Przekazanie prywatnego samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych przy użytku mieszanym

Ewidencja środków trwałych stanowi szczegółowy spis majątku przedsiębiorstwa – składa się z listy środków trwałych przekazanych przez przedsiębiorcę do korzystania na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa PIT”), środkami trwałymi są

stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

maszyny, urządzenia i środki transportu,

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy (…)

lub leasingu. Środkami trwałymi nie mogą być zatem przedmioty niesłużące faktycznie wykonywaniu działalności gospodarczej.

Pomnażanie aktywów przedsiębiorstwa podlegających ewidencji stwarza przedsiębiorcy możliwość np. dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środka trwałego lub dokonywanie odpisów określonych procentowo kosztów uzyskania przychodu, co pomniejsza należny do uiszczenia podatek.

Jednym z najczęściej wprowadzanych do majątku przedsiębiorstwa składników jest samochód osobowy - w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym jest to pojazd osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat?

Pokaż materiały

Ustawa PIT szczegółowo określa maksymalne możliwe odliczenia od podatku dla przedsiębiorcy korzystającego z samochodu osobowego przy wykonywaniu działalności gospodarczej, w zależności od sposobu korzystania z pojazdu oraz jego statusu prawnego. Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika (tzw. „użytek mieszany”). Innymi słowy, dla przedsiębiorcy korzystającego z samochodu osobowego zarówno do celów prywatnych, jak i związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, po wprowadzeniu pojazdu do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, przewidziano ustawowo limit 75% kosztów eksploatacyjnych podlegających uznaniu za koszt uzyskania przychodu przedsiębiorcy. Użytek mieszany samochodu osobowego niebędącego majątkiem przedsiębiorstwa pozwala korzystać jedynie z 20% limitu odliczenia kosztów eksploatacyjnych pojazdu (wskazany limit 20% dotyczy również ubezpieczenia). W obu jednak przypadkach, dla uzyskania stosownego odliczenia, nie jest konieczne prowadzenie „kilometrówki” przez przedsiębiorcę.

Wprowadzenie samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej pozwala przedsiębiorcy zatem uznać do 75% kosztów eksploatacji pojazdu przy użytku mieszanym jako koszty uzyskania przychodu.

Aby wprowadzić samochód osobowy do ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, należy spełnić przede wszystkim warunki uznania go za środek trwały, przytoczone na wstępie:

pojazd jest własnością lub współwłasnością podatnika;
został wytworzony lub nabyty we własnym zakresie;
est kompletny i zdatny do użytku;
będzie użytkowany do celów działalności gospodarczej lub oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu;
jego przewidywany czas użytkowania jest dłuższy niż 1 rok.

Wprowadzenie środka trwałego do ewidencji wymaga sporządzenia przez przedsiębiorcę stosownego oświadczenia zawierającego:

datę i miejsce sporządzenia oświadczenia;
dane przedsiębiorcy;
oznaczenie tytułu prawnego do składnika (własność/współwłasność) oraz jego opis, dane specyfikacyjne;
datę przekazania środka trwałego do majątku przedsiębiorstwa;
określenie wartości początkowej (od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych);
metodę amortyzacji;
podpis osoby składającej oświadczenie.

Za wartość początkową środków trwałych uznaje się:

w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;
w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia;
w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Ważne:

Określenie wartości początkowej powinno uwzględniać stopień zużycia środka trwałego oraz średnią cenę rynkową rzeczy tego samego rodzaju i jakości.

Warto dodatkowo wskazać, iż środki trwałe, których wartość nie przekracza 10 000 złotych (netto dla podatników VAT czynnych, brutto dla podatników zwolnionych z VAT) mogą być wprowadzone w koszty działalności gospodarczej bezpośrednio (jednorazowo) lub zamortyzowane z momentem wprowadzenia – nie jest zatem konieczne wprowadzanie ich do ewidencji środków trwałych.

Stan prawny na dzień: 21 stycznia 2020 roku

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387);
Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ITPB1/415-717/14/WM.

Zawieszenie a zamknięcie działalności

W czasie prowadzenia działalności gospodarczej zdarzają się sytuacje, że firma nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a przede wszystkim oczekiwanych zysków. Wówczas przedsiębiorca często zmuszony jest zamknąć swoją działalność. Nie jest to jednak jedyne wyjście - w niektórych przypadkach można zawiesić prowadzenie działalności gospodarczej, aby po pewnym czasie powrócić do jej prowadzenia.

Pobierz poradnik