Uwaga #1: Umowa o świadczenie usług, prowadzenie ksiąg rachunkowych - wstęp Umowa o prowadzenie ksiąg rachunkowych - mikroPorady.pl

W każdym z wariantów, czy to węższym obejmującym przedmiotowo tylko usługi stricte księgowe, czy też w wersji szerszej obejmującej poza usługami typowo księgowymi również usługi rachunkowe, Umowa będzie umową o świadczenie usług, do której zastosowanie znajdują przepisy k.c. odpowiednio o zleceniu (patrz art. 750 k.c.). Pod pojęciem prowadzenia ksiąg rachunkowych należy rozumieć tu dokonywanie w księgach rachunkowych w sposób zorganizowany i ciągły, na podstawie dowodów księgowych, zapisów zdarzeń gospodarczych w porządku chronologicznym i systematycznym oraz ich grupowanie i uzgadnianie.

Przy konstruowaniu tego rodzaju umów trzeba mieć, poza przepisami k.c., również na uwadze art. 76a Ustawy o rachunkowości, stanowiący, iż usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6. Ten ostatni przepis stanowi, że rachunkowość jednostki1obejmuje :
- prowadzenie, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym;
- okresowe ustalanie lub sprawdzanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów;
- wycenę aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego;
- sporządzanie sprawozdań finansowych;
- gromadzenie i przechowywanie dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji przewidzianej ustawą.

Działalność, o której mowa w ust. 1 art. 76a, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:
1) mają pełną zdolność do czynności prawnych,

2) nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9 ustawy o rachunkowości.

O Umowie stałego zlecenia wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 30.06.2010 r. sygn. V CSK 1/10, LEX nr 677906, w którym postanowił, że: „1. Przepis art. 87 § 1 k.p.c. stanowi o Umowie stałego zlecenia. Wymaga więc uściślenia, że taka umowa może stanowić podstawę udzielenia pełnomocnictwa procesowego zarówno wtedy, gdy obejmuje dokonanie określonej czynności prawnej, tj. w przypadku zawarcia Umowy zlecenia, o której stanowi art. 734 § 1 k.c., jak również wtedy, gdy obejmuje dokonanie określonej czynności faktycznej lub usługi na rzecz mocodawcy, tj. w przypadku zawarcia umowy, o której stanowi art. 750 k.c., do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Istotne jest, aby Umowa stałego zlecenia określała, jakie czynności prawne, faktyczne lub usługi miał dokonać przyjmujący zlecenie dla dającego zlecenie. Stała Umowa zlecenia, w tym obejmująca świadczenie pomocy prawnej, może stanowić podstawę do udzielenia przez mocodawcę pełnomocnictwa procesowego tylko wtedy, gdy przedmiotem sprawy są określone w tej umowie czynności prawne, faktyczne lub usługi, które przyjmujący zlecenie miał dokonać dla dającego zlecenie."

Powrót do dokumentu