Uwaga #1: Charakter umowy, strony umowy - wstęp

Umowa składu

Umowa składu jest umową nazwaną. Przepisy regulujące stosunek prawny określany przedmiotową umową zawarte są w art. 853-8599 k.c.

Zgodnie z art. 853 § 1 k.c. przez umowę składu przedsiębiorca składowy zobowiązuje się do przechowania za wynagrodzeniem, oznaczonych w umowie rzeczy ruchomych. Zgodnie z 853 § 2 k.c. przedsiębiorca składowy jest obowiązany wydać składającemu pokwitowanie, które powinno wymieniać rodzaj, ilość, oznaczenie oraz sposób opakowania rzeczy, jak też inne istotne postanowienia umowy.

Stronami umowy składu są przedsiębiorca składowy, czyli podmiot, który zobowiązuje się do składowania określonych w umowie składu rzeczy ruchomych oraz składający, czyli podmiot oddający rzeczy ruchome do składowania.

Należy przy tym wyjaśnić, iż przedsiębiorca składowy jest strona kwalifikowaną w umowie, tzn., że umowa składu może zostać skutecznie zawarta wyłącznie z osobą będącą przedsiębiorcą składowym. Forma organizacyjno-prawna przedsiębiorcy składowego jest dowolna, tj. może to być zarówno osoba fizyczna (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą) , osoba prawna (np. sp. z o.o., spółka akcyjna), czy jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej. (np. spółka jawna, spółka komandytowa). Warunkiem uznania za przedsiębiorcę składowego jest prowadzenie zawodowo i zarobkowo przedsiębiorstwa składowego, a zatem prowadzenie we własnymi imieniu przedsiębiorstwa, którego przedmiotem jest świadczenie usług składu. Przedsiębiorca składowy nie musi prowadzić wyłącznie działalności polegającej na świadczeniu usług składu, może wykonywać tą działalność łącznie z inną działalnością gospodarczą (np. łącznie z ze spedycją).

Umowa składu jest umową realną, co oznacza, że dochodzi do skutku dopiero po wydaniu przedsiębiorcy składowemu przedmiotu umowy składu, a nie w momencie złożenia zgodnych oświadczeń woli umowy.