)wskazać niejednolite stosowanie przepisów prawa podatkowego w określonych decyzjach, postanowieniach oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w takich samych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych oraz w takich samych stanach prawnych (art. 14a § 2 pkt. 2 o.p.); 4)wypełnić inne wymogi podania wskazane w art. 168 § 2 i 3 o.p. (treść żądania, wskazać osobę wnioskodawcy, jej adres oraz podpis). Wniosek o wydanie interpretacji ogólnej powinien być złożony według wzoru ustalonego rozporządzeniem Ministra Finansów oraz opłacony. Opłata za wniosek wynosi 40 zł i podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku wydania interpretacji ogólnej. Minister Finansów powinien wydać interpretację ogólną bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Podstawa prawna: 1) Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Interpretacja podatkowa

Interpretacja podatkowa to urzędnicza interpretacja konkretnego problemu w kontekście prawa podatkowego. Głównym jej celem jest usuwanie wątpliwości dotyczących odpowiedniego zastosowania danego przepisu i niwelowanie negatywnych skutków błędnego zrozumienia (funkcja gwarancyjna) oraz wskazanie jaki przepis prawa podatkowego będzie miał zastosowanie w określonych warunkach (funkcja informacyjna). Narzędzie to ma coraz częstsze zastosowanie ze względu na skomplikowany charakter prawa podatkowego, którego przyczyny różni autorzy widzą w odmiennych obszarach. Interpretacja nie ma służyć tworzeniu nowych norm prawnych z zakresu podatków, ma jedynie wspomagać ich odpowiednie odczytywanie z przepisów i prawidłowe zastosowanie w sytuacji której dotyczy.

Istota ogólnych interpretacji podatkowych tkwi w tym, że ich zasadniczym celem jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe (art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa – dalej „ustawa” lub o.p.). Interpretacje ogólne nie są źródłem prawa wewnętrznego, które mogłyby służyć organom podatkowym jako podstawy rozstrzygnięcia indywidualnych spraw podatkowych. Zawierają natomiast pewne elementy wykładni doktrynalnej, a nawet legalnej, ale jedynie przy zestawieniu jej z wykładnią operatywną. Przedmiotowe interpretacje mogą jedynie pośrednio wpływać na stosowanie prawa podatkowego i z formalnego punktu widzenia nie wiążą organu podatkowego. Ogólne interpretacje prawa podatkowego będą miały także wpływ na ujednolicenie praktyki stosowania prawa podatkowego przez samorządowe organy podatkowe, wobec których Minister Finansów również realizuje swoje uprawnienia nadzorczej.

Przedmiotem interpretacji ogólnych Ministra Finansów są przepisy prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt. 2 o.p. Chodzi tu o przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez RP umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez RP innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Wskazuje się jednak na potrzebę szerszego, systemowego rozumienia przepisów prawa podatkowego, do których należy zaliczyć nie tylko przepisy ustaw podatkowych, lecz wszystkie przepisy, niezależnie od tego, do jakiej gałęzi prawa przynależą, jeżeli kształtują normatywnie opodatkowanie, zwłaszcza zakres przedmiotowy, podmiotowy i wysokość podatku.

Treść interpretacji ogólnych została określona w art. 14a § 1a o.p. Skoro ustawodawca wprowadził możliwość ubiegania się o wydanie interpretacji ogólnej na wniosek, to wydana interpretacja powinna ściśle korespondować z zagadnieniami przedstawionymi we wniosku (§ 2) To samo dotyczy interpretacji indywidualnych, które będą podlegały stwierdzeniu wygaśnięcia, jeżeli zostały wydane w takim stanie prawnym, jak funkcjonująca w obrocie prawnym interpretacja ogólna (art. 14e § 1 pkt. 3 o.p.). W związku z powyższym kwalifikowanymi elementami interpretacji ogólnej są:

1)opis zagadnienia, w związku z którym jest dokonywana interpretacja przepisów prawa podatkowego, oraz

2) wyjaśnienie zakresu oraz sposobu stosowania interpretowanych przepisów prawa podatkowego do opisanego zagadnienia wraz z uzasadnieniem prawnym.

Pierwszy element wyraźnie nawiązuje do zagadnienia przedstawionego we wniosku. Drugi natomiast jest odniesieniem do ujętego we wniosku niejednolitego stosowania prawa podatkowego we wskazanych przez wnioskodawcę aktach wydanych przez organy podatkowe oraz przedstawieniem pożądanego, jednolitego trybu postępowania w opisanej sytuacji wraz z uzasadnieniem prawnym.

Interpretacja podatkowa nie jest rozstrzygnięciem władczym i nie ma charakteru aktu stosowania prawa. Zawiera jedynie pogląd o sposobie rozumienia treści przepisów podatkowych poddanych ocenie oraz ich zastosowania w odniesieniu do określonego we wniosku stanu faktycznego. Tym samym nie może stanowić zagadnienia wstępnego dla toczącego się postępowania podatkowego, w rozumieniu art. 201 § 1 pkt. 2 o.p. (wyrok NSA z 21.06.2011 r., I GSK 404/10, LEX nr 1082424).

Przepis nie wskazuje jednoznacznie, kto jest legitymowany do złożenia wniosku o wydanie interpretacji ogólnej. Zastrzega jedynie wyraźnie, że wnioskodawcą nie może być organ administracji publicznej. Oznacza to, że uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji ogólnej jest w zasadzie każdy podmiot (osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej), któremu nie przyznano statusu organu administracji publicznej. Enumeratywny katalog takich podmiotów określono wprawdzie w art. 5 § 2 pkt. 3 k.p.a., jednak (co należy podkreślić) wyłącznie na potrzeby ogólnego postępowania administracyjnego. Wobec braku stosownego odesłania nie ma zatem podstaw do stosowania quasi-definicji z art. 5 § 2 pkt. 3 k.p.a.

Wniosek o wydanie interpretacji ogólnej powinien zawierać uzasadnienie konieczności jej wydania, w szczególności należy w nim:

1)przedstawić zagadnienie;

2)wskazać przepisy prawa podatkowego wymagające wydania interpretacji ogólnej (art. 14a § 2 pkt. 1 o.p.);

3)wskazać niejednolite stosowanie przepisów prawa podatkowego w określonych decyzjach, postanowieniach oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w takich samych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych oraz w takich samych stanach prawnych (art. 14a § 2 pkt. 2 o.p.);

4)wypełnić inne wymogi podania wskazane w art. 168 § 2 i 3 o.p. (treść żądania, wskazać osobę wnioskodawcy, jej adres oraz podpis).

Wniosek o wydanie interpretacji ogólnej powinien być złożony według wzoru ustalonego rozporządzeniem Ministra Finansów oraz opłacony. Opłata za wniosek wynosi 40 zł i podlega zwrotowi wyłącznie w przypadku wydania interpretacji ogólnej. Minister Finansów powinien wydać interpretację ogólną bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

Podstawa prawna:

1) Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).