Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	A
Audyt	Audyt jest to niezależna ocena danej organizacji, systemu, procesu, projektu lub produktu. Przedmiot audytu jest badany pod względem zgodności z określonymi standardami, wzorcami, listami kontrolnymi, przepisami prawa, normami lub przepisami wewnętrznymi organizacji (polityki, procedury). Pojęcie audytu wywodzi się z łacińskiego słowa audire, co oznacza: słuchać, przesłuchiwać, badać. W literaturze i praktyce funkcjonuje wiele definicji audytu wewnętrznego. Najbardziej znana z nich została opracowana przez Instytut Audytorów Wewnętrznych – IIA (ang. The Institute of Internal Auditors). Zgodnie z tą terminologią: „audyt wewnętrzny jest działalnością niezależną, obiektywnie zapewniającą i doradczą, której celem jest przysporzenie wartości i usprawnienie działalności operacyjnej organizacji. Działanie audytu pomaga jednostce w osiąganiu jej celów poprzez systematyczne i konsekwentne podejście do oceny i doskonalenia skuteczności procesów zarządzania ryzykiem, kontroli oraz procesów governance”. Konieczność wdrożenia rozwiązań prawnych dotyczących audytu wewnętrznego w polskim sektorze publicznym uzasadniona była potrzebą wypełnienia zobowiązań negocjacyjnych z Unią Europejską. Realizując strategiczny cel pełnego członkostwa w Unii Europejskiej, Polska zobowiązała się do racjonalizacji wydatków publicznych, dbałości o prawidłowe wykorzystanie środków unijnych oraz przeciwdziałanie nadużyciom finansowym. Definicję, organizację, tryb i sposób przeprowadzenia audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych w Polsce szczegółowo określają: przepisy Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 lutego 2010 r. w sprawie przeprowadzania i dokumentowania audytu wewnętrznego. Regulacja ta określa sposób i tryb przeprowadzenia audytu wewnętrznego oraz przekazywania informacji o pracy i jego wynikach, a w szczególności: a) sposób sporządzenia oraz elementy rocznego planu audytu wewnętrznego, b) sposób dokumentowania przebiegu oraz wyników audytu wewnętrznego, c) sposób sporządzenia oraz elementy wyników audytu wewnętrznego, d) tryb przeprowadzania audytu wewnętrznego zleconego, e) tryb przeprowadzania oceny prowadzenia audytu wewnętrznego. Audytowi wewnętrznemu oraz jego koordynacji w jednostkach sektora finansów publicznych został poświęcony Dział VI Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych. Podstawa prawna: 1) Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 z późn. zm.). Zobacz także: Umowa audytu Ochrona majątku przedsiębiorstwa

Audyt

Audyt jest to niezależna ocena danej organizacji, systemu, procesu, projektu lub produktu. Przedmiot audytu jest badany pod względem zgodności z określonymi standardami, wzorcami, listami kontrolnymi, przepisami prawa, normami lub przepisami wewnętrznymi organizacji (polityki, procedury).

Pojęcie audytu wywodzi się z łacińskiego słowa audire, co oznacza: słuchać, przesłuchiwać, badać. W literaturze i praktyce funkcjonuje wiele definicji audytu wewnętrznego. Najbardziej znana z nich została opracowana przez Instytut Audytorów Wewnętrznych – IIA (ang. The Institute of Internal Auditors). Zgodnie z tą terminologią: „audyt wewnętrzny jest działalnością niezależną, obiektywnie zapewniającą i doradczą, której celem jest przysporzenie wartości i usprawnienie działalności operacyjnej organizacji. Działanie audytu pomaga jednostce w osiąganiu jej celów poprzez systematyczne i konsekwentne podejście do oceny i doskonalenia skuteczności procesów zarządzania ryzykiem, kontroli oraz procesów governance”.

Konieczność wdrożenia rozwiązań prawnych dotyczących audytu wewnętrznego w polskim sektorze publicznym uzasadniona była potrzebą wypełnienia zobowiązań negocjacyjnych z Unią Europejską. Realizując strategiczny cel pełnego członkostwa w Unii Europejskiej, Polska zobowiązała się do racjonalizacji wydatków publicznych, dbałości o prawidłowe wykorzystanie środków unijnych oraz przeciwdziałanie nadużyciom finansowym.

Definicję, organizację, tryb i sposób przeprowadzenia audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych w Polsce szczegółowo określają: przepisy Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 lutego 2010 r. w sprawie przeprowadzania i dokumentowania audytu wewnętrznego. Regulacja ta określa sposób i tryb przeprowadzenia audytu wewnętrznego oraz przekazywania informacji o pracy i jego wynikach, a w szczególności:

a) sposób sporządzenia oraz elementy rocznego planu audytu wewnętrznego,

b) sposób dokumentowania przebiegu oraz wyników audytu wewnętrznego,

c) sposób sporządzenia oraz elementy wyników audytu wewnętrznego,

d) tryb przeprowadzania audytu wewnętrznego zleconego,

e) tryb przeprowadzania oceny prowadzenia audytu wewnętrznego.

Audytowi wewnętrznemu oraz jego koordynacji w jednostkach sektora finansów publicznych został poświęcony Dział VI Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych.

Podstawa prawna:

1) Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 z późn. zm.).

Zobacz także: