Czy wiesz, że aż 96% mikro firm zapewnia 75% wszystkich wpływów z podatków i wytwarza 51% zysku gospodarki kraju?

A tylko niewielkiej liczbie udaje się utrzymać na rynku dłużej niż rok bez dostatecznej wiedzy i znajomości przepisów.

A czy wiesz, że...

Ty też możesz coś zrobić, abyśmy mogli dalej działać i skutecznie Cię wspierać?

KRS 0000318482

	I
Interes społecznie uzasadniony	Interes społecznie uzasadniony nie posiada definicji legalnej. W praktyce orzeczniczej i doktrynie prawniczej wykształcił się pogląd, że należy to rozumieć jako działanie zmierzające m.in. do realizacji prawa do uczciwej krytyki. Społecznie uzasadnionym interesem zajmował się także Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 16 marca 2010 r. sygn. P 3/07, stwierdził, że jest on odesłaniem pozaprawnym i jego treść nie jest wyznaczana przez normy prawne. Do omawianej klauzuli generalnej odnosi się m.in. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”). Społecznie uzasadniony interes jest poruszany mi.in. w związku z wykładnią art. 24 § 1 zdanie 1 K.c, który stanowi, że ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. Bezprawne nie będzie wówczas, gdy jest to działanie w obronie społecznie uzasadnionego interesu. To w przypadku krytyki oznacza, że ma służyć dobru ogólnemu i opierać się na właściwych metodach poszukiwania prawdy. W kwestii tej wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 maja 2015 r. sygn.: IV CSK 557/14: „prawidłowość zastosowania kryterium uzasadnionego interesu społecznego bada się w kontekście realizacji prawa do uczciwej krytyki, co wymaga oceny pod kątem prawdziwości zarzutu, a co najmniej zastosowania właściwej metody w poszukiwaniu prawdy”. Sąd Najwyższy podniósł jednocześnie, że działania w obronie społecznie uzasadnionego interesu wymagają wykazania co najmniej, że krytyka ta powinna opierać się na informacjach, które zostały rzetelnie i starannie zebrane oraz zweryfikowane, bo tylko krytyka rzeczowa i rzetelna może rzeczywiście służyć dobru ogólnemu i tylko wówczas można mówić o uzasadnionym interesie społecznym. Powyżej przywołane orzeczenie jest zbieżne z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 25 września 1973 r. o sygn.: V KRN 358/73, który w swojej sentencji stanowi, że: „społecznie uzasadniony interes nie może być rozumiany w sposób abstrakcyjny, jest bowiem pojęciem konkretnym i musi wynikać z określonej sytuacji, wymagającej obrony tego interesu nawet z naruszeniem dobrego imienia innej osoby, grupy osób lub instytucji”. Należy jednak pamiętać, że nie każde działanie jest działaniem w obronie społecznie uzasadnionego interesu, lecz tylko takie, które faktycznie temu służy. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) Źródła: Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 marca 2010 r. sygn. P 3/07, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2015 r. sygn. IV CSK 557/14, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 września 1973 r. sygn. V KRN 358/73. Zobacz także: Interes Skarbu Państwa Interes faktyczny

Interes społecznie uzasadniony

Interes społecznie uzasadniony nie posiada definicji legalnej. W praktyce orzeczniczej i doktrynie prawniczej wykształcił się pogląd, że należy to rozumieć jako działanie zmierzające m.in. do realizacji prawa do uczciwej krytyki. Społecznie uzasadnionym interesem zajmował się także Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 16 marca 2010 r. sygn. P 3/07, stwierdził, że jest on odesłaniem pozaprawnym i jego treść nie jest wyznaczana przez normy prawne. Do omawianej klauzuli generalnej odnosi się m.in. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”).

Społecznie uzasadniony interes jest poruszany mi.in. w związku z wykładnią art. 24 § 1 zdanie 1 K.c, który stanowi, że ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. Bezprawne nie będzie wówczas, gdy jest to działanie w obronie społecznie uzasadnionego interesu. To w przypadku krytyki oznacza, że ma służyć dobru ogólnemu i opierać się na właściwych metodach poszukiwania prawdy. W kwestii tej wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 maja 2015 r. sygn.: IV CSK 557/14: „prawidłowość zastosowania kryterium uzasadnionego interesu społecznego bada się w kontekście realizacji prawa do uczciwej krytyki, co wymaga oceny pod kątem prawdziwości zarzutu, a co najmniej zastosowania właściwej metody w poszukiwaniu prawdy”. Sąd Najwyższy podniósł jednocześnie, że działania w obronie społecznie uzasadnionego interesu wymagają wykazania co najmniej, że krytyka ta powinna opierać się na informacjach, które zostały rzetelnie i starannie zebrane oraz zweryfikowane, bo tylko krytyka rzeczowa i rzetelna może rzeczywiście służyć dobru ogólnemu i tylko wówczas można mówić o uzasadnionym interesie społecznym.

Powyżej przywołane orzeczenie jest zbieżne z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 25 września 1973 r. o sygn.: V KRN 358/73, który w swojej sentencji stanowi, że: „społecznie uzasadniony interes nie może być rozumiany w sposób abstrakcyjny, jest bowiem pojęciem konkretnym i musi wynikać z określonej sytuacji, wymagającej obrony tego interesu nawet z naruszeniem dobrego imienia innej osoby, grupy osób lub instytucji”.

Należy jednak pamiętać, że nie każde działanie jest działaniem w obronie społecznie uzasadnionego interesu, lecz tylko takie, które faktycznie temu służy.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.)

Źródła: