Uwaga #1: Istota umowy - wstęp

Umowa konsorcjum

Konsorcjum jest konstrukcją umowną, zatem warunkiem koniecznym jego powstania jest zawarcie stosownej umowy przez podmioty je tworzące. Umowa konsorcjum jest umową nienazwaną, zawieraną na podstawie zasady swobody umów (353¹ Kodeksu cywilnego), którą przedsiębiorcy zawierają dla realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego. Na jej mocy przedsiębiorcy zobowiązują się do wspólnego działania, wspólnego ponoszenia ryzyka gospodarczego i wspólnego odnoszenia korzyści. J

Jest przydatną formą realizacji przedsięwzięć, które ze względu na swoją skalę lub charakter przewyższają możliwości realizacyjne jednego przedsiębiorcy. Konsorcjum jest częstą formą współpracy przedsiębiorców przy ubieganiu się o wykonanie zamówienia publicznego, czego podstawą jest art. 58 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych.

Cechą konsorcjum jest samodzielność i odrębność uczestników konsorcjum, nie tworzą oni odrębnej jednostki organizacyjnej. Jednakże, umowa konsorcjum, w zależności od tego, co w niej postanowiono, może spełniać przesłanki uznania jej za którąś z umów nazwanych np. spółki cywilnej. Jednakże, umowa konsorcjum będzie umową spółki cywilnej, tylko jeżeli będzie ukształtowana według art. 860–875 k.c. Strony mogą, zatem tak ukształtować określany mianem konsorcjum stosunek prawny, że nie będzie on spełniał przesłanek z art. 860 § 1 k.c. i tym samym, nie będzie spółką cywilną.

Cechą charakterystyczną umowy spółki cywilnej, której nie powinna statuować umowa konsorcjum o ile nie ma być spółką cywilną - jest powstanie wspólnego majątku wspólników.