Uwaga #1: Opis umowy - Wstęp

Umowa sprzedaży rzeczy przyszłej

Umowa sprzedaży rzeczy przyszłej jest pewną odmianą klasycznej umowy sprzedaży, mającej jednak za przedmiot szczególny sposób świadczenia – sprzedaży rzeczy, która w momencie zawarcia umowy jeszcze nie istnieje.

Zasadniczo większość regulacji odnoszących się do umowy sprzedaży znajdzie zastosowanie również w tym przypadku, jednak ze względu na przedmiot umowy sprzedaż, rzecz przyszła, należy mieć na względzie etap wytwarzania produktu, który świadomie umowy determinuje oraz specyfikę skutecznego przeniesienia własności i innych praw majątkowych do rzeczy na kupującego.

Dla skutecznego przeniesienia własności rzeczy przyszłej nie wystarczy najczęściej samo zawarcie umowy, tak jak przy klasycznej umowie sprzedaży – potrzebne będzie również m.in. przeniesienie posiadania rzeczy oraz często praw umożliwiających korzystanie z rzeczy zgodnie z ustalonym przeznaczeniem. W momencie zawarcia umowy, kupujący nabywa tzw. ekspektatywę własności przedmiotu sprzedaży. Przeniesienie posiadania rzeczy jest konieczne w każdym przypadku rozporządzania rzeczą przyszłą – nieistotna przy tym jest właściwość rzeczy, a więc jej oznaczenie jedynie co do gatunku bądź oznaczenie w sposób indywidualny.

W zależności od tego, czy umowa sprzedaży rzeczy przyszłej dotyczy rzeczy wytwarzanej na indywidualne zamówienie kupującego, czy też rzeczy, która i tak powstałaby w naturalnym oraz stale występującym procesie produkcyjnym, dla interpretacji umowy może być konieczne posiłkowe stosowanie przepisów ogólnych dotyczących umowy o dzieło. Umowa sprzedaży rzeczy przyszłej, która inicjuje i szczegółowo determinuje proces wytwarzania przedmiotu, nosi w sobie bowiem elementy umowy o dzieło. Można powiedzieć, że w szczególnych przypadkach umowa ta zbliża się także do umowy sprzedaży „specyfikacyjnej” (art. 549 k.c.), w ramach której kupujący może zastrzec sobie oznaczenie kształtu, wymiaru lub innych właściwości rzeczy.