Pytanie z dnia 22 stycznia 2018
Przedstawiony problem prawny: Czy komputer, aparat, drukarka, stanowią środek trwały czy wyposażenie?
Dla właściwego ustalenia kosztów uzyskania przychodów ważne jest prawidłowe kwalifikowanie nabytych składników majątku zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o PIT. Komputer jak i łącznie lub odrębnie drukarka, skaner, urządzenie wielofunkcyjne, mogą stanowić środek trwały podlegający odpisowi amortyzacyjnemu jak i rzeczowy środek wyposażenia jednorazowo umarzany (odpisywany w koszty).
Zgodnie z art. 22 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U 2016.2032) nie została podana jednolita definicja środka trwałego, lecz wskazanie w art. 22a składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji.
Środkami trwałymi w rozumieniu Ustawy są więc “stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty,
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1. („umowa leasingu-umowa nazwana w kodeksie cywilnym, a także każda inna umowa, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów”)
By uznać składnik majątku za środek trwały powinien on:
- stanowić własność lub współwłasność podatnika,
- być nabytym lub wytworzonym we własnym zakresie,
- być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
- mieć przewidywany okres używania dłuższy niż rok,
- być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanym do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Zgodnie z art. 22 d Ustawy Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie mogą stanowić wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie prowadzenia Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz.U 2017.728) wyposażenie to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Ewidencją wyposażenia zaś powinno być objęte wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł netto.
Składniki majątku o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł, nawet jeżeli spełniają kryteria do uznania ich za środki trwałe (m.in. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok), mogą być zgodnie z wolą podatnika, niezaliczone do środków trwałych, ale wówczas należy je potraktować jako wyposażenie. Jeżeli wartość składników majątku przekracza 1500 zł należy wprowadzić je do ewidencji wyposażenia. Natomiast składniki majątku, których wartość początkowa nie przekracza 1500 zł nie podlegają wykazaniu w ewidencji wyposażenia.
Podstawa prawna:
- Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U 2016.2032)
