Forma prokury jako szczególnego rodzaju pełnomocnictwa

Szybko, łatwo i na klik... z nami rozliczysz swój PIT
Przejdź do Twój e-PIT
- A
- A
- A
Pytania
do eksperta

Użytkownik naszego portalu ma zostać ustanowiony prokurentem nowozakładanego przedsiębiorstwa. Zastanawia się w jakiej formie powinna zostać sporządzona prokura – na piśmie czy w formie aktu notarialnego. Dodaje, że będzie jedynym prokurentem. Użytkownik pyta również czy istnieje oficjalny wzór tego dokumentu.

Poniżej odpowiedź:

W piśmiennictwie wskazuje się, że prokura stanowi szczególny rodzaj pełnomocnictwa o wyznaczonym ustawowo zakresie umocowania. Została ona zdefiniowana w art. 109¹ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej również jako: „k.c.”):

prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Dla porządku warto odnieść się do definicji przedsiębiorcy, wprowadzonej przez art. 43¹k.c.:

przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 §1 prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Ustawodawca w sposób definitywny przewidział w art. 109²k.c. że prokura powinna zostać sporządzona na piśmie pod rygorem nieważności. Wyklucza to zatem przyjęcie wymogu formy notarialnej. Przepisy Kodeksu cywilnego wskazują wprost na określone sytuacje kiedy ta forma szczególna powinna być zachowana (np. art. 236 §3, 1052 §3, art. 245 §2).
W przypadku udzielania prokury nie istnieje obowiązek sporządzania jej jako aktu notarialnego. Z treści przepisów Kodeksu cywilnego nie wynika też przedmiotowy zakaz – prokura może, ale nie musi, być udzielona w formie aktu notarialnego.

Chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat?

Pokaż materiały

Nie istnieje oficjalny, przyjęty odgórnie wzór dokumentu potwierdzającego udzielenie prokury. Dokument ten powinien jednak zostać prawidłowo nazwany – „prokura”, a nadto należy prawidłowo oznaczyć w nim przedsiębiorcę i prokurenta, datę, miejscowość oraz okres przez jaki ma ona obowiązywać. Udzielenie prokury następuje poprzez złożenie oświadczenia woli przez przedsiębiorcę. Prokurent nie musi podejmować żadnych czynności, aby została ona przyjęta. Co wydaje się oczywiste prokurent może odmówić przyjęcia prokury. W reżimie przepisów dotyczących spółek prawa handlowego wyróżnia się także moment ustanowienia prokury oraz szczególne postanowienie w przedmiocie jej udzielania, zwłaszcza co podmiotów legitymowanych do tego. Szczegółowo prokura została zdefiniowana i omówiona w Słowniku pojęć na naszym portalu: https://mikroporady.pl/slownik-pojec/prokura.

Na koniec należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 109⁸k.c. zarówno udzielenie, jak i wygaśnięcie prokury przedsiębiorca powinien zgłosić do właściwego rejestru – CEiDG lub rejestru przedsiębiorców KRS. Zgłoszenie to powinno zawierać wskazanie rodzaju prokury (w analizowanym przypadku jest to prokura samoistna). Wpis prokury do rejestru ma charakter deklaratoryjny, bowiem prokura jest skuteczna już od momentu jej udzielenia.

Stan prawny na dzień: 17.08.2021 r.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Wpisz nasz KRS 0000318482 w deklaracji podatkowej PIT.

Umowa przedwstępna a umowa przyrzeczona

Pewnie niejednokrotnie zdarzyło Ci się słyszeć określenie takie jak umowa przedwstępna (łac. pactum de contrahendo) bądź umowa przyrzeczona (inaczej nazywaną także umową definitywną bądź ostateczną).

Czy wiesz, co one oznaczają? Czy potrafisz opisać czego dotyczą te umowy oraz wskazać różnice pomiędzy nimi? Poniżej pokrótce wyjaśniamy Ci czym są umowa przedwstępna oraz umowa przyrzeczona.

Obydwie umowy zostały przez ustawodawcę wskazane w ustawie z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (dalej też jako „k.c.”).
U

mowa przedwstępna, jest umową zobowiązującą, w której jedna ze stron (bądź obie strony umowy (tzw. umowa jedno bądź dwustronnie zobowiązujące)) składają oświadczenie zobowiązania się do zawarcia w przyszłości oznaczonej umowy przyrzeczonej. Natomiast umową przyrzeczoną nazywamy umowę ostateczną, definitywną zawartą pomiędzy stronami umowy przedwstępnej. Celem zawarcia umowy przedwstępnej jest gwarancja zawarcia przez strony w przyszłości umowy przyrzeczonej.

Pobierz poradnik