Uwaga #1: Charakter umowy, strony umowy - wstęp

Umowa faktoringu

Umowa faktoringu jest umową nienazwaną. Umowa ta łączy w sobie elementy cesji wierzytelności (art. 509-517 k.c.) oraz umowy zlecenia (art. 734 – 751 k.c.) i umowy o dzieło (art. 627-634k.c.).

Patrz też http://mikroporady.pl/podatki-i-rachunkowosc/dla-ksiegowych/item/1288-faktoring-%E2%80%93-zbycie-wierzytelno%C5%9Bci.html

W swojej zasadniczej wersji (faktoringu właściwego) Sprzedawca dokonuje przelewu przysługujących mu wierzytelności na Faktora, którego obciąża ryzyko wypłacalności dłużnika. Od typowej cesji wierzytelności odróżnia umowę faktoringu zobowiązanie Faktora do wykonywania przy tym co najmniej dwóch dodatkowych usług na rzecz Faktoranta.

Stronami Umowy faktoringu są Faktorant (zwany również Sprzedawcą, Zbywcą Wierzytelności, Adherentem) oraz Faktor.
Faktorant to przedsiębiorca, prowadzący działalność gospodarczą w dowolnej formie.

Faktor to podmiot zawodowo zajmujący się usługami faktoringu, czyli także przedsiębiorca. Forma prowadzenia działalności przez Faktora jest dowolna, jednakże w praktyce trudnią się tym w głównej mierze banki lub wyspecjalizowane spółki faktoringowe.