Sprzeciw od nakazu zapłaty

Użytkownik serwisu zwrócił się do nas z rozbudowanym pytaniem dotyczącym nakazu zapłaty, który został doręczony dłużnikowi – spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wierzycielem jest również przedsiębiorca. Szczegółowo opisał stan faktyczny i zwrócił się z udzieleniem odpowiedzi na poniższe pytania:

Jakie są koszty wysłania sprzeciwu?
Czy składając pojedynczo dowody, zyskuje się na czasie i jak takie „dokładanie” wpływa na czas i koszty procesu?
Jak ewentualna przegrana wpłynie na koszty procesu?

Chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat?

Pokaż materiały

Słowem wstępu należy zaznaczyć, że Akademia Liderów Innowacji i Przedsiębiorczości dr. Bogusława Federa świadczy bezpłatną pomoc na rzecz mikro i małych przedsiębiorców. Takie działania wynikają z celów statutowych Fundacji, która nie pobiera opłat za swoje działania. Jednakże należy wskazać, że w ramach udzielanych bezpłatnych porad prawnych Fundacja nie realizuje indywidualnych zleceń. Zgodnie z Regulaminem E-Punktu Konsultacyjnego udostępnionego w serwisie mikroporady.pl porady prawne obejmują jedynie odpowiedzi na zadane przez użytkowników pytania i dotyczą informacji o aktualnym stanie prawnym oraz zmian w prawie. W związku z powyższym, poniżej zostanie przedstawiona odpowiedź na zadane przez Użytkownika pytania, jednakże bez szczegółowej analizy dołączonych do zapytania dokumentów.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że sprzeciw od nakazu zapłaty nie podlega opłacie sądowej. Oznacza to, że jego złożenie co do zasady jest bezpłatne, jednakże należy liczyć się z kosztami związanymi wdaniem się w spór co do istoty sprawy. Mowa tutaj np. o kosztach zastępstwa procesowego i ewentualnych kosztach biegłego. Warto również wziąć pod uwagę odsetki, których wysokość również zależy długości sprawy sądowej.

Odnosząc się do pytania dotyczącego pojedynczego składania dowodów należy przytoczyć treść art. 458⁵Ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego. Wskazany przepis dotyczy postępowania gospodarczego, a z takim mamy do czynienia w przedmiotowym zapytaniu. Zgodnie z nim, Powód jest obowiązany powołać wszystkie twierdzenia i dowody w pozwie, a pozwany - w odpowiedzi na pozew.

Twierdzenia i dowody powołane z naruszeniem § 1-3 podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, że ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. W takim przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym ich powołanie stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania. Powyższa regulacja ma również zastosowanie do sprzeciwu od nakazu zapłaty. Wskazany przepis wprowadza do postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych system prekluzji twierdzeń i dowodów. Stanowi on – obok systemu dyskrecjonalnej władzy sędziego – główny system gromadzenia materiału procesowego . Rozumie się go w ten sposób, że wyznaczony zostaje (przez ustawę lub z mocy decyzji sądu) termin, do którego można gromadzić materiał procesowy. Po upływie tego terminu dalsze gromadzenie materiału procesowego jest niedopuszczalne, gdyż następuje jego prekluzja. W związku z powyższym, pojedyncze „dokładanie” dowodów obarczone jest ryzykiem, że sąd ich nie uwzględni rozpatrując sprawę. Powołanie nowych twierdzeń i dowodów już po złożeniu sprzeciwu wymaga bowiem uprawdopodobnienia, że ich wcześniejsze powołanie nie było możliwe lub potrzeba ich powołania wynikła później.

Odnosząc się do zapytania dotyczącego kosztów procesu należy wskazać, że ich wysokość jest uzależniona od wartości przedmiotu sporu. W postępowaniu upominawczym pobiera się opłatę stosunkową od pozwu w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu przy wartości przedmiotu sporu powyżej 20 000 zł. Zakładając, że WPS wynosi 100.000,00 zł, opłata sądowa, którą przy składaniu pozwu uiścił powód, wynosi 5.000,00 zł. Jeżeli w toku postępowania zaistnieje potrzeba powołania biegłego, jego wynagrodzenie również wynosi często kilka tysięcy złotych. Ponadto należy pamiętać o kosztach zastępstwa procesowego, które w przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu lub zarzutów opłatę ustala się na zasadach ogólnych. Zgodnie z obowiązującymi minimalnymi stawkami określonymi w rozporządzeniu, wynagrodzenie pełnomocnika w sprawach cywilnych przy wartości przedmiotu sporu w przedziale między 50.000,00-200.000,00 wynosi 5400,00 zł. Należyjednak pamiętać, że rozporządzenie określa minimalne stawki, które poniesie strona przegrywająca przed Sądem. Określone przez ustawodawcę stawki które mogą być zwiększone przez Sąd nawet do sześciokrotności stawki minimalnej. Zasądzenie stawek ponad kwot minimalną jest możliwe, jeżeli uzasadnia to (§15 ust. 3 rozporządzenia):

niezbędny nakład pracy radcy prawnego, w szczególności poświęcony czas na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczba stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjęte w sprawie, w tym czynności podjęte w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu;
wartość przedmiotu sprawy;
wkład pracy radcy prawnego w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie;
rodzaj i zawiłość sprawy, w szczególności tryb i czas prowadzenia sprawy, obszerność zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów, o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.

W przypadku przegranej, wszystkie koszty związane z postępowaniem, tj. opłatę sądową, koszty zastępstwa procesowego i inne ewentualne koszty procesu ponosi strona przegrywająca.

Wpisz nasz KRS 0000318482 w deklaracji podatkowej PIT.

Stan prawny na dzień: 14 kwietnia 2022 r.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1805 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2257 z późn. zm.).
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

Umowa spółki a statut spółki

Zarówno umowa jak i statut, są aktami założycielskimi spółek prawa handlowego. Na gruncie Kodeksu Spółek Handlowych statut stanowi węższe pojęcie umowy spółki, na co wskazuje definicja zawarta w art. 3 ustawy, zgodnie z którą „przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób”.

Umowa spółki pełni podwójną rolę: jest jednym z warunków powstania spółki, a po jej powstaniu wpisaniu do rejestru (spółki jawnej, partnerskiej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej, zawiązaniu spółek kapitałowych w organizacji) stanowi ustrojową podstawę funkcjonowania spółek. Umowa spółki zawierana w celu utworzenia spółki opiera się na zgodnym oświadczeniu woli wspólników, którzy zobowiązują się wnieść wkłady do tworzonej spółki oraz współpracować w inny sposób, gdy tak stanowi umowa (statut) spółki. Zgodnie z art. 4 § 2, ilekroć w kodeksie spółek handlowych mowa jest o umowie spółki, należy przez to rozumieć akt założycielski w jednoosobowej spółce kapitałowej^[1].

Do essentialia negotii (łac. inne istotne składniki czynności prawnej) umów spółek handlowych (wszystkich) należy:

zobowiązanie wspólnika do dążenia do osiągnięcia wspólnego celu;
zobowiązanie wspólnika do wniesienia wkładu do spółki.

Dla poszczególnych typów spółek przepisy mogą przewidywać uznanie innych elementów za przedmiotowo istotne składniki umowy. Tak jest w przypadku spółek osobowych, które w umowie spółki powinny zawierać zobowiązanie wspólników do prowadzenia przez spółkę przedsiębiorstwa. W zależności od typu spółki przepisy określają przedmiotowo istotne elementy dla poszczególnych typów spółek (art. 25 k.s.h. – spółka jawna, art. 91 k.s.h. – spółka partnerska, art. 105 k.s.h. – spółka komandytowa, art. 130 k.s.h. – spółka komandytowo-akcyjna, art. 157 k.s.h. – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, art. 300⁵ k.s.h. – prosta spółka akcyjna, art. 304 k.s.h. – spółka akcyjna).

Pobierz poradnik