Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	C
Choroba zawodowa	Według danych Eurostat z 2019 r. statystyczny Polak w ciągu swojego życia pracuje 33,3 lat, nierzadko wykonując w tym czasie pracę tego samego rodzaju. Natężenie określonych czynników, na które narażony w pracy jest pracownik, może powodować u niego chorobę zawodową. Przez chorobę zawodową, zgodnie z art. 235¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy rozumie się chorobę wskazaną w urzędowym wykazie chorób zawodowych, gdy po ocenie warunków pracy można jednoznacznie stwierdzić (lub z wysokim prawdopodobieństwem), że jej przyczyną jest działanie czynników szkodliwych dla zdrowia istniejących w środowisku pracy albo związanych z wykonywaniem pracy (narażenie zawodowe). Chorobowa zawodowa może zostać rozpoznana u pracownika (a także u byłego pracownika) w okresie jego zatrudnienia w warunkach narażenia zawodowego, a także po ustaniu stosunku pracy. Niemniej jednak warunkiem do uznania, że pracownik został dotknięty chorobą zawodową jest wystąpienie objawów chorobowych w okresie oznaczonym w wykazie chorób zawodowych Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika (lub byłego pracownika) może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem udokumentowania objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych. Wykaz chorób zawodowych zawarto w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych – Załącznik do aktu wykonawczego. Przedmiotowy wykaz jest dosyć obszerny i powszechnie dostępny, przez co bezprzedmiotowym jest jego przytaczanie. Dość dodać, że okres, w którym wystąpienie objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej u byłego pracownika nie jest jednolity, wynosząc od 1 dnia do nawet 10 lat. W przypadku niektórych chorób okres ten nie jest możliwy do określenia (np. pylica krzemowa), zaś inne wymagają zindywidualizowanej oceny (np. nowotwór skóry). Procedura postępowania w przypadku podejrzenia wystąpienia chorobowy zawodowej rozpoczyna się od zawiadomienia powiatowego inspektora sanitarnemu lub innego właściwego równoważonego organu. Właściwość tych organów ustala się według miejsca wykonywania pracy jeśli dokumentacja dotycząca narażenia zawodowego jest przechowywana w tym miejscu, a jeżeli to niemożliwe, to wówczas decyduje miejsce, w którym ostatnio występowało narażenie zawodowe. Następnym krokiem jest skierowanie pracownika na badania lekarskie. W dalszym kroku lekarz wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania. Efektem tej procedury jest decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Pracy o stwierdzeniu choroby zawodowej. Prawomocne stwierdzenie wystąpienia choroby zawodowej aktualizuje roszczenie pracownika (i byłego pracownika) o zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, rentę z tytułu niezdolności do pracy, i o jednorazowe odszkodowanie. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.); Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1836).

Choroba zawodowa

Według danych Eurostat z 2019 r. statystyczny Polak w ciągu swojego życia pracuje 33,3 lat, nierzadko wykonując w tym czasie pracę tego samego rodzaju. Natężenie określonych czynników, na które narażony w pracy jest pracownik, może powodować u niego chorobę zawodową.

Przez chorobę zawodową, zgodnie z art. 235¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy rozumie się chorobę wskazaną w urzędowym wykazie chorób zawodowych, gdy po ocenie warunków pracy można jednoznacznie stwierdzić (lub z wysokim prawdopodobieństwem), że jej przyczyną jest działanie czynników szkodliwych dla zdrowia istniejących w środowisku pracy albo związanych z wykonywaniem pracy (narażenie zawodowe).

Chorobowa zawodowa może zostać rozpoznana u pracownika (a także u byłego pracownika) w okresie jego zatrudnienia w warunkach narażenia zawodowego, a także po ustaniu stosunku pracy. Niemniej jednak warunkiem do uznania, że pracownik został dotknięty chorobą zawodową jest wystąpienie objawów chorobowych w okresie oznaczonym w wykazie chorób zawodowych

Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika (lub byłego pracownika) może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem udokumentowania objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.

Wykaz chorób zawodowych zawarto w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych – Załącznik do aktu wykonawczego. Przedmiotowy wykaz jest dosyć obszerny i powszechnie dostępny, przez co bezprzedmiotowym jest jego przytaczanie. Dość dodać, że okres, w którym wystąpienie objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej u byłego pracownika nie jest jednolity, wynosząc od 1 dnia do nawet 10 lat. W przypadku niektórych chorób okres ten nie jest możliwy do określenia (np. pylica krzemowa), zaś inne wymagają zindywidualizowanej oceny (np. nowotwór skóry).

Procedura postępowania w przypadku podejrzenia wystąpienia chorobowy zawodowej rozpoczyna się od zawiadomienia powiatowego inspektora sanitarnemu lub innego właściwego równoważonego organu. Właściwość tych organów ustala się według miejsca wykonywania pracy jeśli dokumentacja dotycząca narażenia zawodowego jest przechowywana w tym miejscu, a jeżeli to niemożliwe, to wówczas decyduje miejsce, w którym ostatnio występowało narażenie zawodowe. Następnym krokiem jest skierowanie pracownika na badania lekarskie. W dalszym kroku lekarz wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania. Efektem tej procedury jest decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Pracy o stwierdzeniu choroby zawodowej.

Prawomocne stwierdzenie wystąpienia choroby zawodowej aktualizuje roszczenie pracownika (i byłego pracownika) o zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, rentę z tytułu niezdolności do pracy, i o jednorazowe odszkodowanie.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.);
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1836).