Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	D
Dobra materialne	Nie istnieje definicja legalna dóbr materialnych. Tę można odtworzyć na podstawie wykładni prawa oraz dzięki nauce ekonomii. Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami mogą być tylko przedmioty materialne. W najszerszym ujęciu dobrami materialnymi są te środki, które wykorzystywane są zupełnie lub częściowo w procesie konsumpcji. Wyklucza to zatem zakwalifikowanie do tej kategorii pojęć o zabarwieniu emocjonalnym, duchowym, nienamacalnym, teoretycznym. Celem ich wytwarzania jest zaspokajanie wszelkich potrzeb ludzi. Są to przedmioty obrotu gospodarczego, cechują się przymusem fiskalnym, uregulowaniem prawnym, określonymi zasadami ich produkcji, sprzedaży oraz innymi sposobami rozporządzania nimi. Mogą mieć charakter wtórny, bądź pierwotny, kapitałowy, inwestycyjny, prywatny, zbiorowy, społeczny, normalny, niższego rzędu. Są one co do zasady wytwarzane przez ludzi lub przetwarzane z substancji występujących naturalnie. Ich powstanie może być także wynikiem naturalnych procesów zachodzących w przyrodzie. Te które służą do zaspokajania życiowych potrzeb ludzi określa się jako konsumpcyjne, natomiast dobra materialne używane do tworzenia innych określa się mianem kapitałowych bądź produkcyjnych (wytwórczych). Dobrami materialnymi, nie są dobra prawne. Jeśli odnosimy je np. do prawa własności, wówczas mówimy o prawie podmiotowym do dóbr materialnych. Z punktu widzenia nauki ekonomi, elementem wyróżniającym dobra materialne spośród innych dóbr jest to, że są nośnikiem wartości. Nadto są one ograniczone i podlegają regulacjom rynkowym. Ich wartość to wypadkowa wielu czynników między innymi popytu i podaży. Od pojęcia dóbr materialnych należy odróżniać wartość materialną. Jest to cecha określonej rzeczy i dzięki niej można ją wpisać do umownego katalogu dóbr materialnych. Katalog ten to pojęcie umowne, jest on w zasadzie nieograniczony i nieoficjalny. Dobra materialne podlegają zużyciu. Jeśli chodzi o dobra nabyte w celu zaspokojenia potrzeb, proces ten określa się jako konsumpcja. Natomiast uznanie wartości przez odpisy amortyzacyjne dotyczy dóbr z przeznaczeniem na wytworzenie innych. Definicję dóbr materialnych można odtworzyć również poprzez przykładowe wyliczenie. Zalicza się do nich m.in.: biżuterię, działki gruntu, produkty spożywcze, energię elektryczną, meble, półprodukty, lekarstwa. Ważne! Dobrami materialnymi w rozumieniu Kodeksu cywilnego nie mogą być zwłoki ludzkie, wody ani kopaliny. Podstawa prawna: 3. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 roku poz. 1740). Zobacz także: Majątek Jak zabezpieczać prawa majątkowe do autorskich praw majątkowych do utworów stanowiących podstawę znaków towarowych, wzorów użytkowych, przemysłowych.

Dobra materialne

Nie istnieje definicja legalna dóbr materialnych. Tę można odtworzyć na podstawie wykładni prawa oraz dzięki nauce ekonomii. Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami mogą być tylko przedmioty materialne. W najszerszym ujęciu dobrami materialnymi są te środki, które wykorzystywane są zupełnie lub częściowo w procesie konsumpcji.

Wyklucza to zatem zakwalifikowanie do tej kategorii pojęć o zabarwieniu emocjonalnym, duchowym, nienamacalnym, teoretycznym. Celem ich wytwarzania jest zaspokajanie wszelkich potrzeb ludzi. Są to przedmioty obrotu gospodarczego, cechują się przymusem fiskalnym, uregulowaniem prawnym, określonymi zasadami ich produkcji, sprzedaży oraz innymi sposobami rozporządzania nimi. Mogą mieć charakter wtórny, bądź pierwotny, kapitałowy, inwestycyjny, prywatny, zbiorowy, społeczny, normalny, niższego rzędu.

Są one co do zasady wytwarzane przez ludzi lub przetwarzane z substancji występujących naturalnie. Ich powstanie może być także wynikiem naturalnych procesów zachodzących w przyrodzie. Te które służą do zaspokajania życiowych potrzeb ludzi określa się jako konsumpcyjne, natomiast dobra materialne używane do tworzenia innych określa się mianem kapitałowych bądź produkcyjnych (wytwórczych).

Dobrami materialnymi, nie są dobra prawne. Jeśli odnosimy je np. do prawa własności, wówczas mówimy o prawie podmiotowym do dóbr materialnych. Z punktu widzenia nauki ekonomi, elementem wyróżniającym dobra materialne spośród innych dóbr jest to, że są nośnikiem wartości. Nadto są one ograniczone i podlegają regulacjom rynkowym.

Ich wartość to wypadkowa wielu czynników między innymi popytu i podaży. Od pojęcia dóbr materialnych należy odróżniać wartość materialną. Jest to cecha określonej rzeczy i dzięki niej można ją wpisać do umownego katalogu dóbr materialnych. Katalog ten to pojęcie umowne, jest on w zasadzie nieograniczony i nieoficjalny.

Dobra materialne podlegają zużyciu. Jeśli chodzi o dobra nabyte w celu zaspokojenia potrzeb, proces ten określa się jako konsumpcja. Natomiast uznanie wartości przez odpisy amortyzacyjne dotyczy dóbr z przeznaczeniem na wytworzenie innych.

Definicję dóbr materialnych można odtworzyć również poprzez przykładowe wyliczenie. Zalicza się do nich m.in.: biżuterię, działki gruntu, produkty spożywcze, energię elektryczną, meble, półprodukty, lekarstwa.

Ważne! Dobrami materialnymi w rozumieniu Kodeksu cywilnego nie mogą być zwłoki ludzkie, wody ani kopaliny.

Podstawa prawna:

3. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 roku poz. 1740).

Zobacz także: