Jak bezpiecznie zawierać umowy z agencjami reklamowymi

W ramach rozwoju Twojego przedsiębiorstwa, często musisz podejmować decyzję o zawarciu umowy z agencja reklamową lub inną firmą, która zajmuje się jakąś formą marketingu.

Umowa z agencją reklamową, pomimo swojego częstego występowania w obrocie, nie została uregulowana w kodeksie cywilnym a co za tym idzie, należy do kategorii umów nienazwanych. Należy zauważyć, że kodeks cywilny reguluje szereg umów, które polegają na świadczeniu usług (np. umowa agencyjna, umowa najmu, umowa o roboty budowlane). Cechą wspólną dla tych umów jest wykonanie określonych umową prac przez jedną stronę umowy na rzecz drugiej.

Rekomendujemy

Systematycznie przejdź do zamówienia i krok po kroku rozpoznaj i podejmij decyzję, jak uzyskać efektywnie, skutecznie prawa do Twoich utworów marketingu.

1. Zasady reklamowania 

1.1 Dowolna reklama, jej granice

Należy pamiętać, że prowadzenie reklamy w pewnych przypadkach lub w określony sposób oce­niane jest przez prawodawcę jako ewidentnie sprzeczne z dającym się wyraźnie określić interesem publicznym, a w szczególności z potrzebą ochrony zdrowia publicznego, i jako takie podlega ograniczeniom czy wręcz zostaje zakazane. Podstawowe znaczenie w ustaleniu, czy prowadzenie reklamy produktu można w konkretnej sytuacji uznać za dopuszczalne jest stwierdzenie, z jakim konkretnie produktem mamy do czynienia. Produkty, których reklama podlega ograniczeniu są w ustawach odpowiednio definiowane, co pozwala wyróżnić ich normatywne kategorie, niekiedy też w ramach tych kategorii wyróżnia się węższe podkategorie produktowe (tak jest np. w przypadku napojów alkoholo­wych o różnej mocy czy produktów leczniczych dostępnych wyłącznie a receptę i pozostałych). Najdalej idące w tym zakresie są przepisy dotyczące reklamy produktów takich jak wyroby tytoniowe (nieomal całkowity zakaz - art. 8 u.t.^[1]), napoje alkoholo­we (dopuszczenie reklamy piwa, informowania o sponsorowaniu w przypadku alkoholi mocniejszych, zakaz reklamy napojów o dużej mocy - art. 13¹ u.w.t.), produkty lecznicze (bardzo złożony system ograniczeń bazujący zasadniczo na podziale produktów leczniczych na te dostępne wyłącznie na receptę i pozo­stałe - art. 52-64 p.f.^[2]).

Gdzie sprawdzić?

Trzeba uwzględnić zapisy m.in.  ustaw z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 

a) Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, iż opracowując reklamę w istocie powstaje rezultat -  utwór. W momencie stworzenia utworu przez pracownika wszelkie prawa autorskie nabywa pracodawca. Agencja reklamowa ma 2 lata od momentu przyjęcia utworu na jego rozpowszechnienie.

b) Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów może być uznana w omawianym zakresie za akt podstawowy. Ma ona za zadanie chronić zarówno samą konkurencję (stwarzając dogodne warunki jej rozwoju), jak i interes przedsiębiorców i konsumentów. Zadania te realizowane są przez organ administracji centralnej, jakim jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Prezes UOKiK). W przypadku stwierdzenia praktyki naruszającej zbiorowe interesy konsumentów, Prezes UOKiK nakazuje zaprzestanie jej stosowania. W treści decyzji może również określić środki usunięcia trwających skutków naruszenia zbiorowych interesów konsumentów, w szczególności zobowiązać przedsiębiorcę do złożenia oświadczenia o treści i w formie określonej w decyzji, a także nakazać publikację decyzji. Prezes UOKiK może również nałożyć na przedsiębiorcę karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary. 

c) Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym jest niejako konkretyzacją przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów w odniesieniu do sedna działalności marketingowej. Przez praktyki rynkowe ustawa rozumie działanie lub zaniechanie przedsiębiorcy, sposób postępowania, oświadczenie lub informację handlową, w szczególności reklamę i marketing, bezpośrednio związane z promocją lub nabyciem produktu przez konsumenta. Praktyka taka uznawana jest za nieuczciwą w stosunku do konsumenta jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie trakcie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w jej zawierania lub po jej zawarciu. Nieuczciwymi praktykami są przede wszystkim te wprowadzające konsumenta w błąd (podawanie informacji nieprawdziwych lub zatajanie innych informacji) oraz wykorzystujące praktyki agresywne (stosowanie niedopuszczalnego nacisku). W zakresie reklamy czynem nieuczciwej konkurencji będzie w szczególności:

• reklama sprzeczna z przepisami prawa - a zatem m. in. reklama sprzeczna z przepisami prawa administracyjnego, z których wyni­ka ograniczenie prowadzenia reklamy określonych produktów, jej kierowania do określonych osób, czy jej prowadzenia w określony sposób; reklama sprzeczna z dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka,
• reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi – przy ocenie czy reklama może nosić takie znamiona należy uwzględnić wszystkie jej elementy, zwłaszcza dotyczące ilości, jakości, składników, sposobu wykona­nia, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy lub konserwacji reklamo­wanych towarów lub usług, a także zachowania się klienta,
• reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku, wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci,
• wypowiedź, która zachęcając do nabywania towarów lub usług sprawia wrażenie neutralnej informacji,
• reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach publicznych, przesyłanie na koszt klienta niezamówionych towarów lub
• nadużywanie technicznych środków przekazu informacji.

d) Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji zakazuje wprowadzającego w błąd oznaczania przedsiębiorstwa, fałszywego oznaczania pochodzenia geograficznego towarów lub usług, naśladownictwa produktów, nieuczciwej reklamy, itd. Jeśli naszym produktem jest spot będący w sprzeczności z dobrymi obyczajami, uchybiający godności człowieka, wprowadzający odbiorcę w błąd, odwołujący się do uczucia lęku, do przesądów to może on zostać zakwalifikowany jako reklama nosząca znamiona nieuczciwej konkurencji (art. 16 ww. ustawy).

Czynu nieuczciwej konkurencji, w kontekście powyższych przypadków, dopuszcza się również agencja reklamowa albo inny przedsiębiorca, który reklamę opracował. Czyny nieuczciwej reklamy stanowią również podstawę odpowiedzialności karnej.

Aby nie zostać pociągniętym do odpowiedzialności za naruszenie prawa uczciwej konkurencji w związku z opracowaniem i rozpowszechnianiem niedozwolonej reklamy (np. za opracowanie nierzetelnej reklamy porównawczej) warto zastanowić się nad konsultacją z prawnikiem. 

Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną odgrywa bardzo ważną rolę, gdyż w działalności marketingowej coraz większą rolę odgrywają środki komunikacji elektronicznej. Pojęcie świadczenia usług drogą elektroniczną obejmuje wszystkie usługi, których wykonanie następuje przez wysyłanie i odbieranie danych za pomocą systemów teleinformatycznych na indywidualne żądanie usługobiorcy (klienta), bez jednoczesnej obecności stron, a także zawieranie tą drogą wszelkiego rodzaju umów pomiędzy przedsiębiorcą, a konsumentem. Dla prawnika agencji marketingowej najważniejszym aspektem tej ustawy jest kwestia przesyłania informacji handlowych. Ustawodawca nałożył znaczące obostrzenia, które powodują, że bez wcześniejszej zgody konsumenta nie można przesłać mu pocztą elektroniczną lub SMS niezamówionych informacji handlowych, czyli w praktyce także reklam.  

Prawo własności przemysłowej reguluje m.in. kwestie związane z ochroną znaków towarowych. Tak jak i w poprzednim przypadku, ma to istotne znaczenie zwłaszcza na etapie tworzenia przekazu marketingowego. Warto sprawdzić, czy np. hasła lub logotypy nie są już zarejestrowane jako znak towarowy i nie są z tego tytułu objęte ochroną. Sankcją za naruszenie znaku towarowego jest nie tylko zaniechanie jego wykorzystywania i odszkodowanie, ale również potencjalna konieczność wydania uzyskanych (w związku z wykorzystaniem znaku) korzyści.

Wymienione jw. regulacje nie są wszystkimi, jakie należy brać pod uwagę w działalności reklamowej. Warto pamiętać również o ustawach branżowych, zawierających zasady promowania np. usług medycznych czy finansowych. To samo dotyczy niektórych produktów, jak np. wyroby alkoholowe, tytoniowe czy farmaceutyczne.

2. Jak zawierać umowę z agencjami reklamowymi krok po kroku

2.1 Ustal w trakcie podpisywanie umowy zakres praw autorskich przechodzących na przedsiębiorcę

Pierwszą ofertą agencji reklamowej zapisu w umowie jest zawsze licencja. Dlaczego? Ponieważ wówczas przedsiębiorca uzyskuje najmniej - jedynie prawo wykorzystania utworu w określonym czasie, zazwyczaj to 3 lata, maksimum 5 i prawo tzw. eksploatacji tylko na pewnych polach np. wykorzystać na stronie firmowej www lub jako naklejka na opakowaniu czy produktach. Ponadto nie wolno mu czynić zmian w utworze bez odrębnej zgody agencji (ta zazwyczaj kosztuje dodatkowo sporą kwotę). Prawa majątkowe pozostają przy agencji, a więc jeśli przedsiębiorca pragnie później korzystać z kreacji w inny sposób, musi się na nowo ułożyć z agencją. Negocjacje nie są łatwe, ponieważ agencja wykorzystuje wtedy sytuację – jest górą, bo ma to na czym drugiej stronie zależy (mówimy o kontynuacji opakowań, znaków itp. – alternatywą jest zamówienie wszystkiego od nowa, a więc rozwiązanie jeszcze kosztowniejsze). Agencja łatwo więc uzyskuje dodatkowe znaczne wynagrodzenie. Są agencje które wręcz czekają na to, aż przedsiębiorca w swej niewiedzy o stanie prawnym wykorzysta utwór już nie postaci jaką mu dostarczono, lecz po przeróbkach aktualizujących projekt albo dostosowujących go do innego produktu. To wtedy pojawia się szansa na spory dochód agencji już bez dodatkowego nakładu pracy – pojawia się bowiem roszczenie o odszkodowanie i zadośćuczynienie za naruszenie praw autorskich przysługujących agencji wraz z zakazem dalszych naruszeń, czyli wstrzymanie korzystania z takiego zmienionego projektu. Przedsiębiorca jest wówczas na straconej pozycji a finał bywa dla niego bardzo kosztowny.

Daje mu to wyłączne prawo własności i możność korzystania z utworu i rozporządzania nim bez jakichkolwiek ograniczeń – poza jednym... Ta swoboda bowiem dotyczy tej postaci utworu którą przedsiębiorca otrzymał i przyjął. Nie wolno mu niczego w niej zmieniać bo obowiązuje ochrona autorskich praw osobistych, chroniąca nienaruszalność treści i formy utworu. Przywołany na wstępie wyrok podsuwa właściwe rozwiązanie – zapis umowy z agencją (czy każdym wykonawcą-autorem utworu) dla przedsiębiorcy, a mianowicie nieodwoływalne upoważnienie dla przedsiębiorcy do dokonywania w imieniu wykonawcy praw zależnych i rezygnacji z wykonywania nadzoru autorskiego. To właśnie prawo do swobodnego dokonywania zmian i przeróbek, skrótów, kontynuacji, adaptacji, interpretacji, aranżacji i innych zmian w materiałach i do korzystania i rozporządzania tymi materiałami – bez możliwości kwestionowania tych zmian i przeróbek przez autora/autorów.

Oczywiście, skoro przeniesienie całości praw na przedsiębiorcę jest czymś więcej od uzyskania licencji, to należy się spodziewać że za przyjęcie takiego rozwiązania w umowie trzeba będzie więcej zapłacić. W praktyce ta różnica nie jest aż tak wielka, aby miało to zasadnicze i decydujące znaczenie. Warto zapłacić więcej i mieć w przyszłości nieograniczone niczym możliwości w odniesieniu znaków towarowych (logo) do projektów produktów czy ich reklam.

2.2 Ustal zakres nadzoru autorskiego sprawowanego nad projektem

W umowie ważne jest określenie sprawowania nadzoru autorskiego nad wdrożeniem rozpowszechniania lub formami wykorzystania utworów będą to czynności sprawowane przez autora projektu, polegające na zachowaniu zgodności wykonania projektu z zatwierdzonym projektem oraz  możliwości wprowadzania w razie potrzeby rozwiązań zamiennych.

Agencje reklamowe często zapisują wprost lub pośrednio w umowie, brak możliwości wykonywania nadzoru autorskiego przez osoby trzecie, zastrzegając to prawo dla siebie

Ważne jest więc, zawarcie postanowień o możliwości sprawowania nadzoru przez inną osobę.

2.3 Jak zawierać umowy z agencjami reklamowymi aby mieć swobodę ruchów w przyszłości?

Nowy, zasługujący na aprobatę i ważny dla przedsiębiorców wyrok NSA (I GSK 1144/18 z 27.03.2019 r.), dotyczący interpretacji zapisu umów zawieranych z agencjami reklamowymi. Podstawą sporu były zapisy umowy jaką zawarła spółka z agencją na przygotowanie strategii kampanii promocyjnej. Autor wybranej w drodze konkursu strategii miał zostać zaproszony przez spółkę do negocjacji w trybie zamówienia z wolnej ręki celem udzielenia zamówienia na uszczegółowienie pracy konkursowej, które polegać miało na przygotowaniu: kreacji kampanii, planu i harmonogramu realizacji kampanii (obowiązywał tu tryb zamówienia publicznego – prawo zamówień publicznych - pzp). Osią sporu było to, czy możliwe było udzielenie zamówienia w trybie zamówienia z wolnej ręki wobec treści umowy jaką spółka związała się z agencją reklamową.

Spółka twierdziła, że mogła to zrobić mimo iż od agencji uzyskała autorskie prawa majątkowe do projektu, ponieważ przedmiotem kolejnego zamówienia dla agencji było wykonanie nadzoru autorskiego, a ten należy do autorskich praw osobistych, które są prawami wyłącznymi, niezbywalnymi i nieprzenoszalnymi. Zgodnie zaś z pzp udzielenie zamówienia z wolnej ręki jest możliwe, gdy prawo do wykonania przedmiotu zamówienia przysługuje wyłącznie jednemu podmiotowi, a jego wyłączność wynika z przepisów prawa.

Urząd Kontroli Skarbowej zakwestionował ten tryb zamówienia dowodząc, że wybór podmiotu do realizacji nadzoru autorskiego powinien być wybrany tylko w drodze przetargu i wyboru najkorzystniejszej oferty. Dlaczego? Ponieważ wcześniejsza umowa z agencją na kreację kampanii promocyjnej zawierała nie tylko przeniesienie na spółkę pełni autorskich praw majątkowych do materiałów, w szczególności do nieograniczonego w czasie korzystania z nich i rozporządzania ale też upoważnienie wykonawcy dla spółki na zasadzie wyłączności dla niej lub wskazanej przezeń osoby do wykonywania praw zależnych do materiałów oraz dysponowania nimi. Zatem spółka jest upoważniona do dokonywania zmian i przeróbek, skrótów, kontynuacji, adaptacji, interpretacji, aranżacji i innych zmian w materiałach i do korzystania i rozporządzania tymi materiałami. Skoro tak, to agencja nie była jedynym wyłącznym wykonawcą nadzoru autorskiego nad realizacją kreacji kampanii a więc nie było możliwe udzielenia jej zamówienia z wolnej ręki.

2.4 Jakie postanowienia wobec tego powinny być zawarte w umowach?

Orzeczenie NSA zasługuje w pełni na aprobatę. Jakie wnioski z niego wynikają dla przedsiębiorców w kwestii treści umów zawieranych na promocje i reklamę z grafikami czy agencjami, niezależnie od tego czy podlegają one reżimowi zamówień publicznych?

Najczęściej spotykane umowy w tym zakresie (umownie: przedsiębiorca – agencja) na reklamę czy promocję dotyczą jednego lub kilku konkretnych produktów i dają przedsiębiorcy prawo do korzystania z projektów dla nich w określonym zakresie (czas, terytorium, nakład). Powstają często niejako przypadkowo – najpierw pojawia się projekt, potem korzystanie z niego sankcjonowane jest umową. Takie postępowanie zaburza perspektywę – skupia się na teraźniejszości nie tworząc ram dla przyszłości. To co dzisiaj wydaje się projektem idealnym po pewnym czasie traci atrakcyjność i  trzeba szukać nowych rozwiązań. Te można tworzyć od nowa, ale można też rozwijać dotychczasowe. Rozwijać nie tylko projekt w odniesieniu do  konkretnego produktu ale rozszerzać wachlarz podobnych produktów z podobnymi rozwiązaniami plastycznymi, podobne opakowania, listowniki – całą oprawę plastyczną produkcji i przedsiębiorstwa. Jeśli chcemy zastosować to rozwiązanie, należy zadbać o właściwą treść umowy.

3. Rezultat, odbiór pracy i korzystanie z utworu

3.1 Protokół odbioru

Istotnym elementem który powinien towarzyszyć następczo podpisanej umowie powinien być protokół odbioru dzieła.

Jest to dokument zawierany przez strony przeważnie w formie pisemnej, potwierdzający finalizację transakcji, czyli iż rezultat w postaci utworu (egzemplarza, nośnika z zapisem cyfrowym itp.) został odebrany i następuje przeniesienia praw do utworu. Najczęściej występuje ten przypadek, iż zastrzeżono, że prawa majątkowe autorskie przejdą na zamawiającego/ zleceniodawcę/usługodawcę z chwila odbioru dzieła/utworu.

Takie użycie zwrotu w czasie przyszłym w trybie niedokonanym powoduje iż powinna znaleźć się klauzula zgodnie z którą w czasie teraźniejszym zawarte jest oświadczenie o przeniesieniu tych praw, a więc iż stwórca przenosi prawa autorskie majątkowe do utworu zgodnie z postanowieniem umowy z chwilą odbioru dzieła. Tylko gdy w umowie zawarto postanowienia, iż na podstawie tego (o którym tu mowa) zapisu umowy, na jej podstawie przejdą autorskie prawa majątkowe na nabywcę z chwilą dokonania odbioru dzieła w protokole może to być już pominięte lub jedynie informacyjnie zapisane iż, te prawa przechodzą zgodnie z umową.

Także ten protokół jest ostatnim miejscem i ostatnią chwilą kiedy możemy zapisać odpowiednie klauzule/ oświadczenia twórcy, zbywającego autorskie prawa majątkowe o udzieleniu zgody na wykonanie praw zależnych lub i zgodę aby nie było wątpliwości na wykonywanie autorskich praw osobistych w zakresie nadzoru autorskiego.

Przepisy prawa nie nakazują jego sporządzenia, jednakże dla bezpieczeństwa zarówno wykonawcy jak i zamawiającego warto go sporządzić. Udokumentowanie wydania nośnika i niezbędnych form dla zwielokrotniania (szablony, matryce, klisze, nagrania w odpowiednim standardzie, formacie, pliki cyfrowe w odpowiedniej rozdzielności) itp. Protokół powinien zawierać też datę odebrania dzieła oraz wskazywać czy przedmiot umowy jest zgodny z zamówieniem, ewentualnie wskazywać na braki/wady/niezgodności.

Protokół powinien być podpisany przez zdającego i odbierającego zamówienie.

3.2 Przetwarzanie

Niewątpliwym jest wskazanie w umowie co do podstaw i zakresu przetwarzania dzieła.

Tak więc, chodzi tu o to aby, już w umowie udzielił Twórca zezwolenie na wykonanie tzw. zależnych praw autorskich, w określonych zakresach, a więc np. tłumaczenia, wypisu, wersje skrócone lub inne przetworzenia na inne postacie utworów ze z względu na inne formy rozpowszechniania, czyli np. zrobienie scenopisu, przeróbka na dostosowanie np. treści reklamy do innego z nazwy produktu lub jak często się zdarza na inny rynek lub na inny sezon.

Trzeba pamiętać, że jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono o przeniesieniu całości autorskich praw majątkowych (art. 46 ustawy o prawach autorskich).

Zgodnie z przedstawionymi wcześniej i wyżej podstawami prawnymi, dokonując w przedsiębiorstwie własnej przeróbki lub zlecając na zewnątrz przetwarzane dzieła należy zapewnić prowadzenie właściwego nadzoru autorskiego.

Nadzór taki nie musi być zlecany przez twórcę dzieła o ile w umowie zapewniono sobie wykonywanie praw zależnych bez zgody twórcy jak i wykonywanie nadzorów autorskich nad tym, a więc jak już wcześniej była mowa,  jeśli strony w umowie tak postanowią nadzór może sprawować także inna osoba trzecia/ przedsiębiorstwo posiadające ku temu niezbędne kompetencje.

3.3 Nadzór autorski

W praktyce należy pamiętać iż, już w momencie w którym postanawiamy dokonać „przetworzenia” utworu czyli jego przeróbki na inny format lub do rozpowszechniania w innej postaci, musimy jednocześnie ustalając zakres takiego przetworzenia po sprawdzeniu, że nie musimy uzyskiwać zgody twórcy gdyż zabezpieczyliśmy sobie już z gorytaką możliwość w umowie nabywając autorskie prawa majątkowe, dokonać wybory bądź w ramach przedsiębiorstwa wybrać osobę której powierzymy nadzór autorski bądź zlecić przedsiębiorstwu zewnętrznemu. W takiej sytuacji przychodzi czas na przygotowanie umowy, ustalenie tego zakresu wykonywania nadzoru autorskiego.

W tym miejscu ważne jest wówczas zapoznanie się i uwzględnienie przywołanego wcześniej orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Różne artystyczne wykonania realizowane prze aktorów, recytatorów w sposób twórczy przyczyniających się do wykonywania utworu lub powstania wykonania powinny być objęte nadzorem autorskim gdyż zapał twórczy może naruszyć integralność dzieła czy też autora praw zależnych dzieła czy przetwarzania.

Art. 60 Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych wprowadza obowiązek umożliwienia przeprowadzenia twórcy tzw. nadzoru autorskiego przed rozpowszechnieniem utworu. Obowiązek ten wprowadza ust. 1 ww. artykułu,  umożliwia autorowi wprowadzenie zmian w utworze, jeżeli są one niezbędne i wynikają z okoliczności od twórcy niezależnych, koszty ich wprowadzenia obciążają nabywcę praw autorskich majątkowych lub licencjobiorcę. Ustawa nie precyzuje na czym konkretnie ma polegać sprawowanie nadzoru, zatem może przybierać ono różny charakter w zależności od rodzaju utworu, inne będzie w przypadku utworów plastycznych (ustawa przyznaje autorowi utworu plastycznego prawo do sprawowania odpłatnego nadzoru autorskiego), a inne w przypadku utworów audiowizualnych.

Termin na wykonanie nadzoru musi dać możliwość realnego zapoznania się z dziełem, jego kontroli i wprowadzenia ewentualnych zmian, nie określa jednak precyzyjnego określenia czasu jaki posiada autor, jednak zgodnie z ust. 2, jeżeli autor nie przeprowadzi nadzoru autorskiego w odpowiednim terminie, domniemywa się zgodę autora na rozpowszechnianie utworu.

---