Uwaga #2: Porozumienie wekslowe – forma - wstęp

Porozumienie wekslowe

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 28 maja 1998 r., sygn. akt III CKN 531/97): „porozumienie wekslowe może być zawarte w dowolnej formie, nie musi więc być sporządzone na piśmie, lecz może dojść do skutku także w sposób dorozumiany”.

Rekomendujemy jednak, aby zawierać takie porozumienie w formie pisemnej, gdyż w razie ewentualnego sporu będzie można łatwiej udowodnić treść porozumienia.

Pomimo, iż nie jest obligatoryjne zawieranie porozumienia dwustronnego, to jednak zgodnie z opinią doktryny (M. Litwińska, glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 1999 r., sygn. Akt I CKN 215/98) za niewłaściwą uznać należy praktykę jednostronnego podpisywania deklaracji [wekslowej] przez dłużnika i wręczania jej wierzycielowi. W istocie rzeczy to wierzyciel powinien podpisać deklarację, ponieważ zaciąga on wobec dłużnika zobowiązanie co do wypełnienia weksla. Dodajmy, że umowny charakter deklaracji wpływa także na sposób dokonywania wykładni oświadczeń woli stron: art. 65 § 2, a nie art. 65 § 1 k.c.