Podatek dochodowy

Użytkownik zwrócił się do nas z prośbą o udzielenie porady prawnej w następującym stanie faktycznym:

Spółka z o.o .(działalność budowlana) zakupiła samochody osobowe wyłącznie dla celów służbowych. Dwóch wspólników spółki z o.o., którzy mają własne działalności gospodarcze, korzystają z samochodów służbowych należących do spółki z o.o. tylko i wyłącznie w celach związanych ze sprawami spółki. Wspólnicy prowadzą ewidencję przebiegu pojazdu dla celów VAT. Czy koszty związane z używaniem samochodów osobowych przez wspólników można zaliczyć w 100% do kosztów uzyskania przychodów? Czy działania wspólników, ich praca, na rzecz spółki dzięki której przyczyniają się do rozwoju spółki, ma być traktowane jako świadczenia nieodpłatne? Czy takie działania wspólników są neutralne podatkowo? Nadmieniam, że wspólnicy nie są w spółce zatrudnienie, są tylko udziałowcami

Słowem wstępu należy zaznaczyć, że Akademia Liderów Innowacji i Przedsiębiorczości dr. Bogusława Federa świadczy bezpłatną pomoc na rzecz mikro i małych przedsiębiorców. Takie działania wynikają z celów statutowych Fundacji, która nie pobiera opłat a swoje działania. Jednakże należy wskazać, że w ramach udzielanych bezpłatnych porad prawnych Fundacja nie realizuje indywidualnych zleceń. Zgodnie z Regulaminem E-Punktu Konsultacyjnego udostępnionego w serwisie mikroporady.pl porady prawne obejmują jedynie odpowiedzi na zadane przez użytkowników pytania i dotyczą informacji o aktualnym stanie prawnym oraz zmian w przepisach obowiązujących w Polsce, jednak nie obejmują swym zakresem przepisów prawa podatkowego. W związku z powyższym, poniżej zostaną opisane ogólne zasady dotyczące kosztów uzyskania przychodów w spółce.

Należy wskazać, że ustawodawca w podatku dochodowym wprowadził ograniczenie w ujmowaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych. Jak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o PDOF, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż prywatny samochód podatnika, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli samochód ten jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Przepis ten zezwala zatem na ujmowanie w kosztach podatkowych 75% wydatków z tytułu używania firmowego samochodu osobowego. Przy czym przez firmowy samochód należy rozumieć tu zarówno samochód wpisany do ewidencji środków trwałych, jak również używany przez podatnika np. na podstawie umowy leasingu, najmu czy dzierżawy. Takie stanowisko przedstawiło Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podatkowych z 9 kwietnia 2020 r. dotyczącym wykorzystywania samochodu osobowego w prowadzonej działalności.

Ograniczenie to nie ma zastosowania, gdy samochód osobowy jest wykorzystywany przez podatnika wyłącznie do celów prowadzonej działalności. W takiej sytuacji podatnik może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków eksploatacyjnych związanych z jego używaniem. Potwierdziło to MF w ww. objaśnieniach.

Chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat?

Pokaż materiały

Fakt, że samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów związanych z ze spółką, co do zasady, stwierdza się na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu dla celów VAT. Wynika to z art. 23 ust. 5f ustawy o PDOF, zgodnie z którym, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ww. ewidencji, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku jednak, gdy podatnik, zgodnie z przepisami o VAT, nie ma obowiązku prowadzenia takiej ewidencji (jest np. zwolniony z VAT), wówczas ww. przepis (art. 23 ust. 5f ustawy o PDOF) nie znajduje zastosowania. Oznacza to, że jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany przez ww. podatnika wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, to mimo braku ww. ewidencji, wydatki związane z używaniem tego pojazdu mogą być kosztem podatkowym w pełnej wysokości, tj. w wysokości 100% kwoty brutto. Takie stanowisko znalazło potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych - przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 2 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.569.2019.1.DJD.

Należy podkreślić, że ujmowanie w kosztach podatkowych 100% ww. wydatków nie jest możliwe w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności "prywatny" samochód (stanowiący własność podatnika, niebędący składnikiem majątku w działalności gospodarczej). W takiej sytuacji wydatki z tytułu używania ww. samochodu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% ich wartości.

Należy także dodać, że regulacja ta ma zastosowanie również w przypadku, gdy samochód stanowi współwłasność podatnika. Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 21 lutego 2019 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.25.2019.1.KF.

Na koniec warto dodać, że w razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących spraw podatkowych rekomendujemy zwrócić się do biura podatkowego lub doradcy podatkowego. Osoby wykonujące ten zawód posiadają odpowiednie kompetencje i rozległą wiedzę, aby udzielić podatnikowi stosownych informacji. Wiele zależy od indywidualnego podejścia do każdej sprawy, bo dzięki temu można w sposób bardziej profesjonalny i dokładniejszy odpowiedzieć na wszystkie wszelkie pytania stawiane przez podatnika, a także będzie można udzielić profesjonalnej porady w niniejszej sprawie.

Wpisz nasz KRS 0000318482 w Deklaracji Podatkowej PIT.

Wyszukaj:

Akademia Liderów Innowacji i Przedsiębiorczości Fundacja dr Bogusława Federa w https://www.podatki.gov.pl/pit/twoj-e-pit/

Dziękujemy :)

Stan prawny na dzień: 29 września 2023 r.

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.)

Umowa spedycji a umowa przewozu

Zarówno umowa spedycji, jak i umowa przewozu zostały zdefiniowane przepisami Kodeksu Cywilnego (dalej: „k.c.”) i wchodzą w skład zagadnień prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 774 k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Umową spedycji jest natomiast umową, na mocy której, spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. Jednocześnie spedytor może występować w imieniu własnym albo w imieniu dającego zlecenie. (art. 794 § 1 i § 2 k.c.). W przypadku umowy przewozu istotne pozostaje zatem przemieszczenie, czyli zmiana miejsca położenia rzeczy od chwili nadania czy osób, od momentu zajęcia miejsca w środku transportowym, na miejsce przeznaczenia osiągnięte w chwili wykonania umowy. Elementami przedmiotowo istotnymi umowy przewozu są: oznaczenie punktów początkowego i końcowego świadczenia przewozowego, określenie wielkości wynagrodzenia należnego przewoźnikowi oraz wskazanie przedmiotu przewozu.

W przypadku spedycji podkreśla się, że pojęcie spedycji występuje w znaczeniu ekonomicznym i prawniczym. W ujęciu ekonomicznym spedycja oznacza działalność zarobkową, polegającą na organizowaniu przemieszczania ładunków w zastępstwie zleceniodawcy oraz wykonywaniu związanych z tym czynności, z wyjątkiem samego przewozu, przeładunku i czynności dodatkowych. Natomiast w ujęciu prawniczym, stosownie do ustawowej definicji umowy spedycji, przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa do wysłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. Istota tego rodzaju umowy sprowadza się zatem do wykonania wszelkiego rodzaju usług pobocznych względem usługi przewozu, ułatwiających jej wykonanie, jednak niebędącą usługą przewozu, o której mowa w art. 774 k.c. Umowy spedycji jest zatem umową towarzyszącą umowie przewozu. Nie jest przy tym wykluczone, że sam spedytor, będący równocześnie przewoźnikiem, dokona przewozu towaru, jednak wówczas uznać należy, że doszło do wykonania przewozu w oparciu o odrębne zobowiązanie.

Jak wskazano, umowa spedycji może być i zwykle jest umową towarzyszącą umowie przewozu, co może rodzić pewnego rodzaju problemy w zakresie odróżnienia obydwu typów umów. Jak jednak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 grudnia 2014 r. sygn. akt: I ACa 461/14 w przypadku, gdy podstawowym obowiązkiem zleceniobiorcy jest dokonanie przewozu rzeczy, to w celu usunięcia wątpliwości czy strony łączy umowa przewozu, czy umowa spedycji, niezbędne jest ustalenie, czy do jego obowiązków należą także czynności związane z organizacją przewozu, kwalifikowane jako czynności spedycyjne.

Pobierz poradnik