Zasady rozliczania VAT od usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych świadczonych dla konsumentów

Od 1 stycznia 2015 r., poprzez znowelizowanie art. 28k ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2021.685), dalej: ustawa o VAT zmienione zostały zasady ustalania miejsca świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych świadczonych dla konsumentów.

Nowelizacja przepisów miała na celu wdrożenie Dyrektywy Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L z 2008 r. nr 44, s. 11) – dalej Dyrektywa 2008/8/WE.

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2014 r., w przypadku świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych czy elektronicznych dla konsumentów miejsce świadczenia usługi wyznaczał artykuł 28c ustawy o VAT i - co do zasady – był to kraj siedziby usługodawcy, Jeżeli jednak ww. usługi były świadczone na rzecz konsumentów spoza Unii Europejskiej (UE) lub z UE, gdy usługodawcą był podmiot spoza UE- miejscem świadczenia ww. usług był kraj konsumenta.

Od 2015 roku natomiast obowiązuje inna zasada ustalania miejsca świadczenia omawianych usług - miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych wykonywanych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT, w tym konsumentów jest kraj, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28k ustawy o VAT).

Również od 1 stycznia 2015 r weszły w życie dla ułatwiania rozliczeń przepisy dotyczące małego punktu kompleksowej obsługi (MOSS). MOSS ten umożliwia podatnikom, którzy świadczą powyższe usługi na rzecz osób niebędących podatnikami VAT w państwachUE, [- rozliczanie podatku VAT z tytułu świadczenia tych usług, za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej w państwie członkowskim, w którym posiadają numer identyfikacyjny.

Zmiana ta ma na celu uniknięcie konieczności rejestracji w każdym unijnym państwie, w którym usługi są świadczone i przedsiębiorca musiałby podlegać opodatkowaniu.

 

Definicja usług elektronicznych na gruncie ustawy o VAT

Według treści artykułu 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Definiując usługi telekomunikacyjne, nadawcze oraz elektroniczne ustawodawca odwołuje się jednak do przepisów unijnych, głównie do Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/z dnia 15.03.2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. nr 77/1 z póź. zm.), dalej rozporządzenie 282/2011.

W polskich przepisach usługi elektroniczne zdefiniowane są w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT. i są to usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

 

Usługi telekomunikacyjne

Przez usługi telekomunikacyjne należy rozumieć usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane nimi przeniesienie lub cesję praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych, z uwzględnieniem art. 6a Rozporządzenia 282/2011, który stanowi, iż usługi telekomunikacyjne obejmują następujące usługi: telefonii stacjonarnej i komórkowej, telefoniczne świadczone przez Internet, poczty głosowej, przywoływania, faks, telegraf i teleks, dostęp do Internetu i stron World Wide Web, prywatne połączenia sieciowe oddające łącza telekomunikacyjne do wyłącznego użytku usługobiorcy.

Usługi nadawcze

Przez usługi nadawcze należy rozumieć usługi zawierające treści audio i audiowizualne, takie jak programy radiowe lub telewizyjne dostarczane za pośrednictwem sieci komunikacyjnych, powszechnie udostępniane przez dostawcę usług medialnych i objęte jego odpowiedzialnością redakcyjną, przeznaczone do jednoczesnego słuchania lub oglądania zgodnie z zaplanowanym programem. Usługi nadawcze obejmują w szczególności: a) programy radiowe lub telewizyjne transmitowane lub retransmitowane za pośrednictwem sieci radiowej lub telewizyjnej Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, jeżeli są nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pośrednictwem sieci radiowej lub telewizyjnej.

Natomiast do usług nadawczych nie zalicza się:

• usług telekomunikacyjnych,
• usług świadczonych drogą elektroniczną,
• podawania informacji o wybranych programach na żądanie,
• przenoszenia praw do nadawania lub transmisji,
• dzierżawy sprzętu technicznego lub instalacji wykorzystywanych do odbioru nadawanych treści,
• programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pośrednictwem Internetu lub podobnej sieci elektronicznej (streaming IP), chyba że są one nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pośrednictwem sieci radiowych lub telewizyjnych.

 

Usługi elektroniczne

Ten rodzaj usług to usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 Rozporządzenia 282/2011.

Do usług świadczonych drogą elektroniczną należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie - ze względu na ich charakter - jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

 

Usługi wyłączone z katalogu usług elektronicznych

Treść art. 7 ust. 3 Rozporządzenia 282/2011 wymienia rodzaje usług, które nie spełniają definicji usług elektronicznych. Pojęcie usług elektronicznych nie obejmuje w szczególności:

• usług nadawczych radiowych i telewizyjnych,
• usług telekomunikacyjnych,
• płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych,
• materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma,
• płyt CD i kaset magnetofonowych, kaset wideo i płyt DVD,
• gier na płytach CD-ROM,
• usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie),
• usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji,
• konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert.

Aby zatem prawidło rozpoznać rodzaj świadczonych usług należy rozważyć czy:

• usługa jest realizowana za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,
• świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,
• wykonanie usług bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe,
• nie jest ona objęta wyłączeniami zawartymi w art 7 ust 3 rozporządzenia.

 

Miejsce świadczenia usług elektronicznych

Ze względu na możliwe do zastosowania procedury opodatkowania należy różnicować usługi elektroniczne w zależności od statusu usługobiorcy tj. na usługi:

- świadczone na rzecz podatników VAT,

- świadczone na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

 

Świadczenie usług elektronicznych pomiędzy podatnikami

Na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług za podatnika VAT uważa się osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą. Definicja podatnika, uregulowana jest w art. 28a ustawy o VAT. Definicja ta jest implementacją art. 43 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; dalej: Dyrektywa VAT.

 

Tak więc, na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług za podatnika uważa się podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą tzn. wykonują działalność producentów, handlowców, usługodawców; są to także podmioty pozyskujące zasoby naturalne, rolnicy a także podmioty wykonujące wolne zawody. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, gdzie osoba prowadząca działalność gospodarczą ma siedzibę swojej firmy. Za podatnika uważa się więc także podmioty wykonujące działalność gospodarczą poza granicami Polski odpowiadającą definicji działalności gospodarczej obowiązującej w Polsce, bez względu na cel i rezultat tej działalności.

W przypadku świadczenia usług elektronicznych na rzecz podatnika VAT miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast, w sytuacji gdy usługobiorca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Oznacza to, że podatek od tych usług świadczonych w 2015 r. musi zostać uregulowany w państwie członkowskim konsumenta. Usługodawca powinien, więc ustalić status usługobiorcy na podstawie podanego przez usługobiorcę identyfikatora podatkowego.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 lit. a) r.w.u. usługodawca może uznać usługobiorcę prowadzącego działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty za podatnika w przypadku gdy ten ostatni podał swój numer identyfikacyjny VAT i numer został pozytywnie zweryfikowany w systemie wymiany informacji o VAT.

Tym samym, zagraniczni usługobiorcy nabywający usługi elektroniczne od polskich usługodawców nie są obciążani polskim podatkiem VAT. Po stronie usługobiorcy transakcja będzie neutralna podatkowo – z tego względu, że kwota podatku należnego z tytułu importu usług będzie jednocześnie kwotą podatku naliczonego do odliczenia.

Faktura z tytułu świadczenia usług elektronicznych, które nie są opodatkowane w Polsce powinna być wystawiona zgodnie z regulacjami art. 106e ust. 1 u.p.t.u. z uwzględnieniem art. 106e ust. 5 u.p.t.u. Powinna zawierać wartość wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto).

W przypadku wykonania usługi, dla której obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – w fakturze należy też zamieścić wyrazy "odwrotne obciążenie"

 

Miejsce świadczenia usług dla konsumenta

Zmiana odpowiada regulacji art. 58 Dyrektywy VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

Usługi elektroniczne świadczone przez polskiego podatnika na rzecz konsumenta:

• z Polski - opodatkowane będą w Polsce,
• z innego państwa członkowskiego UE - opodatkowane będą w państwie członkowskim, w którym jest konsument,
• spoza UE - poza unijnym VAT.

 

System MOSS

Aby rozliczyć VAT od usług świadczonych dla konsumentów z innych krajów UE, podatnik nie musi jednak rejestrować się na potrzeby podatku w krajach odbiorców usług, dla usługodawców postanowiono bowiem wprowadzić uproszczony system rozliczania VAT (tzw. małego punktu kompleksowej obsługi – ang. MOSS). System małego punktu kompleksowej obsługi umożliwi podatnikom świadczącym wymienione usługi na rzecz osób niebędących podatnikami w państwach członkowskich, w których nie mają oni siedziby, rozliczanie VAT za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej w państwie członkowskim, w którym posiadają numer identyfikacyjny.

Jak stanowi treść art 130b ustawy o VAT, podatnik świadczący usługi telekomunikacyjne, usługi nadawcze lub usługi elektroniczne, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k, na rzecz osób niebędących podatnikami, o których mowa w art. 28a, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwie członkowskim konsumpcji, może złożyć zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z procedury szczególnej rozliczania VAT w państwie członkowskim, w którym posiada:

• siedzibę działalności gospodarczej albo
• stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, albo
• stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które wybiera w celu złożenia zgłoszenia, jeżeli nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej, ale posiada więcej niż jedno stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej.

Podatnik nie ma prawa wyboru państwa członkowskiego identyfikacji w przypadku, gdy na terytorium UE posiada zarówno siedzibę działalności gospodarczej i jedno bądź więcej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku państwem członkowskim identyfikacji podatnika będzie zawsze państwo członkowskie, w którym znajduje się jego siedziba działalności gospodarczej.

Przez państwo członkowskie identyfikacji na potrzeby procedury unijnej należy rozumieć państwo członkowskie, w którym podatnik złożył zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania z uproszczonej procedury j rozliczania VAT.

 

Właściwość urzędu skarbowego

Właściwym organem w sprawach rejestracji (prowadzenia rejestru) podatników w zakresie funkcjonowania przedmiotowej procedury szczególnej jest w Polsce Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, który dokonuje identyfikacji i potwierdza zgłoszenie podatnika do procedury unijnej z wykorzystaniem numeru identyfikacyjnego, pod którym podatnik jest już zidentyfikowany na potrzeby VAT. Podatnik jest obowiązany drogą elektroniczną zawiadomić Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, nie później niż 10-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniała okoliczność wymagająca takiego zawiadomienia o:

• wszelkich zmianach danych objętych zgłoszeniem rejestracyjnym;
• wszelkich zmianach działalności objętej procedurą szczególną rozliczania VAT, w wyniku których przestał spełniać warunki niezbędne do jej stosowania;
• zaprzestaniu świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych lub elektronicznych.

Natomiast wyrejestrowanie nastąpi każdorazowo w przypadku:

• zaprzestania świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, o którym podatnik powiadomi organ,
• braku świadczenia tych usług przez okres 8 kolejnych kwartałów, mimo niepowiadomienia organu,
• udokumentowanych bezskutecznych prób nawiązania kontaktu z podatnikiem lub jego pełnomocnikiem lub też w przypadku gdy stwierdzone zostanie nieistnienie podatnika w wyniku podjętych czynności sprawdzających,
• niespełniania warunków niezbędnych do korzystania z procedury unijnej,
• systematycznego nieprzestrzegania zasad dotyczących szczególnej procedury rozliczania VAT.

O fakcie wydania postanowienia podatnicy powiadamiani są elektronicznie.

 

Rejestracja w MOSS

W celu dokonania rejestracji do procedury unijnej należy:

• wypełnić formularz VIU-R – zgłoszenie informujące w zakresie unijnej procedury szczególnej rozliczania VAT, zaznaczając cel zgłoszenia: rejestracja,
• przesłać formularz – za pomocą systemu e-Deklaracje – do Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście,
• złożyć wraz z formularzem VIU-R oświadczenie o zgodności adresu działalności gospodarczej z danymi rejestrowymi VAT-R oraz zgodę na otrzymywanie pism drogą elektroniczną.

Podatnik rejestrujący się do systemu MOSS podaje identyfikator podatkowy NIP, nadany przez właściwy Urząd Skarbowy w chwili rejestracji na potrzeby podatku od towarów i usług w związku z posiadaną w Polsce siedzibą działalności gospodarczej lub stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście nie nadaje, w związku z dokonywaniem rozliczeń za pośrednictwem systemu MOSS, nowego identyfikatora.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście, w przypadku spełnienia przesłanek do zarejestrowania się w systemie MOSS, potwierdza zgłoszenie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Rejestracja jest skuteczna od pierwszego dnia kwartału kalendarzowego następującego po kwartale, w którym podatnik złożył formularz VIU-R. Może się jednak zdarzyć , że podatnik rozpoczął świadczenie usług telekomunikacyjnych, nadawczych lub elektronicznych przed tą datą złożenia VIU-R i wówczas procedura rozliczania ww. usług w ramach systemu MOSS zacznie obowiązywać od pierwszego dnia świadczenia usług, pod warunkiem, że podatnik – do 10-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym po raz pierwszy wykonano usługi – zgłosi Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście rozpoczęcie działalności w ramach systemu MOSS. W takim przypadku podatnik będzie obowiązany do złożenia deklaracji VAT obejmującej kwartał kalendarzowy, w którym miało miejsce pierwsze świadczenie usług.

 

Deklaracje i okresy rozliczeniowe

Okresem rozliczeniowym w systemie MOSS jest kwartał, a termin złożenia deklaracji upływa 20-tego dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Deklaracja VAT na potrzeby MOSS powinna zawierać numer identyfikacyjny, pod którym podatnik jest zidentyfikowany oraz, dla każdego państwa członkowskiego konsumpcji, w którym VAT jest należny - całkowitą wartość wykonanych w danym okresie rozliczeniowym usług telekomunikacyjnych, nadawczych oraz elektronicznych, pomniejszoną o VAT, i całkowitą kwotę VAT należnego przypadającą na ww. usługi wraz z jej podziałem na kwoty odpowiadające poszczególnym stawkom.

W deklaracji dane kwotowe wykazuje się zawsze w EURO.

W sytuacji gdyby konsumenci dokonywali płatności w innych walutach niż euro do ich przeliczenia na euro należałoby zastosować kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny w ostatnim dniu danego okresu rozliczeniowego (tj. ostatni dzień kwartału) albo - jeżeli nie zostanie opublikowany w tym dniu - kurs wymiany opublikowany następnego dnia.

Każdej złożonej deklaracji VAT zostanie przypisany jednostkowy, unikatowy numer referencyjny (UNR), o czym podatnik zostanie poinformowany za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Numer ten należy zawsze podawać podczas dokonywania płatności, gdyż bez numeru referencyjnego nie będzie można skutecznie dokonać płatności i należy liczyć się z nieuznaniem takiej wpłaty za dokonaną w terminie.

W deklaracji VAT składanej w procedurze unijnej nie wykazuje się podatku naliczonego z tytułu zakupów służących wykonywaniu opisywanych usług bo rozlicza się je w krajowej deklaracji podatkowej (VAT). Natomiast podatek VAT od wydatków związanych z usługami telekomunikacyjnymi, nadawczymi oraz elektronicznymi poniesionych w państwie członkowskim konsumpcji rozlicza się za pośrednictwem elektronicznego mechanizmu zwrotu VAT opartego na dyrektywie Rady 2008/9/WE.

Dokonując płatności wynikających z rozliczenia należy pamiętać, że odmiennie niż w przypadku składania deklaracji VAT, jeżeli ostatni dzień terminu zapłaty przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.

Korekta deklaracji

W celu złożenia korekty deklaracji podatnik powinien :

• wypełnić formularz VIU-D – deklaracja dla rozliczania podatku VAT w zakresie procedury unijnej, wskazując okres rozliczeniowy, którego dotyczy korekta, oraz zaznaczając cel zgłoszenia: korekta;
• przesłać formularz – za pomocą systemu e-Deklaracje do Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście,
• skorygować – w sekcji C formularza VIU-D – podatek należny państwom członkowskim konsumpcji z tytułu świadczenia przez podatnika usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych na rzecz konsumentów finalnych zlokalizowanych w tych państwach.

Korekta jest możliwa w terminie 3 lat od dnia, w którym przypadał wymagany termin złożenia pierwotnej deklaracji VAT. Dodatkowo możliwe jest złożenie korekty po okresie 3 lat, bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji i zgodnie z obowiązującymi w tym państwie przepisami prawa. Taka korekta odbywa się już poza systemem MOSS.

 

Ewidencja

Ewidencja prowadzona dla potrzeb stosowania tej procedury musi spełniać wymogi wyraźnie sprecyzowane w art. 63c Rozporządzenia 282/2011. Ewidencja ta musi zawierać:

• oznaczenie państwa członkowskiego konsumpcji, na rzecz którego świadczona jest usługa,
• rodzaj świadczonej usługi,
• datę świadczenia usługi,
• podstawę opodatkowania ze wskazaniem użytej waluty,
• wszelkie dalsze kwoty podwyższające lub obniżające podstawę opodatkowania,
• zastosowaną stawkę VAT,
• kwotę należnego VAT ze wskazaniem użytej waluty,
• datę i kwotę otrzymanych płatności,
• wszelkie płatności zaliczkowe otrzymane przed świadczeniem usługi,
• w przypadku gdy wystawiono fakturę - informacje zawarte na fakturze,
• nazwisko lub nazwę usługobiorcy, jeżeli są znane podatnikowi,
• informacje wykorzystywane do określenia miejsca, w którym usługobiorca ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, lub zwykłe miejsce pobytu.

Ewidencja powinna być udostępniona przez podatnika drogą elektroniczną na każde żądanie państwa członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji.

Obok deklaracji składanych w systemie MOSS podatnik ma również nadal obowiązek składania polskich deklaracji VAT we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym w Polsce na zasadach ogólnych.

Przystąpienie do systemu MOSS nie powoduje utraty zwolnienia od podatku VAT sprzedaży krajowej dokonywanej przez tych podatników.

Podstawa prawna:

• Dyrektywa Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 44 z 20.02.2008, str. 11),
• Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/z dnia 15.03.2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej dalej: rozporządzenie 282/2011(Dz. Urz. UE L z 2011 r. nr 77/1z póź. zm.),
• Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa: Dz.U.2022.2651 t.j.,
• Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2020, poz. 106 t.j.),
• broszura informatyczna na stronie ww.finanse.mf.gov.pl.

Autor: Krystyna Dąbrowska, doradca podatkowy, numer wpisu 02200.