Komentarz #4: Orzeczenie 3 - Istota Umowy przewozu - wstęp

Umowa przewozu rzeczy

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2007 r. V CSK 420/06

1. Zgodnie z art. 774 i nast. k.c. stroną Umowy przewozu są wyłącznie nadawca (wysyłający przesyłkę) i przewoźnik, a nie osoba wskazana w listach przewozowych jako płatnik opłacający należności przewozowe. Z kolei z art. 47 ust. 2 Prawa przewozowego wynika, że nadawcą przesyłki nie jest nawet osoba oddająca przewoźnikowi przesyłkę do przewozu, którą to osobę ustawodawca kwalifikuje jedynie jako upoważnioną przez nadawcę do wykonania wszelkich czynności związanych z zawarciem umowy przewozu.
2. Nie jest generalnie wykluczone stosowanie zasady swobody kontraktowej przez strony zmierzające do zawarcia Umowy przewozu, to jednak wynikiem takiej modyfikacji, dokonanej w granicach określonych art. 3531 k.c., nie może być uznanie za Umowę przewozu takiego kontraktu, w którym kontrahentem przewoźnika nie jest nadawca (wysyłający przesyłkę). Modyfikacja stosunku prawnego przewozu jest co do zasady możliwa, jednak po uprzednim pozytywnym przesądzeniu, że przedmiotem takiej modyfikacji jest umowa, która może zostać zakwalifikowana jako Umowa przewozu.