Gdy w 1961 roku John F. Kennedy rzucił rodakom wyzwanie zdobycia w zbliżającym się dziesięcioleciu księżyca, powiedział, że zawsze było to jego wielkim marzeniem. Mocno wierzył w możliwość jego urzeczywistnienia i jednocześnie był świadom tego, że pasuje ono doskonale do ducha „mogę to zrobić”. W chwili, gdy człowiek wylądował na księżycu spełniło się marzenie wielu ludzi. Projekt księżycowy był próbą odwagi, która zakończyła się spektakularnym sukcesem, gdyż zadziałała filozofia oparta na zaangażowaniu - pojawiało się marzenie, wiara w jego urzeczywistnienie, wewnętrzna odwaga i działanie. Lecz choć astronauta Neil Armstrong udowodnił światu skuteczność filozofii: marzenie, wiara, odwaga i czyn, twórcą tej filozofii nie był prezydent Kennedy lecz Walt Disney.
Wszystko, co robił Disney, każda podjęta przez niego decyzja, każda strategia, którą obrał - wyrastały z tych czterech pojęć. Opoką, na której wznosiły się jego życie i twórczość były wartości, w które wierzył. To, w jaki sposób motywował do pracy swoich pracowników, zarządzał twórczym procesem oraz innowacjami, opierało się na: marzeniu, wierze, odwadze i czynie.
Disney wierząc w moc wyobraźni, był jednocześnie świadom tego, że aby odnieść sukces trzeba połączyć naturę marzyciela z działaniem menedżera kontrolującego koszty.
Kiedy w umyśle człowieka rodzi się jakiś pomysł, trzeba znaleźć w sobie odwagę, aby przekształcić go w konkretny produkt, usługę czy proces. Jednak realizacja pomysłów to starannie zaplanowany proces. Zdolność marzenia, podejmowania ryzyka i innowacyjnego myślenia musi być połączona z umiejętnością logistycznego zarządzania projektem. Dobrze prosperujące firmy dbają o równowagę między kreatywnością a ekonomią. Chodzi przecież o to, by zrealizować doskonałe przedsięwzięcie. I choć wielkie osiągnięcia mogą sprawiać wrażenie, że ich twórcy nie mieli trudności w podejmowaniu działań, aby spełnić swoje marzenia - jest to jedynie złudzenie. Często na horyzoncie pojawiali się sceptycy, którzy mnożyli wątpliwości lub próbowali zniechęcić ludzi do pomysłu. Trzeba było zaangażować ich w projekt, przedstawić im wszystkie możliwości, jakie projekt stwarza firmie i jej pracownikom, wysłuchać ich propozycji i wspólnie rozmawiać o przedsięwzięciu. Działać razem, aby później wspólnie cieszyć się z osiągnięć.
Kiedyś marzenie młodego artysty urzeczywistniło się pod postacią sympatycznej Myszki Miki, która dziś symbolizuje wizję potentata finansowego i jest źródłem potęgi jego firmy. Biznesowa mądrość Disneya pozwalała ludziom w jego organizacji marzyć i tworzyć, wspierała, zachęcała i wynagradzała pracowników, którzy wykorzystywali „technikę” tworzenia scenariusza pomysłu w celu rozwiązywania problemów planowania i komunikacji. Dzięki niej dziś wiemy, że jeśli organizacja ma osiągnąć sukces musi mieć wspólne marzenie - wizję, która wyrasta z potrzeby całej firmy i jest uznawana za swoją przez wszystkich jej pracowników.
Wizja to marzenie, wiara, odwaga i czyn. Składa się po części z patrzenia na horyzont, po części z patrzenia w głąb siebie, z wyobraźni, oceny sytuacji i często sporej dawki odwagi. Wspólne marzenie przyciąga zaangażowanie i wzbudza w ludziach energię. Nadaje ich pracy znaczenie.
Ludzie potrzebują czegoś, w co mogliby zaangażować swój talent, energię i serce. Jakiegoś wyzwania, które warte jest ich największego wysiłku. Chętnie i bez namowy włączają się w realizację przedsięwzięć, które uczynią ich życie lepszym, przyniosą znaczną poprawę dla ich społeczności lub kraju, umożliwią ich organizacji rozwój i rozkwit. Wizja to dusza firmy, która spaja pracowników jako zespół i ułatwia współpracę, a poczucie pracy zbiorowej nadaje jeszcze większy impet ich działaniom. Mając wspólną wizję każdy pracownik w firmie: dyrektor, handlowiec, magazynier czy ktokolwiek inny uważa się za część pierwszoligowego zespołu, rozwijającego swą zdolność do dostarczania ludziom wartościowego produktu lub usługi. Poczucie wnoszenia swojego wkładu w rozwój organizacji to poczucie wartości, które może zaowocować większym oddaniem, entuzjazmem oraz wewnętrzną motywacją do bardziej wytężonej pracy. Gdy wiemy,w jakim kierunku zmierza organizacja, a przełożeni widzą i nagradzają nasze zaangażowanie, pracujemy chętniej. Czujemy, że warto. Ktoś docenia nasze pomysły i starania. Najtrudniejsze zadania stają się wtedy wyzwaniami, które odważnie podejmujemy. Wiemy dokładnie, co oferuje nam wspólna wizja. Gdy podchodzimy do niej sceptycznie, najczęściej do końca nie potrafimy sobie wyjaśnić, czym jest wizja, a co nią nie jest. Nie ma wątpliwości, że wizja nie jest proroctwem. Nikt nie nazywa Gandhi’ego prorokiem, lecz wielkim wizjonerem, który pragnął niezależnych Indii. Wizja nie jest misją, gdyż wizja to kierunek, a określenie misji organizacji to określenie jej celu, nie kierunku. Wizja nie jest niczym statycznym, to elastyczny obraz przyszłości.
Możemy snuć różne hipotezy na temat tego, dlaczego ludzie pracują. Wspólna wizja, możliwość reprezentowania własnych marzeń i pomysłów, działanie zespołowe okazują się tym, co pracownicy cenią bardzo wysoko. Na co dzień chcą mieć poczucie, że skutecznie działają na rzecz celów organizacji i własnych, a ich wkład jest zauważany i doceniany przez firmę. Wtedy chętniej wykonują swoją pracę. Aby tak się działo, muszą znać kierunek działań w firmie, popierać wizję organizacji, a także widzieć, na czym polegają jej cele. Jednak najistotniejsze jest, by pracownicy uwierzyli, że ich marzenia staną się rzeczywistością, wtedy znajdą odwagę, by je realizować.
Podsumowując, warto podkreślić, że aby odnieść sukces potrzebny jest akt wiary, nadziei i odwagi, by marzenia stały się rzeczywistością.
Autor: dr Bogusław J. Feder
